Vanavond ben ik voor het eerst dit seizoen naar Cats geweest. Eindelijk de grote klassieker ook live kunnen aanschouwen. Leuk om gezien te hebben, maar echt heel bijzonder vond ik het niet want het gaat vrij snel vervelen hoe kunstig het ook is. Het is allemaal meer van hetzelfde.
‘Ik’ zat in de zaal dus het was uiteraard weer understudy parade. Nou had dat bij Cats het voordeel dat ik weer heb kunnen genieten van de schitterende stem van Helen Geets als Antimakassa en bovenal van Cindy Bell als Lorenjopie. Ik hoop ten zeerste dat deze laatste een glorieuze toekomst tegemoet gaat want het is nu al ademloos genieten van deze jongedame. Verder was dat dan nog Jeroen Luiten als Van Zonderen. Marijn Brouwers als Tuk Stuk Rukker. Joao Paulo de Almeide als Dokter Diavolo. Pierre Alexander als Snorrescha. Michelle Splietelhof als Spikkelpikkelmies en uiteraard nog de daarbij behorende doorschuivende swings. Het was weer Bingo. 😉
Antje geeft een prachtige vocale performance als Grisabella. Een genot om naar te luisteren. Ik heb me verbaasd over de kwaliteit van de koorpartijen. Voor een dansshow klonk het namelijk allemaal erg goed en zuiver. Prettig om naar te luisteren. Het is wel weer jammer dat er haast geen woord is te verstaan van de teksten. Van de Peken en de Pulken heb ik echt geen woord meegekregen evenals Snauwtijgers Salto Mortale.
Het orkest klinkt alsof het grotendeels uit een keyboard komt en Memory ging met zo’n razend tempo dat er best een polonaise op had gekund… Erg vreemd.
Cats op zichzelf hoeft voor mij niet meer, maar ik ben het er wel mee eens dat Antje beter op haar plaats was op de cd dan de huidige versie op cd.
