Musicalworld reisde af naar Theater de Purmaryn in Purmerend en sprak met Ivo Chundro, Jerrel Houtnsee en Ivan Cameron over deze feel good musical.
Five Guys named Moe zal voor vele een onbekende titel zijn. Wie kan er iets meer vertellen over het verhaal?
Ivo:Het is in 1e instantie een ‘jukebox musical’, alle muziek komt van 1 artiest namelijk Louis Jordan en om die muziek is een verhaal geschreven. De rode draad in de voorstelling is Nomax die verlaten is door zijn vrouw en daardoor behoorlijk in de put zit. Na een avondje goed doorhalen met alcohol schiet hij in een soort van fantasiewereld waarin de 5 Moe’s verschijnen en zij komen met adviezen, in de vorm van liedjes en scènes, op de proppen.
Jerrel: Vanuit hun eigen ervaring proberen ze Nomax weer op het rechte spoor te brengen zodat hij beseft wat hij heeft gedaan en waarom het verkeerd is gegaan.
Ivo: Zoals ik het zie zijn de 5 Moe’s allemaal een gedeelte van Nomax zijn karakter. De een staat voor het geweten, de andere voor de kleine jongen in hem, de ander weer voor de gulzigheid en zo komen ze allemaal met hun adviezen in de vorm van vooral grappige liedjes en sketches.
De cast is zeer klein, maar 6 mannen. Kunnen jullie iets meer vertellen over de rol die je gaat spelen
Jerrel: Ik ben naast dance captain alternate voor 3 Moe’s (Four-Eyed Moe gespeeld door Perry Dosset, No Moe gespeeld door Ivan Cameron en Little Moe).
Ivan: En dan is No Moe nog redelijk te doen maar Four-Eyed Moe is echt heel zwaar.
Jerrel: Binnen het stuk heeft ieder karakter zijn eigen specialiteit. Four-Eyed Moe is op zich goed te doen tot aan het eind want dan komt er een enorme lap tekst. Zo heeft Little Moe bijvoorbeeld in de 2e acte een paar nummers die als het ware een waterval van woorden zijn, zo snel gaat het. Maar dat moet je dus wel allemaal instuderen. Op dit moment ben ik daar dus druk mee bezig en nog helemaal niet met de 2e laag in het karakter aanbrengen, dat komt wel als de basis erin zit.
Ivan: Wat ook pittig is aan de rol van Four-Eyed Moe is dat je niet alleen de eigen rol speelt maar het karakter speelt soms ook de vriendin van een van de andere Moe’s en zelfs een kip uit het kippenhok. Beetje schitzofrene rol dus haha.
Ivo: Ik speel de rol van Nomax, de man die verlaten wordt en er doorheen zit. Zoals ik het zie heeft hij een beetje dat Alice in Wonderland gevoel. Hij komt in een surrealistische wereld terecht als hij de Moe’s ontmoet en het publiek ziet en beleeft hen ook door mijn ogen en fantasiewereld. Nomax wordt heen en weer gesleurd door de 5 Moe’s en uiteindelijk komt er een beetje inzicht.
Wat ik begrijp is dat de 5 Moe’s vrij veel dans en teksten hebben. Hoe zit dat met de rol van Nomax?
Ivo: Ik dans een heel klein beetje mee. Dit is voor het eerst in een lange tijd dat ik het niet moet hebben van mijn dans maar puur van het acteren en zingen.
Maar bij Honk! had je ook niet zo veel dans
Ivo: Klopt, maar daar deed ik toch nog steeds meer dans dan hier. Honk! was een hele fysieke rol want ik moest daar best veel rennen en springen, maar deze rol is in die zin niet zo heel fysiek anders dan heen en weer gesleurd worden door de Moe’s. Maar zij zijn de dansers met de show nummers en ik heb wel nummers te zingen, maar dat zijn vooral de gevoelige ballads waarbij de emotie meer spreekt. Wat wel een overeenkomst is met Honk! is dat ik een realistisch karakter neerzet en daarom heen zijn er allemaal ‘gekken’. Voor mij ligt de uitdaging dus wel in het naturel spelen als zij allemaal gekheid op me afgooien.
Ivan: Ik speel de rol van No Moe. Ik ben eigenlijk degene die de boel een beetje op de rit probeert te houden. En ik probeer Nomax zover te krijgen dat wat we hem vertellen ook tot hem doordringt. Want wat we ook over zijn situatie zeggen, Nomax blijft zeggen dat het met hem niks te maken heeft en dat het bij hem niet zo werkt. Ik ben dus eigenlijk de serieuzere, oudere en wijzere Moe van het stel.
Five Guys named Moe borduurt voort in de lijn van Bubbling Brown Sugar van vorig seizoen. Is dit een bewuste keuze geweest van de producent?
Ivan: Tijdens ons kennismakings gesprek met Mark vertelde hij dat hij deze show al veel eerder naar Nederland wilde halen, maar daar zaten destijds nog wat haken en ogen aan. Het is natuurlijk een onbekende voorstelling dus het verkoopt ook wat moeilijker. Maar deze titel kwam op een gegeven moment weer op zijn pad en hij besloot er toch iets te mee willen doen. Om het publiek warm te maken voor een ‘zwarte show’ heeft hij er toen voor gekozen om eerst Bubbling te gaan produceren en komt hij dit seizoen pas met Five Guys.
Het is ook maar voor een korte speelperiode van 3 maanden. Is dat ook een bewuste keuze geweest? Is dit bijvoorbeeld een soort showcase en is een reprise volgend seizoen een optie?
Ivo: Ja wie weet, het is inderdaad geen makkelijke titel, dat realiseren wij ons ook allemaal. Bubbling heeft in dat opzicht een aantal deuren voor ons geopend maar dit is toch een hele andere voorstelling. Maar dit is een droom van Mark, dit wil hij al zo lang, ook al is het dan maar voor 3 maanden. Wij zijn in ieder geval heel blij dat we deze voorstelling mogen doen want het is weer zo’n klein pareltje in de lijst van musicals.
In Londen heeft Cameron McIntosh de voorstelling geproduceerd en de show is ook naar Broadway gegaan. Maar verder hoor je niet zo heel veel van deze productie. Leent deze musical zich dan wel voor grootschaligheid en wereldwijd succes zoals andere McIntosh producties als Mary Poppins en Les Miserables
Jerrel: De voorstelling is een heel groot succes geweest in Londen en wat McIntosh doet is als hij een eigen theater even leeg heeft staan, hij deze voorstelling opnieuw uitbrengt in dat theater. En elke keer is het weer een succes. Het is een formule wat altijd werkt omdat het gewoon een lekkere feel-good show is. Maar het is wel een voorstelling die het van mond op mond reclame moet hebben en we hopen dus ook dat dit opgepakt gaat worden in Nederland.
