De wereldberoemde superspion Austin Powers heeft Mojo! Iets wat hem onweerstaanbaar maakt voor de andere sexe. In de openingsscene zien we hem dan ook sjansend met al het vrouwelijk schoon om hem heen. Zijn vroege studiegenoot en aartsvijand Dr. Evil kan dat natuurlijk niet uitstaan en wil Austins Mojo stelen! Zijn plan werkt en Austin blijft Mojoloos achter. Om zijn Mojo terug te krijgen moet Austin rennen voor sexleven. Samen met ‘special agent’ Wil de Pijper haast Austin zich naar het geheime ondergrondse lab van Dr. Evil op de hielen gezeten door de Fembots en gestalkt door een verliefde Anna-Lyse die Austin wil redden.
Een gewaagde keuze om een filmparodie van oude spionagefilms als basis te nemen voor een musical, maar wie de openingsscènes van de Austin Powers films heeft gezien snapt dat het er wél in zit. De tweedejaars van de Franks Sanders Akademie zetten hun best dansende beentje voor om het eenvoudige script tot leven te wekken in een kakelbonte stoet van vrolijkheid. Het is niet de eerste keer dat een dergelijk bijzondere keuze werd gemaakt. Enkele jaren geleden presenteerde de Frank Sanders Akademie namelijk een musicalversie van de komische superheldenfilm ‘Mystery Men’.
De musical is opgebouwd met muziek uit de tijd waarin de musical zich afspeelt. Zo horen we de Fembots met ‘These boots are made for walking’, Dr. Evil met ‘Paint it black’ en Austin zelf met ‘All by myself’, maar ook de Carmina Burana moet er aan geloven in een indrukwekkende pauze finale. Daarnaast schreven studenten Jerry Bloem, Lisa Berendse en Bas Bovelander zelf nog twee nieuwe nummers.
De studenten genieten zichtbaar van het absurde van de voorstelling en stralen in de karikaturale rollen. Jasper Stokman heeft de typische motoriek van Austin Powers in z’n lijf zitten en is hilarisch om te zien. Wanneer hij beseft dat hij z’n Mojo kwijt is en half depressief aan de piano plaatsneemt om ‘All by myself’ te zingen krijgt hij bijval van de bemoeizieke verteller van het stuk. Bas Bovelander heeft de ondankbare taak om die verteller te zijn, maar weet een behoorlijke sympathie op te wekken als ‘Man without a name’ die alleen maar gehoord wil worden. Stefan de Kogel speelt Dr. Evil, de kruimeldief met grootheidswaanzin die uit is op de wereldheerschappij… en Austins Mojo. Margreet Osinga, Anouk de Pater en Serena Elberse zijn hilarische als de drie fatale Fembots op zoek naar Austin. Het typische gekibbel van de drie dames is herkenbaar evenals de koppigheid. Ook de overige rollen worden met groot plezier gespeeld en dat komt de voorstelling aan alle kanten ten goede.
Het aandeel van gastacteur Arjan Ederveen als Basil beperkt zich tot vooraf opgenomen beelden via de monitoren. Niet geheel wat ik persoonlijk had verwacht, maar desondanks werkt het wel en is de timing in de dialogen met de videobeelden goed waardoor je het gaat geloven.
Regisseur Bas Groenenberg weet de vaart in de voorstelling te houden, maar het zijn vooral de heerlijk foute choreografieën van Derek Blok die in menig scene de show stelen, maar vooral de Mini-Mi-ga-mix knalt van het podium af.
Geen diepzinnig gedoe, geen zware thema’s, maar een hele hoop plezier maken van deze voorstelling een feestje om naar te kijken. Yeah Baby!
Scenefoto’s: Ger van Boxtel.
