Als basis voor deze musical is de trilogie van Piet Bakker gebruikt. Andre Breedland en Maurice Wijnen bewerkten de boeken tot het script.
Naast het bekende filmverhaal krijgen we dus ook periodes uit ‘Ciske groeit op’ en ‘Cis de Man’ te zien. In de voorstelling lopen 2 tijdslijnen door elkaar heen. Aan de ene kant het jaar 1925 waarin we de kleine Ciske volgen in de verhaallijn die we uit de film kennen. Daarnaast zien we de volwassen Ciske in het jaar 1939 die op het punt staat om zijn vaderland te verdedigen tegen nazi Duitsland. Tijdens zijn stationering bij de Grebbenberg ontmoet hij opnieuw zijn oude schoolleraar, meester Bruijs, waardoor hij terugkijkt op zijn leven en probeert te verwerken wat hij heeft meegemaakt. Het naast, en soms ook door, elkaar lopen van de tijdslijnen verloopt soepel en is voor het publiek goed te volgen.
Wat alleen jammer is, is dat het 3e verhaal niet helemaal goed tot zijn recht komt. De focus ligt met name op het 1e verhaal van de jonge Ciske. De scenes van de volwassen Cis zijn een mooie en sfeervolle toevoeging, maar de verhaallijn is niet sterk genoeg waardoor je je afvraagt waar het uiteindelijk naar toe zal gaan. Ook de terugblik op zijn leven lijkt een beetje uit het niets te komen. Er is niet echt een aanleiding, anders dan de ontmoeting met zijn oude leraar en later ook oude klasgenoot, waarom hij de ellende van vroeger weer zou moeten herbeleven. De momenten waarin de volwassen Cis de strijd aangaat met zijn verleden zijn simpelweg te kort waardoor ze niet altijd geloofwaardig overkomen.
Het heeft Danny de Munk een aardig lange tijd gekost om het imago van ‘straatschoffie uit Amsterdam’ van zich af te schudden. Voor de musical mag hij weer terugkeren naar zijn roots. Niet alleen naar Ciske de Rat maar ook naar zijn geliefde Jordaan. De Munk heeft nooit onder stoelen of banken geschoven een groot fan te zijn van Amsterdamse artiesten van weleer als Johny Jordaan en Willy Alberti. In deze voorstelling mag hij met nummers als ‘Amsterdam’ en ‘Betje’ een hommage brengen aan zijn grote voorbeelden.
De kleine Ciske wordt gespeeld door Dave Dekker. Een grote rol omdat Ciske zeker drie kwart van de voorstelling op het podium te zien is. Speltechnisch behoorlijk pittig dus, maar Dave is absoluut de ster van de avond. Hij bruist van de energie en hij is gewoon een heerlijk ‘ettertje’ om te zien. Gelukkig weet hij op de juiste momenten ook heel ingetogen te spelen. Wat in deze voorstelling opvalt is dat het nivo van Dave, en dat van de andere kinderen sowieso erg hoog is. In het verleden is dat wel eens anders geweest, maar het is overduidelijk dat voor deze voorstelling de lat een stuk hoger is gelegd.
