Gisteravond deze voorstelling gezien en ik vond het eerlijk gezegd overall erg matig. Ik heb de voorstelling nooit eerder gezien en ken de vorige versie alleen van de CD en wat fragmenten op YouTube. Daardoor kon ik enigszins blanco de voorstelling ingaan, maar toch heb ik aan alles doorgehad dat dit een uitgeklede, matigere versie is dan het ‘origineel’. Vanavond waren op Mickey (Aida), Naidjim (Radames), April (Amneris), Roman (Zoser), Jermaine (Mereb) en Joanne (Kandake).
Het begin leek me even direct te pakken, maar toen ik tijdens de ‘vechtscenes’ mensen zag lachen, was dit al snel verdwenen. Wie speelt zo’n scene nou met een lach op zijn of haar gezicht? Je bent in oorlog? Dat deze scenes in het theater altijd wat zachtaardig gespeeld worden, snap ik wel. Maar in dit geval had ik het idee dat ik naar Spamalot zat te kijken. Met name Joanne Telesford kwam wel heel erg zwak en ongeloofwaardig over tijdens deze scene. Al met al geen heel erg spetterend begin van de voorstelling. En dan hoor ik op de cd ‘Het gaat altijd over liefde’ en ‘Moed wordt altijd beloond’. Waarom zijn deze liederen uit deze musical gehaald? Dat is een veel betere opening dan wat ik vanavond gezien heb?!
De rest van de eerste akte kabbelde maar wat voort, zonder dat er nou écht iets gebeurde waar je mond van open viel. Het was zelfs een beetje saai. Heel vlakjes. Mijn Pakkie An bracht even wat leven in de brouwerij. Weinig aan te merken op April als Amneris, behalve dat haar dictie en verstaanbaarheid daardoor soms wat lastig was. Maar je merkte dat de zaal even opveerde. Daarna kakte het geheel toch weer in tot de ‘Dans van de Mantel’. Hierbij dacht ik voor het eerst even ‘he he nu gaan we beginnen’, maar helaas was het hoop tegen beter weten in. Waar je bij ‘Verwarrend bestaan’ en ‘Gezegend Nubie’ de kippenvel overal over je lijf verwacht te voelen, bleef deze ook uit. Elke keer verwachtte ik een hoogtepunt, maar zover kwam het maar niet. Lag dit aan de cast? Aan de veranderde muzikale arrangementen? Ik denk eerder aan dit laatste.
Na in de pauze met het gezelschap dezelfde mening gedeeld te hebben, hoopten we op een sterkere, krachtigere tweede akte. Helaas merkte je bij ‘Te ver gegaan’ meteen weer het mankement van deze voorstelling. Op zich was de tweede akte wel wat sterker, maar het kon mij toch onvoldoende bekoren. Ergens in de Sterren had voor mij ook niet de kracht die het zou moeten hebben. Ik heb pas bij de laatste scene écht de emotie gevoeld. Overigens echt prachtig hoe ze dit hebben gedaan als een soort zandovergieting. Eindelijk de WOW-factor die je bij deze voorstelling toch wel verwacht.
Al met al hebben ze wat mij betreft teveel willen veranderen. Ik heb vandaag de CD nog even opgezet en daar voel ik in alles de emotie, de pijn en het verdriet. Iets wat ik gisteravond echt veel te weinig heb gezien. Was het een doorsnee woensdagavond voorstelling, een tussendoortje waardoor niet iedereen er goed in zat? Ik ben bang dat het meer is dan dat. Het is soms te ‘poppy’ geworden en wat mij betreft is met name Naidjim Severina veruit de zwakste schakel van deze voorstelling. Hij kan totaal niet op tegen zowel het vocale als het acteergeweld van de dames om hem heen. Ik had zelfs het idee dat de dames zich in moesten houden om hem niet nog meer weg te blazen. Hij geeft voor mij geen enkele inleving aan de rol, hij mist de power, de rauwe kantjes en de pit in zijn stem. Maar ook in het acteren zie ik niet een Radames met macht, kracht en ook de vertwijfeling werd maar matig geacteerd. Zoals MeMartijn hier al eerder schreef, is het oprecht een zacht gekookt ei waar je naar zit te kijken. En dat heeft een hele grote impact op de voorstelling die ik gezien heb.
Voor mij het absolute hoogtepunt van deze voorstelling Mickey als Aida. Ik heb Gaia nooit gezien in deze rol en aangezien zij overal zo enorm wordt bewierookt met awards en niets meer dan lof, merk je toch dat iedereen aan het begin even denkt ‘Oh, het is niet Gaia’. Maar dat is absoluut ten oprechte. Ik kende Mickey nog niet, maar wat is zij onwijs goed. Ze zet een hele breekbare, kwetsbare, maar tegelijkertijd ook krachtige Aida neer. Je ziet aan haar mimiek zo erg duidelijk de vertwijfeling in de keuzes die ze moet maken, je ziet de wanhoop, de pijn, het verdriet en uiteindelijk ook wel de kracht in het naleven van haar idealen. En wat een stem! Ze blaast je echt volledig weg. Wat mij betreft een positieve uitschieter in deze voorstelling. Al met al dus geen enkele reden om je zorgen te maken als haar naam op het castbord staat, want ze verdient alle lof en complimenten!
April had ik nooit eerder live gezien, maar is gewoon prima in haar rol. Haar verstaanbaarheid mag zoals eerder gezegd nog wel iets beter, maar verder zie en voel je de pijn van haar personage Amneris. Weinig op aan te merken! Vandaag was Jermaine blijkbaar voor de eerste dag op als Mereb. Hij heeft een fijne stem en was ook één van de opvallende personen in de cast gisteravond. Verder was Roman op als Zoser. Af en toe miste ik bij hem ook de echte kracht in zijn stem en personage, maar je ziet duidelijk dat hij al een tijdje meegaat in het vak en weet wat hij doet. Heeft iemand overigens enig idee waarom hij de enige is die op het castbord alleen met zijn voornaam staat? Is dit een soort artiestennaam geworden? Joanne als Kandake heeft wat mij betreft een te kleine rol om lang over uit te wijden, maar al te bijzonder was het niet. Zeker niet haar vertolking in de vechtscene in de opening. Mijn hemel.
Dan nog een speciale vermelding over de Farao. Ik weet oprecht niet waar ik naar heb zitten kijken, maar dit was van het niveau ‘groep 8-musical’. Kinderlijk geacteerd en dan ook niet vreemd dat je meerdere mensen in de zaal hoorde lachen. Dit is niet wat je van een professionele Stage Entertainment musical zou mogen verwachten.
Al met al vond ik het een moeilijke avond. Het voelt voor mij alsof ze de ziel en zaligheid uit de voorstelling hebben gehaald. Het was veel te vlak, te mat en zonder echte emoties. AIDA heeft alles in zich om je een hele emotionele, prachtige avond voor te schotelen met macht, verraad en liefde (zoals ze het zelf promoten), maar ik heb het gevoel dat Stage Entertainment tegenwoordig teveel wil veranderen om maar te veranderen. Het weglaten van bepaalde liedjes is onbegrijpelijk, alsmede het veranderen van de arrangementen en ook de casting kun je hier en daar wel wat kritieken bij plaatsen. Teveel exclusief willen zijn, waar je uiteindelijk voor kwaliteit zou moeten gaan. En dat is jammer. Zoals ik het op de CD en in fragmenten uit de vorige versie hoor, was het allesbehalve noodzakelijk om zoveel te veranderen. Soms is iets gewoon goed zoals het is.
In de pauze hadden wij een arrangement waarbij de pitten al uit de dadels waren gehaald. Je snapt wel welke grap wij vervolgens maakten… Ze hebben bij Aida echt overal de pit uitgehaald ;)
