Gisteren zat ik ook last-minute bij Sunset Boulevard in Carré. Het is een voorstelling met, zoals eerder genoemd, een prachtig orkest. De heren zingen de dames overduidelijk het Kanaal over! Het decor is mooi, maar niet altijd even functioneel.
Ria Jones, ik kende haar niet. Onlangs zag ik op tv een vooraankondiging van de TV-show voorbij komen en daar werd zij des Ivo Niehe’s geroemd. Ook las ik wat gemixte geluiden hier, dus ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten.
Op één of andere manier deed Ria Jones me denken aan Nana Mouskouri. Een jaar geleden was ik onverwacht bij één van haar afscheidsconcerten omdat er een kaartje over was. De avond had iets treurigs. Dé Nana Mouskouri stond op het podium zichtbaar genietend van het daar zijn met haar fans. Een zaal vol fans die haar, hun grote idool, verafgoden. Hierbij werd er een behoorlijk oogje, of beter gezegd oortje, toe geknepen omdat de zang eigenlijk niet meer door de beugel kon. Het had iets aandoenlijks maar ook iets treurigs.
Op eenzelfde wijze had ik dat met Ria Jones in plaats van met Norma Desmond. Als het nu ging over een zangeres in plaats van een actrice, dan had ik het helemaal geloofd maar haar zang leidde mij teveel af. Ik miste in het spel de pijn van de vergetelheid en zag een Norma die geen diva was maar een vrouw zich gedragend als een kind dat haar zin niet krijgt. Niet heel goed, niet heel slecht, maar een beetje er tussenin.
Desalniettemin was Sunset Boulevard zeker de moeite waard om te bezoeken. Dit is wel echt een voorstelling voor musicalliefhebbers en minder voor het grote publiek.