Net terug uit theater De Efteling voor een avondje genieten op bankjes die een klooster waardig zijn.
De Efteling kan haar geluk niet op het hun eigen open eind theater. Niet dat ik er echt in geloof, want volgens mij vieren we volgend jaar september/oktober gewoon weer een nieuwe premiere, maar goed, daar wil ik vanaf zijn.
V&V riep bij de premiere van de musical Fame begin dit jaar dat ze trots waren op Fame en ook toen David ‘Father Fame’ Desilva naar nederland kwam zei Albert: Wij hebben Fame naar de 21e eeuw gebracht.
The Sound of Music hebben ze maar halverwege de vorige eeuw laten verleppen.
De muziek klinkt gedateerd. Het geluid is om te huilen, ik heb zeker de helft van de songs niet verstaan. Dat maakt het gelijk ook lastig om de nieuwe vertaling te beoordelen. De scriptbewerking heeft wel een heel mooi nieuw moment opgeleverd, er zeker drie geruïneerd en slaat van tijd tot tijd nergens op. Het vertrek van Maria doet je maar weinig. De dreiging van de opkomst van de Nazi’s
Het decor zit vol perspectief wat er op neerkomt dat ’t alleen goed werkt voor het middelste gedeelte van de lagere rijen. Zit je verder naar de zijkant of naar boven dan lijkt The Sound Of Music meer op een tekening van M. C. Escher. Eerlijk gezegd vond ik de hoeveelheid decor zeker niet indrukwekkend. Aan de andere kant staat indrukwekkend niet gelijk aan goed. Oh ja, ik heb ook het wonder gezien van ‘uit de muur groeiende klimop’.
En het duurt en duurt maar. Jeetje, wat een armoe met changeren. Ik heb welgeteld één prachtig changement gezien. Het gros van de changementen gebeurde in het donker of met weer een reprise van Do Re Mi. Zelden een voorstelling gezien waarbij het zo lang duurde.
Wieneke is een prachtige Maria dat wel. Rein is en blijft een erg mooie en charmante man, maar als strenge kapitein totaal ongeloofwaardig. Voor de rest doet de cast erg z’n best, maar in een dergelijk truttige productie valt weinig te bereiken.
En toch veert de zaal bij het slot op als een veertje.
Maar… Het beweegt en het heeft kleurtjes dus Truus uit Delft zal moet volle teugen genieten.
Kortom: Heb je drie uur tijd over en je weet echt absoluut niet wat je er mee moet doen dan heeft Kaatsheuvel de uitkomst.
PS. Er waren wel degelijk een paar mooie momenten. Liesl die droomt dat ze danst met Rolf tijdens het diner dansant was prachtig. De eerst opkomst van de nonnen door de zaal is indrukwekkend en het finalebeeld heeft in al z’n eenvoud iets machtigs. Het nieuwe vocale arrangenten van Do Re Mi tijdens het Salzburger concert is oorstelend en de reprise van De Muziek Van De Hoogste Bergen door de Kapitein is erg mooi.
PPS. Géén hakenkruizen bij het slotapplaus! Af die dingen voor je gaat buigen!! Ik weet dat dat bij Stage Entertainment echt problemen opleverde toen iemand dat een keer vergat te doen.
