Interview

Lion King, 1 jarig bestaan

Inmiddels hebben meer dan 850.000 bezoekers deze musical kunnen zien en zijn er meer dan 40.000 exemplaren van de Nederlandse cast cd verkocht die daarmee de gouden status heeft gekregen. MusicalWorld reisde af naar Scheveningen en sprak daar met hoofdrolspelers van het eerste uur, Carolina Dijkhuizen, Edwin Jonker en Jerrel Houtsnee, over hun Lion King belevenissen van het afgelopen jaar.

Hebben jullie nog een leuke anekdote van het afgelopen jaar?
Edwin: Ik heb een keer bij de opening op ‘Pride Rock’ gestaan en dat ik moest beginnen met mijn tekst toen ik ineens een totale black-out kreeg. Ik stond wel bijna een minuut met Simba daar in de diepte te staren dat ik echt niet wist wat ik moest zeggen.
Jerrel: Ik loop na de pauze de kleedkamer uit en wil beginnen met ‘the madness of King Scar’ dat ik ineens denk ‘wat voel ik toch, er is iets vreemds aan mijn pak’. Ik moet tijdens die scene ook gaan zitten en ik voelde echt iets raars, bleek dat ik de afstandsbediening van de televisie in mijn pak had zitten!
Carolina: Een keer tijdens het dans gedeelte van ‘Shadowland’, als ik een stukje moet rennen, ben ik enorm uitgegleden. Ik zag mezelf ook in slowmotion uitglijden, met benen en al de lucht in. Ik ben geloof ik nog nooit zo snel opgestaan als toen. Ik was eigenlijk enorm boos op alles en iedereen, maar vooral op mezelf dat ik zo’n glijer kon maken.

Als je van rol mag wisselen binnen the Lion King, welke rol zou je dan willen spelen en waarom?
Jerrel: Ik speel de 2 andere rollen al die ik graag zou willen spelen, namelijk ‘Mufasa’ en ‘Scar’, dat zijn voor mij binnen deze productie, naast ‘Banzai’ de interessantste rollen
Carolina: Ik ga voor een van de hyena’s, want hun zijn zo grappig met z’n drieën. ‘Nala’ is wat dat betreft natuurlijk veel serieuzer, dus ik zou kiezen voor een wat grappigere rol. ‘Pumbaa’ lijkt me ook leuk, omdat je dan samen met ‘Timon’ ook die komische kant hebt.
Edwin: Ik zou ook wel voor ‘Timon’ of ‘Pumbaa’ kiezen. De andere rollen liggen wat dichter bij mezelf, dus die uitdaging is dan wat minder groot. Omdat ik denk dat ik zo’n komisch karakter niet zou kunnen spelen, zou ik dat juist willen doen, ook omdat het een totaal andere rol is dan die van ‘Mufasa’.

Hoe voorkom je dat er na een jaar de sleur in de voorstelling komt?
Jerrel: Ik denk dat er geen sleur inkomt omdat je elke dag met een ander humeur het theater binnenkomt. Als je eens een mindere dag hebt, maar de mensen om je heen zijn vrolijk, dan wordt je toch door die vrolijkheid aangestoken. Daarnaast heb je natuurlijk ook elke avond een andere zaal.
Edwin: Het rare van sleur bij mij is, dat ik soms in mijn leven wel periodes van sleur heb, maar die houden dan op op het moment dat ik begin aan de show.Op het podium is er ook gewoon geen tijd voor sleur, want je vindt de voorstelling leuk en je wil gewoon je best doen voor het publiek.
Jerrel: Ik denk dat de sleur er ook inkomt als je niet meer staat te genieten van wat je doet op het toneel, dan ga je met tegenzin je werk. Maar als je geniet van je werk, dan is er geen sleur.
Carolina: En we lachen onderling ook gewoon heel veel. Ook al zie ik de hyena’s op het podium misschien maar 1 scene, we lachen dan altijd.

Wat is het mooiste compliment dat je het afgelopen jaar over the Lion King hebt gekregen?
Edwin: Voor mij zijn dat 2 complimenten. Het eerste is over het feit dat ik de jongste ‘Mufasa’ ben in een Lion King productie. Tijdens de première hoorde ik van de mensen van Disney dat ze het drama van het overlijden van ‘Mufasa’ veel groter vonden omdat ik zo jong ben en omdat het nu een ‘Mufasa’ is die in de kracht van zijn leven zit waardoor het overlijden veel dramatischer is dan bij een oude koning. Persoonlijk vond ik dat een heel mooi compliment.
Het 2e compliment gaat over de cast cd die we hebben opgenomen, dat die zo goed is.
Carolina: Voor mij is het effect wat de voorstelling heeft op andere mensen een heel mooi compliment. Als mensen me herkennen en als ze naar me toe komen dat ze of de voorstelling al hebben gezien, of hem nog willen gaan zien. Het enthousiasme waarmee de mensen over de Lion King praten, dat maakt me echt supertrots dat ik in deze productie sta!
Jerrel: Ik sluit me aan bij Carolina, als je ziet dat mensen enthousiast de zaal verlaten, dat geeft een enorme voldoening. De mensen die ervan genieten is voor mij het grootste compliment wat je kunt krijgen.

the Lion King is fysiek een zware voorstelling, jullie spelen 8 shows in de week, een behoorlijk pittige opgave!
Carolina: Je weet van te voren dat het fysiek een zware show is, maar of je er ooit aan went….je lichaam stelt zich wel op een of andere manier op 8 voorstellingen per week in.
Jerrel: Je moet ook naar de sportschool en dat doe ik dus ook fanatiek, en ik ga fanatiek ook vaak naar de fysiotherapeut. Maar dat is meer preventief. Bij de hyena’s raakt namelijk altijd een bepaalde spier verkramt, die zit in je onderrug net boven je bilspier. Dat komt door de manier waarop wij in onze pakken zitten en omdat we met onze handen op stelten staan. Door deze plek minimaal 1x per week goed los te laten masseren bij de fysiotherapeut voorkom je een hoop. Maar na een jaar beheers je natuurlijk ook wel de bewegingen en weet je hoe je moet gaan staan om niet al te veel pijntjes te hebben.
Edwin: In het begin had ik wat last van mijn nek en knieën, maar zoals Carolina het al zei, je lichaam stelt zich er ook op in.
Carolina: Ik moet wel zeggen dat ik qua pak en masker er het ‘makkelijkst’ vanaf kom, want het pak van ‘Scar’ bijvoorbeeld weegt 15 kilo en het pak van ‘Pumbaa’ weegt 25 kilo!

Hoe is het om elke avond met kinderen te werken, en om elke avond andere kinderen tegenover je hebben staan?
Jerrel: De kinderen zijn altijd heel enthousiast dat ze mogen spelen. We hadden het net over sleur, maar omdat je elke avond ook met andere kinderen op het toneel staat, is elke avond anders omdat elk kind iets anders naar de voorstelling meebrengt.
Edwin: Ik heb natuurlijk heel veel met de kinderen te maken en dat is heel leuk, maar er zit ook een ‘maar’ aan. Ik heb bijna al mijn scènes met kinderen en dat is aan de ene kant heel leuk omdat kinderen heel onbevangen en naturel spelen. Aan de andere kant mis je wel dat plagen, dat lachen wat je met de andere acteurs wel kunt doen. Ik kan dat met de kinderen echt niet doen omdat ze op de Lion King school heel erg getraind zijn op wat ze moeten doen. Ik moet het dus niet in mijn hoofd halen om iets anders te doen want dan raken die kinderen van slag.
Maar over het algemeen is het gewoon heel erg leuk en krijg je heel veel terug van de kinderen.

Zijn jullie nog opzoek naar kleine ‘Nala’s en Simba’s?
Jerrel: Altijd, want de musical heeft een open einde. Dus ik zou zeggen, kinderen kom, geef je op voor the Lion King school!

Het mag duidelijk zijn dat de Lion King in Nederland een enorme hit is. Dat het einde voorlopig nog niet inzicht is blijkt als zowel Carolina als Edwin en Jerrel vertellen dat ze net voor een jaar hebben bij getekend. Tot april 2006 is de Lion King zowieso dus nog in Scheveningen te zien.
Nog altijd is de productie op zoek naar meisjes en jongens van alle etnische afkomsten voor de rollen van kleine ‘Simba’ en kleine ‘Nala’. Ben je tussen de 8 en 15 jaar en tot 1.45 m en ben je in het bezit van een goede zangstem en dans en acteertalent, stuur dan een brief met foto, leeftijd, lengte en korte beschrijving naar .(JavaScript must be enabled to view this email address)

N.v.t.
Scheveningen
Circus Theater
Officiele website

lion king, disney, joop van den ende, carolina dijkhuizen, circus theater, scheveningen, jerrel houtsnee, edwin jonker