“In the velvet darkness
of the blackest night
burning bright - there’s a guiding star
no matter what or who you are.”
(Rocky Horror Picture Show)
De premiere van Eternity heeft niets van doen met de Rocky Horror Picture Show, maar deze 4 regels geven wel de essentie aan waar deze nieuwe musical over gaat.
Het Verhaal
Star (Addo Kruizinga), de lead-zanger van de rockband ‘Eternity’, leeft in een tweestrijd. Hij en al zijn bandleden zijn vampier en ze hebben een groot succes met de groep ‘Eternity’ omdat niemand meer in vampieren gelooft. Hun act is zelfs zo “geloofwaardig” dat ze zich tijdens concerten kunnen voeden met gewillige fans.
Toch is Star niet tevreden met wie hij is. Hij heeft er nooit voor gekozen om vampier te zijn, noch heeft hij er voor gekozen om zijn vrouw Angel vampier te maken. Als dan blijkt dat Star ook nog eens verliefd wordt op Barbara (Willemijn Verkaik), een journaliste die hem interviewt, wordt zijn tweestrijd hem teveel.
Daarnaast volgen we ook het verhaal van Lucifa (Nicole Hermans). Zij heeft Star gemaakt tot wie hij is en hoopt op deze manier zijn eeuwige liefde voor haar te winnen. Als blijkt dat Star alleen maar haat voor haar voelt en ook nog eens verliefd wordt op een ander, zint ze op wraak. Door een smerig spelletje te spelen probeert ze Star op te laten draaien voor de vele moorden in de stad.
De andere hoofdrol in het verhaal is weggelegd voor Stephen Stephanou als de detective Dick. Gefrustreerd over het feit dat Barbara hem verlaten heeft, stort hij zich op zijn werk. Hij is vastbesloten er achter te komen wie verantwoordelijk is voor de moorden. Het spoor leidt al snel naar Star en Dick wil er alles aan doen om hem achter slot en grendel te krijgen.
Tijdens de perspresentatie werd al verteld dat Eternity van de grond af is opgebouwd door Frank Freeman en Rik Ellings. Dit heeft als gevolg dat de musical nog niet helemaal uitgekristallisseerd is, zoals bijvoorbeeld een Andrew Lloyd Webber musical dat wel is. ‘Eternity’ is een musical over tweestrijd, maar de musical zelf komt af en toe ook in tweestrijd. Aan de ene kant zijn er werkelijk prachtige nummers, waarbij de kracht van de Koninklijke Luchtmachtkapel voor een mooi bombastisch geluid zorgt, maar aan de andere kant zijn er ook een aantal nummers waarvan de strekking niet helemaal duidelijk overkomt (vb. The Art of Magic).
Muziek
Het mag overduidelijk zijn dat het orkest een belangrijke plaats heeft in deze musical. Ten eerste vanwege haar omvang: het orkest bestaat uit 52 man, maar ten tweede ook vanwege de prominente plaats op het podium. Daarbij wordt het orkest ook door middel van het lichtplan nauw betrokken bij de voorstelling. Zo zijn ze volop in de schijnwerpers tijdens de concerten van Eternity, maar tijdens de intiemere scenes wordt je juist veel meer betrokken bij de acteurs en verdwijnt het orkest meer naar de achtergrond.
Zo’n enorm orkest biedt natuurlijk muzikaal gezien enorm veel mogelijkheden. Frank Freeman en Rik Elings hebben die kracht van dat orkest dan ook ten volste benut. Dit doen zij door geen enkele muziekstijl te schuwen: Rock, opera, klassieke musicalsongs en zelfs rap komen in deze productie naar voren. Bovendien zijn het niet de meest eenvoudige nummers die worden gespeeld, maar daar staat tegenover dat je soms zo aandachtig naar de muziek aan het luisteren bent dat de zang daar bij verbleekt.
Claudia de Graaf vertelde ons na afloop van de voorstelling: “Het orkest was echt geweldig, ik heb zelf ook met grote orkesten gewerkt bij o.a.‘Musicals in Concert’ en in Azie met ‘East meets West’, en ik kan je vertellen dat het altijd een voorrecht is om met zo’n groot orkest te mogen werken”.
‘Eternity’ is een musical die volledig in het engels op de planken gebracht wordt, iets dat toch vrij uniek is in Nederland. Op zich is het allemaal goed te volgen, zeker omdat de dialogen natuurlijk ook visueel ondersteund worden.
Joke de Kruijf:” voor iemand die goed engels kan, is het goed te volgen, maar ik vond wel dat er soms erg moeilijke woorden gebruikt werden”. Cyrille Carreon:” ik kon het allemaal goed volgen, ik vond het geen obstakel. Ook de uitspraak vond ik erg goed, het is toch een risico dat je neemt als je een productie in het engels op de planken brengt, maar ik vind het te gek dat Frank Freeman zijn eigen ding doet, dat kan ik erg waarderen”.
De Cast:
In een eerder gesprek met Addo Kruizinga gaf hij aan dat hij nog erg op zoek was om de juiste balans te vinden tussen goed en kwaad voor zijn personage van Star. Gedurende de musical komt, in tegenstelling tot de andere vampieren, vooral zijn menselijke en gevoelige kant naar voren. Met name in nummers als ‘How did it happen’, ‘Always an everlasting love’ en ‘Dead end street’ weet hij die snaar te raken. Met een enorm kapel achter hem zou hij eenvoudig overstemd kunnen worden tijdens de ballades, maar hij weet goed de aandacht van de kijker vast te houden.
De tweestrijd waar de musical mee kampt is ook te merken in subtiele details die er waarschijnlijk toevallig zijn ingeslopen: tijdens rock-concerten van Eternity zou Addo Kruizinga nog meer ‘attitude’ in zijn rol kunnen leggen om geloofwaardig als rockster over te komen. Aan de andere kant biedt die twijfeling wel een beeld van de tweestrijd waar Star onstage en off-stage mee worstelt.
Groot compliment aan Willemijn Verkaik in de rol van Barbara. Met haar krachtige, zuivere, maar ook gevoelige stem, geeft zij gestalte aan haar personage. Natuurlijk heeft zij haar kwaliteiten al eerder in 3 Musketiers laten zien, maar een hoofdrol lijkt haar op het lijf geschreven, want zeker met de gevoeligere nummers tilt zij de musical naar een hoger plan. In nummers als ‘It’s just another interview’, ‘What kind of man is this’, ‘Always an everlasting love’ en ‘Unlucky in Love’ komt de veelzijdigheid in haar stem goed naar voren.
