Iedereen denkt tegenwoordig maar dat ze zomaar een musical kunnen schrijven/produceren. Maar een musical schrijven en produceren is zo’n beetje het moeilijkste wat er is. En dat is ongeacht het talent wat er aan mee werkt. Zo ook met Sky. Robin de levita is een zeer ervaren producer en hij heeft met Soldaat van Oranje de grootste musicalhit in de geschiedenis van Nederland achter zijn naam. Maar dat is geen garantie voor succes. Je kunt je zelfs afvragen of soldaat van oranje wel zo’n goede show is. Als het zo’n goed product zou zijn zou er dan echt niet een producent in het buitenland zijn geweest die de show een kans had gegeven in het buitenland? Soldaat van Oranje wordt enorm geholpen door het verhaal dat iedere nederlander kent en door de truc met de draaiende zaal. Maar als je de show plat slaat en puur kijkt naar de muziek en teksten, dan blijft er niet veel van over.
Een ander voorbeeld is Andrew Lloyd Webber die met Cats en de Phantom twee wereldhits had, maar de laatste 20 jaar bijna geen hit meer heeft gehad, eerder flops. Ik heb bijvoorbeeld Stephen Ward gezien in Londen en dat was met afstand een van de saaiste shows die ik ooit heb gezien met een half gevulde zaal een week na de premiere. Kortom, zelfs als je megahits op je naam hebt staan kun je de bietenbrug op gaan
Een mooi voorbeeld vind ik altijd the light princess. Een musical geproduceerd door het national theatre, een instelling die wat grote musicalhits heeft geproduceerd. Een show geregisseerd door Marianne Elliot, succesvol regisseuse van grote theaterhits en met muziek van Tori Amos. Deze show had op papier alles in zich om aan een zegetocht door de wereld te beginnen. Toch is deze show niet de hit geworden die ze verwacht hadden (en in mijn ogen zelfs een totale mislukking).
Ook mijn favoriete show Chess is ondanks de formidabele krachten van een topregisseur als Trevor Nunn, componisten Benny Andersson/Bjorn Ulvaeus die een fantastische score hebben geschreven en tekstschrijver Tim Rice die de beste teksten uit zijn carrière voor deze show schreef, nooit de hit geworden die het beloofde te zijn.
Wat is het dan dat het zo moeilijk maakt om een musical te maken? Als ik dat wist dan was ik nu miljonair. Het is een bijna ongrijpbaar proces. Een verkeerde scene, nummer of tekst kan dodelijk zijn. Wat in ieder geval wel helpt is om een nieuwe show in kleine theaters eerst te testen bij het publiek. En bovenal moet een show een hart hebben en eigenlijk op zijn minst een goed verhaal. Juist bij het laatste gaat het bij Sky helemaal fout. Als je gewoon heel eerlijk naar het verhaal en vooral de opbouw ervan kijkt dan vraag je je echt af hoe het in hemelsnaam heeft kunnen gebeuren dat een ervaren producent als Robin de Levita in deze valkuil is gestapt. Een thema dat al zo vaak in allerlei vormen is gebruikt, een volstrekte verkeerde opbouw, banale dialogen en nietszeggende popliedjes in plaats van songs die het verhaal verder helpen. En dan ook nog nieuwe theatertechnieken waarvan je van te voren nooit kan voorspellen of die werken of niet. Ik verdenk de producent er echt van dat hij eerst bedacht heeft dat hij een 3d musical wilde maken en dan pas het verhaal en de schrijvers erbij heeft gezocht.
Diezelfde Robin de Levita deed erg neerbuigend over de musical oude stijl, maar de ervaring met Sky zullen voor hem een lesje in nederigheid zijn. Uiteindelijk draait het bij een musical toch vooral om een ding, zoals een engelse componist het ooit zei: it’s all about the book.
