Hey Big Spender

Dit is de 3e keer dat de show in Nederland te zien is. Hoe anders is deze voorstelling dan de vorige versies?
Tony: Heel anders! De grootste verandering is natuurlijk het nummer 'Big Spender', dat wordt voor het eerst in de wereld als paaldans scene opgevoerd. Denis Mulders (wereldkampioene paalsdansen red.) heeft de dames speciaal voor die scene les gegeven.
Lone: Je moet het eigenlijk eens proberen. Ik heb maar een halve les gehad en was toen al bont en blauw.
Sophia: We hebben een spierpijn gehad, zelfs mijn haren deden pijn. Het zijn vooral je armen en schouders die het meest pijn deden want je hangt aan je hele gewicht. Maar als het je lukt is het echt geweldig.
Lone: Naast deze scene denk ik dat de grootste verandering toch wel is dat de 'Fosse' choreografie eruit is.
Tony: Aan de ene kant zijn er dansers die ons dat kwalijk nemen, maar aan de andere kant kwam mijn broer na de première naar mij toe en zei dat hij de dans zo geweldig vond terwijl hij het daar normaal nooit over heeft.
Lone: Het grote voordeel wat we nu hebben is dat ik denk dat mensen het verhaal ook meer meekrijgen. Fosse is natuurlijk zo'n aparte stijl en werd in de vorige producties ook in de scenes doorgevoerd en daardoor keken mensen voornamelijk naar het bewegen dan dat ze meegetrokken werden in het verhaal. Nu staat zowel het verhaal als de dans meer op zichzelf waardoor het allebei veel meer opvalt.
Sophia: Ik denk dat Craig (Revel Horwood, choreograaf en regisseur red.) geprobeerd heeft om het heel echt te maken qua gevoel en dat is een heel erg sterk punt. De rauwigheid maakt het eigentijds, maar ook vernieuwend.

Sweet Charity is altijd een van de meest geliefde en populairste musicals bij het publiek geweest. Waar ligt volgens jullie de kracht van de musical?
Lone: Een heel goed script. Het is een heel lullig verhaaltje, maar het is enorm slim geschreven.
Sophia: Het is ook een hele grappige voorstelling, het is bijna een klucht want alles is grappig. En de grappen zitten ook in alle niveau's en zijn voor alle lagen van de bevolking. Je kunt ook precies weten of je in een wat meer interlectuelere zaal zit of niet, want dan worden er om andere grappen gelachen.
Tony: Het is nou niet zo dat de mensen schaterlachend in de zaal zitten, want de dialogen gaan namelijk zo snel dat mensen echt luisteren omdat ze niks willen missen.
Lone: In het begin heb ik daar wel aan moeten wennen want ik dacht echt dat mensen het niet leuk vonden. Maar dan blijkt dat mensen wel de hele avond met een glimlach op hun gezicht hebben gezeten.
Stephen: Ik heb ook wel eens in doorgecomponeerde musicals gespeeld en dan hoor je mensen wel eens niezen of hoesten, maar hier hoor je echt bijna niks in de zaal omdat de mensen gewoon niks willen missen.

De meeste mensen kennen Sweet Charity nog met Simone Kleinsma in de hoofdrol en de vergelijking zal al vast wel vele malen gemaakt zijn. Maar bij Mamma Mia! werden jij en Simone ook met elkaar vergeleken. Hoe voelt dat voor jou?
Lone: Ik heb er eigenlijk geen last van. Ik heb de dvd van de versie van toen ook bewust niet tijdens de repetitieperiode gezien. Ik ben namelijk iemand die nogal snel dingen overneemt en dat wilde ik hier dus absoluut niet doen. Een paar dagen voor de première durfde ik het wel aan om de dvd te kijken en zag meteen al dat die versie totaal anders is dan wat ik nu doe. Die versie was nogal traag en dat is niet echt mijn stijl. Het was heel goed hoor en het zag er heel mooi uit, maar ik hou meer van een beetje ongepolijst.
Sophia: Wat Simone toen stond te doen kun je ook niet vergelijken met wat Lone nu staat te doen. Lone heeft zowieso veel meer dans dan Simone toen.
Lone: Bij Mamma Mia! lag het anders, daar was ik 1e alternate. Waar ik toen geen rekening mee had gehouden toen ik voor het eerst opging is dat het publiek Simone verwachtte. Natuurlijk wist ik het in mijn achterhoofd wel, maar dat het fysiek te merken was als in geroezemoes in de zaal, dat had ik niet verwacht. Ja en dan slaat de lichte paniek wel even toe want dan denk je toch bij jezelf van 'hoe ga ik deze mensen tevreden stellen deze avond'. Maar een rol overnemen is dus wel heel anders dan een rol 15 jaar later opnieuw creëren en neerzetten.

Als acteur of actrice ben je altijd op zoek naar een uitdaging binnen een rol. Waar ligt voor jullie de uitdaging?
Tony: Bij het acteren, het is voor mij mijn eerste acteer-rol vind ik zelf, al had de rol van Billy Flynn in 'Chicago' dat ook wel een beetje. Maar goed, ik heb in Sweet Charity iets van anderhalve solo en daar denk ik niet eens bij na hoe ik die ga doen, ik vertrouw er blind op dat dat wel goed komt. Maar het acteren was voor mij een grote overwinning en dat heb ik allemaal te danken aan Hajo Bruins, die heeft mij zo goed gecoached. En zonder Hajo hadden we niet gepresteerd zoals we dat nu doen!
Wat heeft Hajo toegevoegd dan?
Lone Hij heeft ons vooral geleerd wat we niet moesten doen. En de tegenkant opzoeken; een tekst geeft aan dat je bang of claustrofobisch bent en dan ben je toch al gauw geneigd om heel angstig en verkrampt te spelen. Hajo zegt dan dat het veel spannender is om naar iemand te kijken die probeert niet te laten zien dat hij bang is. Uit een tekst zou je dat zo nooit spelen, maar hij laat het je gewoon doen en dan blijkt dat het 10x grappiger is.
Terug naar de vraag waar de uitdaging binnen de rol ligt
Stephen: In het spelen want Nederlands is natuurlijk niet mijn moedertaal. Maar ook de zang. Ik ben van oorsprong danser, maar mijn liedje ligt gelukkig wel in mijn bereik dus ik heb er niet zoveel problemen mee.
Sophia: Het paaldansen! Ik ben de oudste van de dames en het was dus wel een overwinning dat het me lukte. Maar ook het karakter. Het is namelijk een karakter wat heel dicht bij mijn eigen karakter ligt en om er dan zo mee om te gaan dat het dan toch net even anders is maakt het voor mij wel spannend.
Lone: De combinatie van zang - dans en acteren. Vooral de dans is voor mij een struikelblok want ik ben helemaal geen danseres dus dat was wel pittig. De combinatie van de 3 diciplines heb ik nog nooit eerder gedaan, dus om dan te zorgen dat het allemaal van een gelijk niveau is is best zwaar.

Het origineel van Sweet Charity stamt uit 1966. Hoe actueel is het verhaal van Sweet Charity 30 jaar later?
Lone: Het grappige is dat mensen het vooraf oudbollig vonden en zeiden dat het echt niet meer kon, maar het verhaal blijft natuurlijk actueel want iedereen is toch op zoek naar 'de ware'.
Tony: Ik kan maar 1 woord zeggen: 'Loverboys', denk daar maar eens aan als je de voorstelling gaat bekijken!