Ik weet het niet. Ik was dinsdag in het Delamar. Ik heb mooie dingen gezien, voornamelijk van William en Wim. Maar ik weet het niet. Ik zit voornamelijk met de muziek. Het is gewoon eigenlijk een niet zo’n hele goede jukebox musical. Ik denk dat de voorstelling beter was geweest met eigen muziek en het repertoire van Annie M.G. Schmidt meer hier en daar gebruikt was als ondersteuning.
De opzet van de musical is prima, zoals in de biografie Anna wordt voorbesproken: Flip is op zoek naar de ring van zijn moeder aangezien Madam Tussauds een wassen beeld van haar gaat maken. Hij vindt een koffer met brieven en foto’s en vraagt zijn (overleden) moeder om tekst en uitleg. Annie heeft hier niet altijd zin in (wat heel raar is als je een gesprek in je hoofd hebt), maar uiteindelijk krijgt Flip meer te zien. Dit principe werkt prima binnen de voorstelling om het verhaal aan op te hangen, het is perfect om commentaar te leveren op, humor er in te brengen. Er zitten een aantal goed gebrachte one liners in. Ik vond het decor prima. Meer was echt niet nodig geweest. Kostuums en pruiken, niets op aan te merken. Al wordt er volgens mij grotendeels met eigen haar gespeeld.
Er werd goed gespeeld, was dus heel blij met William en Wim. Maar misschien omdat hun rollen beter geschreven zijn dan die van Simone. Als Annie is Simone heel erg aan het vertellen. Zeker in de eerste akte als we nog zitten met de kleine en jong-volwassen Annie. Het gaat dan meer ‘over’ Annie dan Simone er als Annie direct bij betrokken is. William als Flip moet reageren op wat ze vertelt en krijgt dus veel meer kansen om zich te laten zien en we zien ook het effect van een geniale moeder op een middelmatige zoon, ik werd blij van ‘Nooit een Acht’. En Wim’s rollen zijn onderdeel van het verhaal dat Simone vertelt en krijgt ook beter materiaal.
Simone krijgt absoluut wel kansen om te laten zien wat voor vakvrouw ze is, maar doordat ze vooral aan de zijlijn staat in het verhaal kun je niet echt met haar meeleven. Meeleven met de kleine Annie (geen idee wie ik had, maar ze was erg goed 😊 ) of met Jeske als jong-volwassen Annie was makkelijker.
Een andere reden waarom ik weinig met Simone als Annie had is doordat we de laatste jaren, zeker op televisie gewend zijn geraakt aan dat bij vertolkingen van bekende personen (persiflage of serieus) dat er geprobeerd wordt niet alleen in looks, maar ook in stem en gebaren zo dicht mogelijk bij de persoon te komen. Denk Paul Groot als Robert Long etc.
Simone Kleinsma is geen imitator en dat probeert ze ook niet. Behalve 1 moment ver in de tweede akte waarbij er volgens mij een tv-interview met Annie nagespeeld wordt. Daar probeert ze de stem van Annie na te doen. Wat m.i. niet heel goed werkt, omdat ze dat de rest van de voorstelling ook niet echt probeert.
Ik bleef heel lang Simone Kleinsma (vooral) horen, qua looks is het prima en lijkt ze genoeg op Annie M.G. Schmidt, maar qua zang bleef ik heel lang Simone horen en niet Annie. En ik raakte er wel in, maar het duurde even. De voorstelling begint met Simone die met haar rug naar het publiek staat en begint te zingen. Het gaf een gevoel van een concert als ‘Simone zingt Annie M.G.’, dat helpt niet.
Maar het voornaamste probleem voor mij was de muziek. Het was, naar mijn gevoel, allemaal wat geforceerd. Alsof er gezegd is tegen de creatives: “deze nummers moeten er in en schrijf er maar een inleidend tekstje bij.â€
De aanloop naar sommige nummers toe, zeker in de eerste akte voelde vaak geforceerd. Vooral bij de uptempo nummers aan het begin, ‘Beertje Pippeloentje’, ‘Herr Heinzelman’ bijv., maar in de 2e akte had ik het ook het heel erg bij ‘Emma Dilemma’, dat ik dacht: “serieus, dit nummer? Nu?†En ook bij ‘Margootje’.
“Niets is autobiografisch†roept Annie een paar keer, terwijl we weten dat dit natuurlijk wel het geval was, maar dat betekent niet dat je halverwege een scene zo maar een nummer uit een musical van Annie kan opvoeren. En of het dan een goed idee is om een nummer in zijn geheel op te voeren is ook iets waar ik mijn twijfels bij heb. ‘Herr Heinzelman’ duurde me veel te lang.
Daarbij hebben ze dus geen liedteksten aangepast, waardoor het dus eigenlijk gewoon een liedje blijft dat de situatie wel een beetje illustreert, maar niet dat het heel goed verwerkt zit in de scene en situatie. O.a. bij ‘Nico Meijer’ en ‘Emma Dilemma’.
Bij ‘Nico Meijer’ krijg je eerst het nummer te zien/horen en daarna komt de scene met de twee Jannen en het vliegtuig. En hoe leuk en catchy het nummer ook is, het staat me te ver af van de scene.
Of bijv. ‘Emma Dilemma’. Flip vraagt zijn moeder of niemand zijn vader heeft aangesproken op het feit dat hij al getrouwd was (en dan dus niet moet reageren op contact advertenties van single dames). Annie antwoordt dat haar moeder dat wel een keer bij toeval (?) gedaan heeft. Het nummer wordt uitgevoerd zonder wijzigingen en blijft dus zo uit ‘Heerlijk Duurt ‘t Langst’ komen en gaat over Ido, Marian en Emma. Niet over Dick, Olga en Annie.
In het nummer zit de zin: ‘Ik hou van allebei en dat schijnt niet te kunnen, en dat is enkel maar omdat ze het me niet gunnen’. De situatie in ‘Heerlijk Duurt ’t Langst’ met Ido is anders dan die van Dick van Duijn in de werkelijkheid. Ido heeft een probleem omdat beide vrouwen hem zeggen dat hij moet kiezen. Zoals het in ‘Was getekend, Annie M.G.’ gepresenteerd wordt had Dick dat probleem niet of nauwelijks: Doordeweeks is hij bij Olga, in het weekend bij Annie. We zien niet dat het een issue is. Niet vanuit Annie en niet vanuit Olga. Dat hij van alle twee houdt kon dus prima, en behalve dus dat Annie’s moeder er blijkbaar niet heel blij mee was (die zat toch in Zeeland), werd het Dick & Annie gegund om deze verhouding te hebben. Misschien zijn er wel discussies geweest, hetzij tussen Dick & Annie of Dick & Olga, maar daar gaat het in deze voorstelling niet over. 1 keer gaat ie terug naar Olga omdat ze een afspraak hebben, maar verder maakt niemand er een probleem van. Hun relatie kent wel andere issues, maar die staan los van het feit dat Dick al getrouwd is.
Laatste voorbeeld, ‘Sorry dat ik Besta’. Absoluut schitterend nummer, nog steeds maatschappelijk relevant. Maar is het relevant in deze voorstelling? We weten dat zo goed als de hele musical Foxtrot autobiografisch is en dat ze een verhouding heeft gehad met een homoseksuele jongen. Maar dat is niet genoeg reden om dit nummer te zingen, zeker niet door Annie en Flip ipv de homoseksuele jongen. Dit was overigens het enige nummer (wat ik me herinner) dat ze tekstaanpassingen hebben gedaan, waardoor het nog meer beschouwend is. Ik had veel liever ‘Wat ik nou toch heb gelezen’ gehoord, want dat gaat over Annie, wat zij denkt en voelt van alles wat er gebeurt. Ja, het is als nummer minder interessant dan ‘Sorry dat ik Besta’, maar denk dat het voor de voorstelling wel beter is geweest. Daarbij had ik veel liever gehad dat ze de abortus die ze in deze periode gehad moet hebben in de musical aan bod kwam.
Ik denk dat het probleem hem zit in dat de meeste nummers in deze voorstelling al musical nummers zijn, die al een onderdeel van een bepaald verhaal zijn. En moeten nu in het keurslijf van een ander verhaal geperst worden. Het wringt.
Iets anders wat zo uit het niets leek te komen was het nummer ‘De Dertiger Jaren’, de opening van de musical Foxtrot. Het leek vooral een excuus om William te laten tappen, maar hij is toch geen Sutton Foster die contractueel vast laat leggen dat ze in elke musical moet tappen? Het kwam zo uit het niets, dat het voor mij echt voelde dat William heeft gezegd: ‘prima, ik wil deze voorstelling best doen, maar dan wil ik wel tappen’. Wat ie overigens prima deed, het was alleen jammer dat er geen goede vloer lag om op te tappen, dus het geluid viel deels weg.
Op dit moment in de voorstelling, komen we bij het moment dat John de Crane komt met het verzoek om een musical te vertalen, waarbij Annie roept dat zolang ze zelf nog ideeën heeft, dat ze niet gaat vertalen. Daarna komt discussie dat ze wil dat Flip in dit nummer mee doet, Flip wil niet en daar gaan we. De inhoud van het nummer komt niet overeen met waar we op dat moment in de voorstelling zijn, er wordt niets gemeld over waarom Annie voor dit openingsnummer zo’n rare tekst heeft geschreven. Het is gewoon opvulling en afleiding en het is zo zonde aangezien we met zo’n interessante vrouw te maken hebben. Ik kan wel iets er bij verzinnen, dat Flip zich de benen uit zijn lijf danst en na de dood van zijn moeder nog steeds doet was zij wil. Zoiets, dat is tot dit moment in de voorstelling niet echt een van de onderwerpen. ‘Doe nooit wat je moeder zegt’.
Dus tja… ik ben niet heel enthousiast. Het is vooral teleurstelling dat ze er niet meer uit hebben gehaald, terwijl je zo’n interessant hoofdpersonage hebt. Ik ben wel benieuwd wat Doris Baaten met deze rol doet. Als het speelschema bekend wordt en het is in de buurt, dan denk ik dat ik nog wel een keer ga.
Overigens, het is niet nodig om het boek Anna gelezen te hebben. Het helpt wel, bijv. als de kleine Annie in het begin van de musical 1x Zus genoemd wordt, wat klopt, maar was het nodig om dit detail toe te voegen? Het helpt wel als je goed bekent bent met het repertoire en wat er om heen speelt. Er kwam een opmerking over de feministes en de musical Madam, en ik dacht: “Ik weet niet zeker of met merendeel van de zaal weet waar dit om gaat.â€
En dan nog een vraag:
- Tijdens de scene in Den Haag op het terras, begin jaren ’40, een van de mensen in het ensemble las het Parool. weet iemand of het Parool in de oorlog ook verspreid werd tot in Den Haag? Ik heb gegoogled en kan wel oplage cijfers uit de jaren ’40 vinden, maar niet tot waar de distributie reikte.
