Mijn reactie op de voorstelling die ik zondagavond 23 juni bijwoonde.
Ik heb een mooie avond gehad. Ik ben blij dat ik het gezien heb. Ik vond er veel onevenwichtigheden in zitten waardoor het me slechts bij (korte) vlagen echt kon raken.
Openlucht vind ik toch fijn en geeft een andere sfeer wat ik op zichzelf al bijzonder vind om mee te maken. Deze Aida in concert haalde daar minder uit dan erin zat. In mijn beleving kwam dat vooral dus door vele onevenwichtigheden. Voorbeelden hiervan: Freek’s stemgeluid was in sommige, “kleinere†stukken prachtig in andere -samenzang- delen echter weer bijna onverstaanbaar en te mager. Energie en dans van het ensemble was in sommige delen een meerwaarde, op andere momenten deed het dan weer klunzig en amateurnivo-achtig aan. De dames zingen vrijwel de hele score probleemloos en krachtig weg, komen de heren erbij (Freek en Tony) dan wordt het minder krachtig en zie je ze werken om noten te halen of er om heen te zingen. Het ontbreken van de spelscene maakt de eerste helft van de voorstelling erg fragmentarisch in de tweede helft is het echter nauwelijks een probleem meer.
Kortom: redenen om blij te zijn er geweest te zijn waren er genoeg voor mij:
- mooie locatie en openluchtsfeer
- fijne score van Aida
- prachtige April in de titelrol
- Willemijn Verkaik die laat zien waarom ze een internationale ster is
Als geheel echter teveel ups en downs om echt betoverd te raken en laaiend thuis te komen. Maar een fijne zomeravond invulling was het wel.