Honk! is een originele bewerking van ?Het lelijke eendje? van Hans Christian Anderson. Acceptatie en de speurtocht naar identiteit, de thema?s van deze show, zijn universeel. Het is dan ook niet vreemd dat deze typisch Britse musical overal blijkt aan te slaan. De show weet het publiek te ontwapenen van Newbury, Engeland (waar de originele productie plaats vond) tot en met Japan.
De musical is een avonturenverhaal als ‘Odyssea’ van Homeros en ‘The Lord of the Rings’ van Tolkien, waarin de naive protagonist (ongewild) de wijde wereld in trekt. Op zijn reis ontmoet de anti-held diverse excentrieke personages, die niet altijd het beste met hem voor hebben, maar hem wel steeds dichter bij zijn eigen ‘ik’ brengen.
De bewerking van Anthony Drewe van het sprookje is een unieke mix van humor en hart. Deze wordt in de ingenieuze vertaling van Allard Blom behouden. De prachtige lyrische en vaak ritmisch uitdagende muziek van George Stiles weet net als de tekst op de juiste momenten zowel een lach als een traan (vaak simultaan) op te roepen.
Honk! is oorspronkelijk geschreven voor vier mannen, vier vrouwen en vier kinderen. In Nederland wordt de show echter uitgevoerd door slechts drie mannen en drie vrouwen. Geen enkel moment heb je echter het gevoel te kijken naar een low budget versie. D.m.v. grote inventiviteit doet de cast je geloven dat er een man of twintig op het toneel staat. En de energie spat er van af. Een waar genot om naar te kijken!
Ivo Chundro (Lelijk) weet een zeer aandoenlijk personage neer te zetten, die je langzaam ziet groeien van een onzekere verstotene tot een zelfverzekerde, trotse zwaan. Met zijn emotionele ballads ?Anders? en ?Toen zag ik jou? weet Chundro een onschuld over de voetlichten te brengen, die oprecht emotioneert. Zijn transformatie tot zwaan wordt simpel, maar zeer effectief gerealiseerd, m.n. vanwege de emotionele lading waar geen special effect tegenop kan boksen.
Ara Halici is heerlijk vals als de in leer gehulde kat, die uit is op een mals hapje. Halici maakt van zijn solo ‘Diner’ een virtuoos schouwspel. Ook Vanessa Timmermans als de toegewijde moeder van Lelijk en Jolanda van de Berg als o.a. de zwaan Penny, zijn in topvorm.
Vincent de Lusenet en Sabine Beens zijn degene, die de meeste transformaties ondergaan. Ze veranderen vaak in een fractie van een seconde in een totaal ander personage. Zo zet de Lusenet als Sjoerd een ploert van een vadereend neer, maakt hij indruk als een militante gans en als brulkikker maakt hij het nummer ‘Wrat dan ook’ (samen met Chundro) tot een ware show stopper.
Last but not least is er Sabine Beens, die aan iets van vijf unieke personages vorm geeft. Ze weet met elke opkomst, elke scène de show te stelen (een prestatie tussen deze acteurs). Wat een veelzijdig talent! In ‘Zwart Bloed’ was ze al fenomenaal en dit keer laat ze weer compleet andere kanten van haar bodemloze talentput zien. Het ene moment is ze de hip-hop-etter van een broertje van Lelijk en het volgende moment een grand eend, een huiskip, een niet al te snuggere blonde Vlaamse gans.
Regisseur Paul van Ewijk en zijn team weten met weinig middelen een betoverende show neer te zetten, die iets bereikt wat weinig musicals nog doen: een beroep doen op de fantasie van de kijker. De vormgeving draagt hier enorm aan bij. Zo bestaat het grootste deel van het decor uit riet, dat een soort van skyline rond het meer vormt. Individuele onderdelen kunnen verschoven worden en nieuwe ruimtes suggereren.
Ook bewegen de personages zich vaak voort op speciaal ontworpen fietsen, die een afspiegeling zijn van de desbetreffende karakters. Behalve dat de fietsen de productie een typisch Hollandse touch geven zijn ze ook uiterst geschikt in het verbeelden van reizen, achtervolgingen en zwemmen.
De voorstelling zit boordevol kleine onvergetelijke vondsten: een school vissen in de vijver, die worden verbeeld door een ronddraaiende paraplu met daaraan bevestigde vissen; het witte T-shirt van Lelijk met een schietschijf erop; de elastische benen van de Lusenet, die op subtiele wijze kikkerpoten vormen; een handjevol sneeuw dat subtiel over Lelijk en zijn moeder wordt geblazen en een sneeuwstorm suggereert. Schitterend! Doe het oud Nederlands gezegde ‘Wat de boer niet kent, vreet hij niet’ geen eer aan en ga deze musical zien.
Anthony Drewe, die uit Londen was overgekomen om steun aan de voorstelling te bieden, zat de hele voorstelling met een grote glimlach op zijn gezicht. En hij was geheel niet de enige. Honk voor Honk! want het is een pracht van een beest.