[quote author=“Lance” date=“1197901186]
Hoe serieus is een recensent die dingen schrijft die niet waar zijn? Alsof een van de vlaamse recensenten van die-andere-musicalwebsite het heeft geschreven.

Hij brengt Ryan’s keuze als regisseur om Evita tussen het publiek te plaatsen in ‘Huil niet om mij Argentina’ alsof het bepaald is door Webber zelf en dat het voortaan overal te wereld zo zal gaan.

‘You must love me’ zat toch ook al heel erg in de laatste West End produktie.

Dat is denk ik maar hoe je het leest. Ik denk dat Van den Hanenberg doelt op het feit dat deze show geen kopie is van een West Endproductie en dat waren de vorige versies wel. Waarschijnlijk zien we de vondst van Ryan bij “Don’t cry for me, Argentina” nog wel in andere versies opduiken (in Duitsland heeft zo wat ieder Stadstheater zijn eigen Evita-productie).

You must love me zat ook in de West End productie, maar niet in de twee Nederlandse versies die we gehad hebben, waarnaar hij aan het begin van zijn recensie verwijst.

Nou de recensie van Musicalworld staat ook online, je kunt hem HIER vinden.

Leuk verslag! Ben blij dat er eindelijk is een recensie is die weet dat z’n show moet groeien zoals bijv. JCS!

Alleen loopt evita al tot medio oktober gelukkig!

Ohw, staat niet in het programma boekje, dat is slecht dan. Ik ga het meteen aanpassen, dank je voor de tip!

edit: het staat er wel in, maar de speellijst staat op chronologische volgorde van theater in plaats van op datum. Ook niet erg handig…

hello Marilena, mooi verslagje!
je gaaf aan niet helemaal te snappen waarom Che zo boos is op Evita.
nou Che was een communist en Evita ( en Peron dus) waren fascisten.

En de volgens mij kunnen communisten en fascisten het niet met elkaar vinden.
Ook zorgt Evita er voor dat het land waar Che ooit trots op was, zo goed als failliet gaat.
Ik denk dat dat de reden van Che’s boosheid.

Trouwens: kan iemand mij al uitleggen waarom het Phanteon uit Rome als decor stuk is gebruikt? Zie de conectie Evita / Phanteon nog steeds niet

jouke - 17 December 2007 10:11 PM

hello Marilena, mooi verslagje!
je gaaf aan niet helemaal te snappen waarom Che zo boos is op Evita.
nou Che was een communist en Evita ( en Peron dus) waren fascisten.

En de volgens mij kunnen communisten en fascisten het niet met elkaar vinden.
Ook zorgt Evita er voor dat het land waar Che ooit trots op was, zo goed als failliet gaat.
Ik denk dat dat de reden van Che’s boosheid.

Misschien weet hij/zij dat wel, maar komt het in de musical gewoon niet duidelijk naar voren!

jouke - 17 December 2007 10:11 PM

Trouwens: kan iemand mij al uitleggen waarom het Phanteon uit Rome als decor stuk is gebruikt? Zie de conectie Evita / Phanteon nog steeds niet.

Misschien tijdens de toer door Europa?

Ja die speellijst is niet handig…. 😊 Genoeg oftopic op sentimento.nl staat een positieve recensie!

Recensie van Planet.nl:

Heitzer maakt verwachtingen Evita waar

Gepubliceerd op maandag 17 december 2007

Van een hoofdrolspeler in de musical Evita wordt altijd veel verwacht, maar voor Brigitte Heitzer was op de première van deze productie de boog nog veel hoger gespannen.

Door Linda Engels

[Foto’s Deen van Meer]

Na een wekenlange auditie op televisie werd zij door het Nederlandse volk gekozen als vertolkster van deze rol. Dat maakt dat er zondag met bovengemiddelde belangstelling naar haar prestatie werd gekozen. Haar fans wilden weten of ze hun stem waard was, mensen die liever haar rivalen zagen, waren extra kritisch. Daarbij was de relatief onbekende actrice een week eerder geveld door een hardnekkige griep, waardoor ze een aantal try-outs heeft moeten missen in een toch al korte oefen periode.

De ziekte was duidelijk nog niet uit haar lichaam weg zondag. Haar stem was hier een daar hees en breekbaar. Maar storend was het absoluut niet. Op het eind gaf het zelfs de dan zieke Evita iets extra kwetsbaars mee. Qua spel voldeed ze verder aan de verwachtingen en stond er een volwaardige leading lady naast de twee mannelijke hoofdrolspelers.

Roberto de Groot maakte van zijn rol als Juan Perà³n een gevoelige man die er niet voor schroomt om over lijken te gaan — al dan niet op advies van zijn vrouw. Een beetje sullig, maar wel charismatisch. Standley Burleson is als Ché een goed tegenwicht van Evita. Vol sarcasme en met een lekker rauwe rockstem.

Gek is wel dat regisseur Matthew Ryan er voor heeft gekozen om hem duidelijk in de rol van revolutionair Che Guevara aan te meten. Ondanks dat Che inderdaad in Argentinië opgroeide ten tijde van de macht van Evita, was hij toen nog niet de criticus en revolutionair die hij later zou worden. In de musical fungeert de Che persoon (de naam Che betekent in Latijns-Amerika iets als vriend, maar wordt ook gebruikt als bijnaam voor iemand uit Argentinië) als iemand die de negatieve aspecten van Evita en haar beleid benadrukt, die zelfs gezien kan worden als haar geweten. Door hier een bestaand persoon aan te hangen, verliest de rol aan effect.

Samen met de niet altijd even lekker lopende vertaling van Daniel Cohen zijn dit we voornaamste negatieve punten aan deze productie. Ze zijn echter niet sterk genoeg om de aandacht van Heitzer af te halen en zowel haar fans als de mensen die liever een van haar concurrenten op deze plek hadden gehad, zullen moeten toegeven dat ze een uitstekende prestatie neerzet. Een Evita waardig.

eastwick - 17 December 2007 10:40 AM

De recensie van Jos Bloemkolk van Het Parool ...

‘Evita’ kan wel wat tango hebben

Daarbij komt haar vocale beperktheid. Ze zingt zuiver, maar haar stem heeft in het hoog een onaangenaam metalig gehalte

Bron http://www.parool.nl

Deze man heeft Pia Douwes (en ik weet niet hoeveel broadway leading ladies) klaarblijkelijk nog nooit horen zingen.

PS. Heeft iemand toevallig de recensie van het NRC?

Marilena - 17 December 2007 08:56 PM

edit: het staat er wel in, maar de speellijst staat op chronologische volgorde van theater in plaats van op datum. Ook niet erg handig…

Op chronologische volgorde van theater? Inderdaad heel omslachtig om je speellijst te ordenen op wanneer welk theater gebouwd is… 😉 Maar ik neem aan dat je alfabetisch bedoelde?

Gisteravond voor de 2e keer naar Evita. Tot mijn vreugde zag ik dat Marjolein Evita zou spelen en aangezien ik Brigitte al in de rol had gezien, was ik de enige die gelijk helemaal blij was! De reakties van de andere mensen waren: “dat is toch niet diegene die gewonnen heeft” en meer van dit soort reakties. Maar goed, ik was blij want nu ben ik in staat om de twee Evita’s eens goed met elkaar te vergelijken. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat beide niet mijn eerste keus voor Evita waren, maar ik was wel enthousiaster over Brigitte dan over Marjolein tijdens de uitzendingen.

Vanaf het begin van de voorstelling vond ik Marjolein erg schreeuwerig. En zeker tot de pauze had ik steeds het idee dat Marjolein soort van “boven haar macht” stond te zingen.
In dit gedeelte van de show vond ik Brigitte’s stem toch beter tot z’n recht komen.
Alhoewel ik Brigitte weer té lief vond overkomen, want ik heb toch een pittigere dame in m’n hoofd als ik aan Evita denk.
Na de pauze kwam Marjolein’s stem, in mijn gevoel, echt beter tot haar recht. Ik ging helemaal met haar mee!!
Zeker haar laatste scene in haar sterfbed, raakte zij mij echt veel meer dan Brigitte vorige keer had gedaan…
Waar ik bij Brigitte met een brok in mijn keel zat, liepen bij Marjolein de tranen over m’n wangen!

Kortom qua passie, bewegingen, dans (natuurlijk) en acteren vond ik Marjolein duidelijk beter, maar qua stem is Brigitte (zelf als ze grieperig is) over het algemeen prettiger om te horen.
Omdat ze wat minder schreeuwerig is dan Marjolein, wat ik in de zaal toch fijner vind klinken.
Natuurlijk weet ik dat niet iedereen met mij eens is, maar dit is mijn mening.

De meningen van de mensen om mij heen gisteravond waren over het algemeen helaas veel negatiever dan ik en dat vond ik wel erg jammer! Wel was iedereen die ik sprak enthousiast over Stanley en dat kon ook niet anders, want Stanley was (weer) briljant!
Hij was zelfs NOG beter dan vorige keer!!

Wat mij ook opviel was dat de tangodansers een veel minder prominente rol hadden dan de eerste keer! Ester en Robin waren in mijn gevoel veel minder op het podium dan bij de try-outs! Ik weet niet of dit aan mij ligt of dat het inderdaad zo is? Weet iemand dat toevallig?

S7rin - 18 December 2007 06:15 PM

Marilena - 17 December 2007 08:56 PM

edit: het staat er wel in, maar de speellijst staat op chronologische volgorde van theater in plaats van op datum. Ook niet erg handig…

Op chronologische volgorde van theater? Inderdaad heel omslachtig om je speellijst te ordenen op wanneer welk theater gebouwd is… 😉 Maar ik neem aan dat je alfabetisch bedoelde?

Ik bedoel inderdaad alfabetisch haha, je bent wel goed wakker hoor :tong:

MoNieky - 19 December 2007 09:52 AM

Wat mij ook opviel was dat de tangodansers een veel minder prominente rol hadden dan de eerste keer! Ester en Robin waren in mijn gevoel veel minder op het podium dan bij de try-outs! Ik weet niet of dit aan mij ligt of dat het inderdaad zo is? Weet iemand dat toevallig?

Ik heb de voorstelling gezien op de woensdag voor de premiere en dat viel mij ook op. Ik las in eerdere verslagen dat ze zo geweldig waren en dat zoveel op het podium stonden. Al met al vond ik hun aandeel erg klein. Jammer want deze twee dansen geweldig. De controle van Esther en de strakheid waarmee ze haar lijf beweegt is prachtig om te zien.

Het enige wat ik vaag vond was een bepaald punt in de tweede akte waar het tangopaar Evita en Peron helpen ‘aankleden’. Esther trekt dan haar eigen schoenen uit en geeft ze aan Evita. Ik ben er nog niet achter wat de boodschap achter dat gebaar is. Als iemand het weet… Ik hou me aanbevolen…

Recensie NRC  
   
Een ster in de maak, alsof ze nooit iets anders deed
Door Henk van Gelder
Evita Voor het eerst een musical met een vertolkster van de hoofdrol die door het tv-publiek werd gekozen
Andrew Lloyd Webber was gisteren zelf in het nieuwe Luxor in Rotterdam bij de première van een nieuwe versie van zijn musical Evita (1978) en knuffelde de titelrolvertolkster Brigitte Heitzer.
Evita staat nog wel op het balkon van de Casa Rosada, om voorgoed de hearts and minds van het Argentijnse volk te winnen. Maar zodra ze het beroemde Huil niet om mij Argentina gaat zingen, verstart haar gestalte op het balkon tot een silhouet in baljurk.
Tegelijk komt ze door de menigte naar voren, in een donkere overjas en platte schoentjes, net als degenen die haar toejuichen. En dan is haar troonrede niet alleen meer gericht op de aanhang uit haar gloriejaren, maar ook op het publiek van tegenwoordig.
Het is een veelbetekenende ingreep die regisseur Matthew Ryan vertoont in de nieuwe Nederlandse versie van de musical Evita die gisteravond in première ging. Want ook nu nog laten hele mensenmassas zich maar al te graag manipuleren door een geloken oogopslag en de overtuigend geacteerde hunkering naar de liefde van het volk. Het zal wel geen toeval zijn dat deze Evita mij à³à³k een beetje aan Lady Di deed denken.
Evita, het meesterwerk van tekstdichter Tim Rice en componist Andrew Lloyd Webber, is misschien wel de meest ambivalente musical aller tijden. De heldin is immers het volksmeisje Eva Duarte (1919-1952) dat zich via allerlei bedden naar boven vecht om tenslotte naast de nieuwe president Juan Péron te schitteren als het idool van de Argentijnen.
Berekenend van binnen, braaf als een bidprentje van buiten. Rice en Lloyd Webber hebben de dubbelhartigheid van dit ware verhaal knap gestalte gegeven door de revolutionair Che als argwanend commentator de tweede hoofdrol te geven. Zodat we, bijvoorbeeld, zien hoe Evita het stralende middelpunt wordt van allerlei charitatieve initiatieven en tegelijk - in de nieuwe, lenige vertaling van Daniël Cohen - horen hoe Che haar motieven in twijfel trekt. Doe jij dit voor je geweten of voor je gewin? roept hij haar honend toe.
In de oerversie, die twee keer eerder (1987 en 1995) in Nederland is geënsceneerd, was de bijtende boodschap van Evita verpakt in een elegante, dansante satire. Nu zon getrouwe kopie van het Engelse origineel niet langer contractueel verplicht wordt gesteld, is deze uitvoering aardser en duisterder dan de vorige twee. Soms zelfs een beetje als een nachtmerrie. Met minder sierlijke, meer gespierde dans. En met Stanley Burleson als een indrukwekkende Che, die hier niet alleen een sardonische spotgeest speelt, maar ook veel ondubbelzinniger dan voorheen laat zien hoe verachtelijk hij die hele Evita-poppenkast vindt. Af en toe klimt hij hoog in een stalen constructie op het toneel om de volgspot te bedienen, alsof hij eigenlijk de poppenspeler is.
Natuurlijk gaat de meeste aandacht uit naar Brigitte Heitzer, die de titelrol bemachtigde via de veelbekeken tv-talentenjacht Op zoek naar Evita. Ze werd na afloop danig geknuffeld door Andrew Lloyd Webber, die als eregast de première bijwoonde - en terecht: ze speelt en danst en zingt met een volstrekt vanzelfsprekende présence - alsof ze nooit anders heeft gedaan. De aan Evita gewijde woorden deze mooie nieuwe ster in de maak slaan à³à³k op haar.
Dat ze in de snellere zangnummers een paar uitschieters liet horen en niet steeds verstaanbaar was, is wellicht te wijten aan de zware griep die haar vlak voor de première trof. Mij lijkt dat Brigitte Heitzer tijdens de lange tournee die nu is begonnen, nog volop in expressie en stembereik gaat groeien. De altijd ondankbare, want nogal kleurloze rol van Péron wordt vertolkt door een statig ogende en zoetgevooisde Roberto de Groot.
Marcel Visser maakt met zijn orkest mooi werk van Lloyd Webbers muzikale vlechtwerk van telkens terugkerende themas, romantische melodieën en latin-ritmes. Puntig, strak en nooit sentimenteel - geheel in de stijl van deze sobere, vooral door het spannende licht gestuurde voorstelling.
Eén klein bezwaar heb ik hooguit tegen de grote portretten van de echte Eva en de echte Péron die in sommige scènes verschijnen. Het is zelden een goed idee om historische personages en acteurs in één beeld samen te brengen. We willen niet in de historische Evita Péron geloven, maar in Brigitte Heitzer. En dat lukt des te beter zonder foto.

pracht resensie van de NRC, kan me er helemaal in vinden