De Frank Sanders Akademie lijkt ondernemende studenten af te leveren. Onlangs ging de voorstelling Zwart Bloed in premiere en nu komt er al weer een nieuwe musical aan, Evasie, dat zijn oorsprong in de Akademie had. Deze musical drieluik gaat op 23 april in premiere.
Onlangs sprak ik met de actrices Marike Folles (I Love You, You’re Perfect, Now Change), Femke Krist (Dolf Brouwers, Ben ik dat?) en Barbara de Wit (diverse voorstellingen in de Efteling) over Evasie. Ze schreven de voorstelling zelf en trokken twee regisseurs aan, Michaël van Buuren en Daniel Cohen, die ook aan de ontwikkeling van het uiteindelijke script hebben bijgedragen.
Hoe kwam Evasie tot stand?
Marike: In ons afstudeerjaar op de Frank Sanders Akademie hebben we een solo programma geschreven. Dat was zo ontzettend leuk en inspirerend om te doen. Je eigen gedachten uitwerken en vervolgens spelen in het theater. Dat smaakte naar meer, en wat ons betreft was dat ook niet de laatste keer. Vroeger dan gedacht zijn we na een half jaar na afstuderen begonnen met het bedenken en schrijven van een nieuw solo programma. Maar omdat het moeilijk is om alleen een avondvullend programma te maken, zijn we met zijn drieen rond de tafel gaan zitten. We bleken alle drie met dezelfde ideeen rond te lopen en ze bleken ook nog goed bij elkaar aan te sluiten. De overkoepelende titel “Evasie” kwam tot stand
Waar gaat het stuk over?
Femke: Terug naar de oorsprong. Drie jonge vrouwen bevinden zich ieder in hun eigen “paradijs”. Daar worden zij aan hun lot overgelaten. Maar wie bepaalt hun lot? Zijzelf of hun schepper? Blootgesteld aan verleidingen en een keiharde buitenwereld. Is alles dat wat het lijkt? Wie maakt jouw keuzes eigenlijk?
Barbara: Evasie is een tragikomische voorstelling over drie vrouwen die ieder in hun eigen tijd en op hun eigen plaats proberen het leven zin te geven. Feit en fictie lopen door elkaar. Zoekgeraakt in hun eigen werklijkheid. Op zoek naar hun bestaansrecht
Marike: Het zijn drie verschillende solo voorstellingen; Marike Folles speelt “Hij zag dat het goed was” , Femke Krist speelt “Popblaasop” en Barbara de Wit speelt “Betty for President”
Elk segment vertelt zijn een eigen verhaal en heeft tevens een verrassende link met de overige stukken.
Er komen tegenwoordig steeds meer kleinschalige, nieuwe Nederlandse musicals. Denken jullie dat hier een markt voor is?
Barbara: Wij geloven van wel. Wanneer bepaalde vormen van theater over z’n hoogtepunt heen zijn of wanneer andere voorstellingen bijvoorbeeld te duur zijn, komt er altijd ruimte voor alternatief. Dat moet ook. Want alternatieve voorstellingen zijn noodzakelijk voor de veelzijdigheid van het aanbod binnen theater. Alternatief theater spiegelt zich daarnaast vaak aan de maatschappij. Speelt in op daar waar behoefte aan is; zet zich tegen bepaalde ontwikkelingen af of maakt er juist gebruik van door er in mee te gaan. De maatschappij is veranderlijk en zo ook het theater. Wanneer jong, ambitieus talent zich aandient waait er weer een frisse wind door de zalen en dat is goed. Daar is behoefte aan, want het publiek wil zelf ook steeds weer iets nieuws of iets anders.
Femke: Dat daar niet onmiddellijk budget voor is, is logisch. Dingen moeten groeien. Iedereen begint in kleine zalen, zonder miljoenenpubliek. Maar we hoeven ook niet meteen in Carré. Zou wel leuk zijn trouwens.
Deze voorstellingen hebben meestal het nadeel dat ze geen merknaam (als titel) en bekende namen in de cast hebben (afgezien van marketing budget)? Hoe zou het animo voor dit soort voorstellingen kunnen groeien.
Femke: Door veel (media)aandacht aan jonge makers te besteden
Waarom zou het publiek naar jullie voorstelling moeten komen kijken? Wat maakt het uniek?
Marike: Ik denk dat naast plat vermaak er ook behoefte is aan theater dat inhoudelijk sterk is. Dat iets uit wil dragen. Je kunt het publiek vermaken, maar ze tegelijkertijd ook confronteren. Een harde lach, blijkt even verderop heel pijnlijk. Onze voorstelling is uniek omdat wij een vorm van musicaltheater maken waarin het verhaal inhoudelijk sterk is. Er kan gelachen worden, maar het publiek wordt ook ontroerd. Tegelijkertijd geeft het ook iets om over na te denken. Om over te kunnen discussiëren tijdens de borrel achteraf
Wat zijn jullie ambities voor het stuk en de toekomst?
Marike: Aller eerst hopen we natuurlijk op een prachtig resultaat waar we trots op kunnen zijn.
Waardering voor wat je doet en wat je heb gemaakt. Maar ook zeker persoonlijke groei. En groeien in het vak. Voor de toekomst; doorgaan waar ik nu mee bezig ben. Solo programma’s schrijven en spelen. Mijn eigen creativiteit blijven prikkelen, en op zoek blijven gaan naar uitdagingen.
Femke: Wat heel fijn is aan het maken van je eigen theaterstuk, is dat je er altijd aan kan blijven sleutelen en er veel mee uit kan proberen. Dat gaan we ook zeker in de komende acht keer doen. Maar ook daarna wil ik er mee door. Ik zou graag willen meedoen aan bepaalde festivals. Zoals het kleinkunstfestival, het festival Cement of het festival Klub Koe.
Ook in de toekomst zou ik heel graag zelf voorstellingen blijven maken. Niet alleen soloprogramma’s maar ook met meerdere personen theater maken.
Barbara: Ik hoop dat het een hele mooie voorstelling wordt. Verder wil ik de mogelijkheid hebben om altijd te kunnen spelen en te creeren. In kleine producties of in de grote musicals, ik wil alles graag mee maken
Wat vinden jullie van de staat van de hedendaagse Nederlandse musical. Wat betreft repertoire, maar vooral op het uitvoerende vlak?
Femke: Ik vind het jammer dat veelal gekozen wordt voor repertoire dat al eerder en veel vaker is gedaan of dat gebonden is aan bepaalde successen als een popgroep, een film, e.d.
Er wordt weinig risico genomen omdat men een groot publiek wil blijven bereiken. Waarbij ik niet wil zeggen dat publiek niet belangrijk is. Je maakt niet alleen een voorstelling voor jezelf. Je wilt iets aan anderen laten zien. De vraag is hoeveel concessies je daarvoor wilt doen
Barbara: Natuurlijk hebben de musicals die op dit moment te zien zijn ook zo hun eigen kwaliteit. We denken dat zeker op het gebied van zang en dans het niveau hoog is. Daar staat tegenover dat er meestal niet (goed) geacteerd wordt. Alsof die dingen niet samen kunnen gaan. Dat is jammer, want we denk dat wat het genre musical juist zo leuk maakt, het combineren van drie disciplines is. Daarin vormt het acteren juist een centrale rol. De dans en zang zouden geen aparte stukjes moeten zijn, maar het verhaal moeten doorvertellen. Het is het acteren dat de zang en de dans interessant maakt