Ik ben zondagmiddag 20 juli in Utrecht geweest. Marjolein als Evita, verder de eerste cast.
Allereerst vond ik het ensemble erg goed een van de beste die ik in de afgelopen jaren heb gezien.
Marjolein, tja ik was er al geen fan van, maar was toch van plan om het “open “aan te horen. Haar stem spreekt mij totaal niet aan, veel te scherp. Haar acteren is vreselijk, de mimiek is lachwekkend (ik zat op de eerste rij, kon het dus goed zien) Qua postuur vond ik het wel Evita, maar ja daar hoeft ze geen moeite voor te doen.
Stanley, normaal ben ik wel een fan van Stanley, maar dit is zeker niet zijn beste rol. Vooral voor de pauze werd Che neergezet als een soort van verlopen zwerver of zo en niet de latere revolutieleider. Na de pauze was hij beter, scherper, maar het blijft een vreemde Che.
Anouk, fantastisch precies zoals je de maitresse verwacht een verlegen, onzeker meisje dat niet meer weet hoe het verder moet, maar wel met een mooie stem.
Roberto (toch?) een redelijke Peron een beetje houterig en stijf, maar wel een warme stem.
Verder vond ik de verdwenen balkonscene een vreemde keuze. Nu is Don’t cry enz een overpeinzing, terugblik i.p.v. een triomph en hoogtepunt van de voorstelling. Wel knap hoe je zo’n overbekend nummer zo’n andere lading kunt geven, maar geen verbetering.
Het was de derde uitvoering van Evita die ik heb gezien, Ik heb ook zo’n 20 jaar geleden de originele USA cast in Den haag gezien en de uitvoering met Pia in Carre en beide uitvoeringen vond ik mooier. Het was de eerste musical waar ik een lp van had en die ik dus al zo’n 30 jaar uit mijn hoofd ken. Blij dat ik deze uitvoering heb gezien, maar niet al te enthousiast.
Inderdaad een grauwe voorstelling.
Judith