jemar - 18 February 2017 11:29 PM
Weet iemand waarom Simone niet meezingt in het finalenummer (Wanna Dance With Somebody) en alleen na afloop van dat nummer erbij komt? .
Ik neem aan dat ze zich niet op haar gemak voelt bij dat dansnummer.
Negen gedachten bij deze voorstelling, die ik afgelopen zondag in Apeldoorn, in een matig gevulde zaal, mocht aanschouwen.
De eerste gedachte na afloop was wederom: is het nu echt zo moeilijk van een Musicals in Concert echt een Musicals in Concert te maken. Elke keer weer worden er titels met de haren bijgesleept om maar wat hits te kunnen brengen. Nu weer “Motown’, en natuurlijk via the Bodyguard het I wanna dance with somebody. Nederlandstalige Mamma Mia songs, en Disney-musicals die nog geen stage versie hebben vind ik dan op het randje.
Tweede gedachte: wat was dat voor afgrijselijk langdradig openingsnummer.
Derde gedachte: Jammer dat Jim Bakkum niet alleen niet de meest briljante zanger is, maar ook geen goede danser. De strakke broek laat dat al bij de opening extra opvallen. Vocaal is er voor hem een goede selectie of aanpassing gedaan in deze show, dus was het best aangenaam om te beluisteren,
Vierde gedachte: Jammer dat er zo weinig verrassingen in zaten; Kiss of the Spider Woman was zo goed (maar dat mannen-nummer uit Sister Act natuurlijk een regelrechte draak).
Vijfde gedachte: Wat is Simone toch goed. Alles wat ze hier op het podium doet is sterk. Maar die aandacht voor de award vind ik dan weer totale onzin. Ze laat zien dat ze goed is, dat is vele malen belangrijker dan een vage juryprijs die ook naar een van de Abba-componisten is gegaan..
Zesde gedachte; zelfspot, kwetsbaar opstellen is een succes. Verhalen over een mislukte auditie (Lion King, Stanley), inclusief hoon van de persoon die er wel in stond. Frustratie over typecasting, om vervolgens zo’n musical in andere stijl te doen (Annie), en vooral Sweet transverstie door Jim Bakkum. Erg leuk.
Zevende gedachte: Een live orkest is fijn, maar dan nog is goede acapella een welkome onderbreking, In dit geval een paar hoogtepuntjes.
Achtste gedachte: Zouden de sterren hun ‘oude songs’ nooit beu worden.. Die songs worden namelijk allesbehalve op lopendeband-niveau gebracht.
Negende gedachte; Op Chicago blijkt een andere (con)tekst niet goed te werken.