De laatste keer dat we elkaar spraken was bij Amandla Mandela. Wat heb je sindsdien gedaan?
Ik heb Jesus Christ Superstar gedaan in het M-lab, en daarnaast een toneelstuk, “Ik hield van Hitler”. Dat was een heel goed toneelstuk. De producent is er mee begonnen toen voor zijn deur Theo van Gogh vermoord werd en dacht: en nou ga ik stukken laten schrijven over de waanzin van achter ideologieën aanlopen. En ik was Hitler.
Dan is Kruimeltje wel wat anders
Ja, maar het is ook hetzelfde. Uiteindelijk is elk stuk weer tekst leren en een mooi nieuw ding. Je staat op het toneel en doet weer de rol die je hebt ingestudeerd, met als verschil dat deze man aan het zingen is, en Hitler niet in die voorstelling
Toch is de toon wel anders
Ja, natuurlijk. Ik weet niet of ik het mag zeggen, maar voor mij is dit een feelgood musical. En ik heb nog nooit echt in een feelgood musical gestaan. Ik sta altijd in de Anatevka’s en de Mandela’s. Ja, the Lion King ook, maar daar was het zo dat als iedereen op was waren Timon en Pumba af en omgekeerd, dus je werd nooit deel van het feest. Je speelde een andere voorstelling.
Kun je wat over je rol vertellen
Ik speel vader Keyzer, de baas van het weeshuis. Als Wilkes naar Amerika gaat om de vader van Kruimeltje te zoeken brengt de commissaris hem naar mijn weeshuis. Iedereen denkt dat hij daar in goede handen is, alleen is vader Keyzer een sadist, een foute nare man die denkt “ik sla de opvoeding er wel in”. Dat lukt bij al die jongetjes wel, behalve bij Kruimeltje. Uiteindelijk probeert Keizer daar korte metten mee te maken, maar hou is een verrassing in de voorstelling. Ik ben de bad guy in de feelgood musical. Ik denk dat ik de persoon ben waarbij ze boe gaan roepen tijdens het slotapplaus, wat je in Londen bij de christmas pantomimes wel ziet. Daar hoop ik wel op.
Marcel Jonker is zelf sadistisch genoeg om van deze rol te genieten
Nee, maar Marcel Jonker heeft net als iedereen heel veel facetten in zijn lijf en ik mag daar één deeltje uitpakken. Want in iedereen zit een sadist, en in iedereen zit een Kruimeltje en iedereen zit een moeder die een kind in de steek heeft gelaten. Ik mag nu op het toneel doen waar je in het dagelijks leven niet mee wegkomt. Heerlijk.
Heb jij historie met Kruimeltje
Ja, ik heb het vroeger ook voorgelezen gekregen, maar mijn moeder werkte voor de uitgeverij waar Kruimeltje vandaan kwam. Mijn moeder is één van de mensen geweest die het boek heeft overgezet van het oud Nederlands naar het nieuw Nederlands en al die drukproeven heeft moeten corrigeren. Dat was voor ik geboren werd. De wieg was bij wijze van spreken nog niet gevuld of het boek lag er al.
Wat is de kracht van Kruimeltje? Er zijn zo veel meer “alleen op de wereld” boeken
Al die boeken, net als Eline Veere uiteindelijk, gaan over iemand die met alles in zijn lijf op zoek is naar iets beters, een betere wereld, een beter bestaan en dat is in dit geval afgezet tegen Nederland 1910. Dat maakt het zo’n fijn boek. Het is een verhaal van alle tijden; wie wil er niet op zoek naar iets groters. Op het moment dat je hier staat, wil je misschien naar Broadway. Heb je voor een grote krant geschreven, wil je misschien op televisie.
En hoe doet Marcel Jonker dat?
Door heel hard mijn best te doen en te hopen dat ik elke keer een mooie rol te pakken krijg, en dat lukt me best redelijk volgens mij. Ik kom uit het acteursvak, ik niet in de musical begonnen. Ik ben er ingesleept omdat ik verliefd werd op een danseres. Op een gegeven moment was er een toneelregisseur die een musical ging doen en hij vroeg me of ik mee deed. Ik wilde niet, want ik kan niet zingen, en dansen vind ik eng. Hij vroeg me toen om te komen kijken en dat heb ik gedaan. Toen zag ik een prachtige danseres staan, die ik geweldig vond. Daarom ben ik het gaan doen, en zij zat er ook in, en dat is heel gezellig geworden. (Wijst op zijn ring). Zo ben ik de musical ingerold, en nu probeer ik elke rol die ik krijg nog beter te doen dan de vorige die ik heb gedaan.
Jennifer van Brenk:
Kun je iets over je rol vertellen
Ik speel juffrouw Jacobs, de schooljuf. Kruimeltje moet natuurlijk wat orde en netheid bijgebracht worden, dus komt hij bij mij in de klas. Naast het juf zijn hou ik ook een beetje een oogje in het zeil, en ben ik een vertrouwenspersoon voor hem. Dus ik ben een lieve goeie vrije school juf, en dat in 1910. Ze heeft het beste met hem voor, en ziet in hem een jongetje met een hart van goud. De juf is een stevige bijrol met een aantal nummers en een paar leuke scénes, en misschien ook nog wel een love-interest, al zeg ik niet met wie.
Hoe is Kruimeltje in jouw leven terecht gekomen?
Door de film. En voor deze productie werd ik benaderd. Ze hadden me gezien in Ciske de Rat en dat leek me geweldig. Dit is een nieuwe productie, dus je kunt je rol creëren. In het boek zit wel een meester, maar die is dus omgeschreven naar een vrouw, net als Keessie van vriendje naar vriendinnetje is veranderd. Dat geeft me heel veel ruimte; er is geen voorbeeld in bijvoorbeeld de film.
Je bent een van de acteurs hier die we ook in de Ciske musical zijn tegengekomen. Een vergelijking ligt voor de hand
Daar heb ik me in het begin ook wel schuldig aan gemaakt. Het verschil is dat Kruimeltje een veel vrolijker en opener verhaal is. Dit is een eind goed al goed stuk zonder het drama van de moord op de moeder; het heeft een veel luchtiger insteek. De muziek geeft ook een totaal andere sfeer. Het is ook niet Amsterdams. Er zijn al zo veel musicals geweest met een kind in de hoofdrol, Oliver, Pietje Bell, dus op een gegeven moment kun je die allemaal wel met elkaar gaan vergelijken.
Hoe gaat het repeteren? Nu zijn er kinderen bij, maar die moeten ook naar school
Met de kinderen wordt er in meerdere groepen geoefend. Na school, woensdagmiddag en in het weekend. Daarnaast repeteren wij ook zonder, maar we hebben een geweldige kinderregisseuse Linda Hibma, die alles met de kinderen heeft doorgenomen, en stand-in Kruimeltje is in onze repetities. In de weekenden komt alles samen. Want ons repetitieschema lijkt op het speelschema, dus werken in het weekend, en maandag vrij.
