Dit wordt gelijk duidelijk bij binnenkomst in de zaal. Het decor van Mark Bailey is namelijk minimalistisch en geheel steriel wit. Het oogt alsof er een Griekse tragedie zal gaan plaats vinden of als een moderne galerie. Niet echt de sfeer die aansluit bij de rauwe emoties en het armoedige milieu waarin het stuk zich afspeelt.
In deze interpretatie is er het een en ander geschrapt, zijn nummers ‘geremixt’ (nieuwe arrangementen) en hebben nummers/scènes andere plekken in het verhaal gekregen. Zo begint de show nu met een medley van ‘Will I?’ en ‘Seasons of Love” (de verfilming begon hier ook mee). Dit alles heeft echter niet geleidt tot verbetering of een succesvolle dramatische spanningsboog, waardoor nummers vaak niet de emotionele impact krijgen die ze verdienen.
De remixen van Steve Anderson zijn sporadisch effectief (zoals de nieuwe club mix van ‘Today 4 U’), maar hoofdzakelijk gelikt en saai. De grootste mislukking is ‘Out Tonight’ van Mimi, dat hier tot een soort van Marilyn Monroe-achtige Las Vegas act is getransformeerd. Alle energie, emotie en rauwheid is uit dit nummer gezogen.
In het tweede bedrijf klinken nummers als ‘Happy New Year’ en ‘Take Me or Leave Me’ ook te veel op Kylie Minogue repertoire. Niet zo vreemd aangezien ook Anderson dikwijls met La Minogue heeft samengewerkt.
De cast is over het algemeen goed en geloofwaardig, m.u.v. de afgrijselijke Mimi van understudy Ruth Augilera (de rol wordt normaal gespeeld door ex-Sugababe Siobhan Donaghy). Ze zingt de noten, maar dat is dan ook alles. Verder heeft ze de uitstraling van een stoeptegel en is haar acteren zo expressief als Jerney Kaagman. In deze versie vindt je het alleen maar jammer dat Mimi niet sterft.
Oliver Thornton als Mark ziet er uit als een fotomodel, maar weet zijn personage niet echt tot leven te brengen. Ook komt zijn zangstem beter tot zijn recht in een Boublib-Schonberg show, dan in deze. Hij mist bv. het ritmegevoel om ‘La Vie Boheme’ goed over te brengen en maakt van ‘What You Own’ meer ‘Empty Chairs at Empty Tables’ uit “Les Mis”, dan het energieke rocknummer dat het behoort te zijn (ligt zeker ook aan het arrangement).
Thornton zijn beste moment is als hij de ‘Tango Maureen’ uitvoert met de pittige Joanne van Francesca Jackson. Hier komt Thornton even tot leven en deze interpretatie levert een spannende mix van seks en geweld op.
(Tango Maureen)
Luke Evans is een perfecte Roger en hij weet oprecht te ontroeren met een zeer sobere ‘One Song Glory’. Ook Jay Webb als Angel, Leon Lopez als Tom Collins en de zeer ordinaire Maureen van East Ender Jessie Wallace brengen op sensationele wijze leven in dit mislukte remix-experiment.
Het positieve aan deze show is dat het een cultureel divers en jeugdig publiek weet aan te trekken, dat helemaal uit zijn dak gaat. Helaas is dat niet genoeg om “Rent Remixed” draaiende te houden, waardoor de show (die door critici is afgemaakt) op 2 februari al de laatste voorstelling geeft.
“Rent” is van oorsprong een meesterwerk met enkele dramaturgische mankementen, waardoor regisseurs er aan zullen blijven sleutelen. Wat deze versie echter aantoont is dat de musical een fragiele structuur bezit, waar je heel voorzichtig mee moet omgaan. Te veel ‘geremix’ kan de hele soufflé uit elkaar doen vallen.