Traditie! Tradities zijn goed. Greg & Baud Productions uit Zoetermeer heeft er zelfs twee. Elke zomer een grootschalige open lucht voorstelling in het Buytenpark en elke winter is het smullen van een echte wintervoorstelling. Deze keer is er gekozen voor het sprookje van Hans Christian Andersen ‘De Sneeuwkoningin’.
De Sneeuwkoningin is misschien niet het bekendste werk van Hans Christian Andersen. Velen zullen niet meer weten dan de titel. Het verhaal over een magische spiegel die versplintert en waarvan de splinters terecht komen op aarde. Wanneer er een splinter in je oog komt word je wereld koud en lelijk. Dat gebeurt ook met Kay op het moment dat hij zijn beste vriendin Gerda voor het eerst de liefde verklaard. Kay wordt nors en heeft nergens meer zin in. Als hij op een avond uit de herberg wordt gezet ontmoet hij op straat de Sneeuwkoningin. Ze neemt hem mee naar haar IJspaleis voorbij de poolcirkel. In het dorp wordt Kay vermist en Gerda besluit hem te gaan zoeken. Haar zoektocht brengt haar naar de Rovers van Dagan waarna ze ontsnapt met een pratende wolf en vecht met de ijsbijters. Als ze eindelijk in het paleis van de Sneeuwkoningin komt is Kay geenszins van plan om mee te gaan.
De musical werd door de eigen krachten van Greg & Baud Productions ontwikkeld. Zo’n acht jaar geleden brachten ze De Sneeuwkoningin ook al op de planken, maar zonder eigen muziek. Toen werd besloten om De Sneeuwkoningin opnieuw te doen was het duidelijk dat er nieuwe songs moesten komen. Huiscomponist Tjeerd de Haas schreef een nieuwe score. Zijn rijke melodieën blijven hangen en zijn heerlijk om naar te luisteren. Al worden er in de eerste akte wel erg veel ballads gezongen. Tekstschrijver Sebastiaan Smits bewerkte zijn oorspronkelijk script voor deze nieuwe versie. Hij koos ervoor gebruik te maken van Finse teksten voor het koor en de Sneeuwkoningin zelf. Het geeft een mystiek gevoel aan de nummers mee wat erg goed werkt. Het zijn binnen deze musical vooral de komische teksten van Smits die goed werken. Al biedt het script zeker nog ruimte voor verbetering, want zonder het boek te lezen blijf je met wat vraagtekens zitten. Zo is het niet erg duidelijk wat de rol is van het wezen Surgat, buiten dat hij scherven van de spiegel verzamelt. Ook de stem die Surgat bevelen geeft is lastig te plaatsen.
De cast van deze voorstelling bestaat uit een mengeling van nieuwe spelers en spelers die zo ongeveer bij het meubilair mogen worden gerekend van een goede Greg & Baud Productie. Zo zien we Rianne Veenstra voor het eerst bovenaan de castlijst. Het is fantastisch om te horen hoe ze zich over de jaren heen vocaal heeft ontwikkeld. Ze speelt een statige, gracieuze Sneeuwkoningin die zelden haar zelfbeheersing verliest tenzij ze wordt tegengewerkt. Iris Oppatja heeft een mooie zangstem, maar wordt enigszins tegengewerkt door de vele ballads die ze te verwerken krijgt. Sander van Wissen speelt Kay. Enkele maanden geleden zagen we hem nog doordringen tot de Joseph Academy bij de Avro waar Erwin van Lambaart hem toevoegde aan z’n ‘elftal van zeventienjarigen’. Sander beschikt over een dijk van een zangstem die goed tot z’n recht komt in de muziek. Eveline van Kampen doet wat ze het beste doet: Grappig zijn. Eveline doet niet grappig, ze is het gewoon. Ze komt op als Roversmoeder en slaat haar zonen met een stok. Meer is niet nodig om de zaal al te laten lachen. De ultieme lach ligt echter toch bij het duo Hans en Christian. Oudgediende Jessica Fuchs en nieuweling Jo Eichwald genieten zichtbaar van de absurdheid van hun rollen. Als twee pinguïns in dienst van de Sneeuwkoningin is het hun taak het paleis te beschermen. Ze geven Gerda een korte tour door het paleis met hilarische tafelen rondom een drietal opgezette dieren en een reglement waar geen einde aan komt. Tot slot zingen ze nog de showstopper ‘Noordpool is mijn land’ met de voltallige cast in pinguïnkostuum. Alleen al dit pinguïnkoppel is reden genoeg om de reis naar Zoetermeer te maken.
Tjitte J. Meijer stond in voor het decorontwerp dat in de basis bestaat een rotspartij en een IJspaleis met een indrukwekkende entree. In de scènes in het dorp word er gebruik gemaakt van twee houten huisjes die soms wat knullig heen en weer dansen op de muziek, maar buiten dat ziet het er gelikt uit. Samen met Sebastiaan Smits verzorgde hij ook de regie van deze voorstelling. Een soepele regie die vlot doorgaat zonder stil te vallen. Het lichtontwerp van Barry van Oosten liet De Sneeuwkoningin zelf er bij vlagen wat groen uitzien waardoor het een beetje een kille Elphaba leek. Dat mag de pret echter niet drukken bij deze charmante voorstelling.
De Sneeuwkoningin is misschien wel de mooiste en leukste voorstelling uit de wintertraditie van Greg & Baud Productions en nog tot en met 4 januari 2009 te zien in Zoetermeer.
