Vooraf aan de repetitie periode is er nogal wat te doen geweest over de rol van Glinda. Veel grote namen hebben volgens Erwin van Lambaart, directeur van Joop van den Ende Theaterproducties, in de rij gestaan om deze rol te mogen spelen. Uiteindelijk is het Mathilde Santing die in deze rol te zien. Het is een kleine rol met één nummer en een paar zinnen tekst, maar moet wel een van de belangrijkste momenten van de show weergeven. Helaas komt dat moment niet goed uit de verf. Qua zang zet Santing een prima prestatie neer, maar haar acteerwerk laat nogal de wensen over. Ze legt weinig gevoel haar tekst waardoor je het idee krijgt dat ze haar teksten van een papiertje opleest. Het geruststellende moedergevoel dat de rol van Glinda zou moeten hebben ontbreekt hierdoor.
Ease on down the Road
Visueel gezien ziet “the Wiz” er geweldig uit. Het decor, ontworpen door David Gallo, is futuristisch en kleurrijk en heeft een aantal hoogtepunten zoals de opkomst van “the Wiz” (jammer dat de techniek het even liet afweten) en Smaragdstad. Maar ook de kostuums, ontworpen door Miguel Angel Huidor, zien er prachtig uit. Met name de retro en soul achtige kostuums die �de Kleintjes� aan hebben en de groen-witte kleding van de inwoners van Smaragdstad.
Ook het idee van “the yellow brick road” was origineel. In plaats van een echte weg waren er 4 ensemble leden in gele, yellow taxi cab, pakken die de weg van “de gele stenen” moesten voorstellen. Natuurlijk is de muziek is ook erg aanstekelijk en swingend, met name de nummers “Ga nou maar gewoon” en “Nieuwe dag” zorgen ervoor dat het publiek meteen meeklapt.
Maar ondanks de goede cast, een geweldig ensemble, met daarin de uitschieters Clifford Stein en Marcel Veenendaal, en het visuele spektakel, mist deze musical iets.
De karakters worden niet genoeg uitgediept waardoor je eigenlijk geen band met ze opbouwt. Ook wordt het verhaal afgeraffeld en hadden sommige scenes best wat meer uitgediept of spectaculairder gemogen. Met name de dood van Sadista kwam erg ongeloofwaardig over doordat ze al van drie druppels water wegsmolt. Het deed zelfs denken aan “Eternity de musical” uit 2002 waarin vampieren ook zo abrupt stierven. Er had meer drama in zo’n dood gemogen.
Ook de terugkeer van Dorothy naar huis komt niet goed uit de verf. Ze klikt 1x met haar schoenen, er verschijnt een landschap in de videowall en het doek valt. Je mist de hereniging met haar oom en tante, de bezorgdheid van haar familie omdat ze weg was, maar vooral de blijdschap van het weer thuis zijn en het weten van wat je thuis hebt op het moment dat je dat moet missen. In plaats daarvan wordt er meteen over gegaan naar de finale waarin de bekendste nummers nog eens voorbij komen.
Het is ook een relatief korte musical, beide actes duren nu een uur. Als beide actes een kwartier langer hadden geduurd en als die tijd gebruikt zou worden om de karakters wat meer uit te diepen en om aan sommige scenes meer aandacht te besteden, gaat deze musical veel meer leven.
The Wiz is van dinsdag tot en met zondag in het Beatrix Theater in Utrecht te zien. Op zaterdag en zondag is er ook een matinee voorstelling. Kaarten zijn te boeken via de Top Ticket Line.
