Jungle Funk
Bij aanvang van de voorstelling wordt op tijd van enkele minuten de oorsprong van Tarzan verteld. Hoe komt hij terecht in de Jungle en hoe kan het dat hij door apen wordt opgevangen? De introductie zuigt je mee in een kolk van effecten en muziek en is zo spectaculair dat al snel de angst opduikt dat daarmee ook al het kruit is verschoten. Voor een deel blijkt dat gevoel te kloppen, want de creativiteit en diversiteit die gestoken is in de introductie komt verder nog maar weinig voor in de voorstelling. Maar de effecten blijken gelukkig een essentieel onderdeel te worden van het verhaal en niet zozeer een leidraad voor de voorstelling.
De techniek is een van de speerpunten van Tarzan. Het is het door Pichon Baldinu (bekend van o.a. De La Guarda) ontwikkelde ‘vlieg-systeem’.
Ondanks dat de techniek een hoofdrol heeft vervaardigd in Tarzan kun je eigenlijk alleen maar respect hebben voor de mensen die het hebben ontwikkeld, maar vooral ook voor de mensen die er gebruik van moeten maken.
Van musical-acteurs werd al verwacht dat ze multifunctioneel waren, maar voor Tarzan komt daar weer een dimensie bij: luchtacrobatiek. En dan ook nog op een manier waarbij niet op het gezicht af te lezen is hoe zwaar het is. In nummers als ‘Jungle Funk’ en de ‘Gestamp in het kamp’ gaat de cast er dan ook helemaal voor.
Twee Werelden
De rol van Tarzan wordt gespeeld door Ron Link. Via het programma ‘Wie wordt Tarzan?’ werd hij uit vijf kandidaten gekozen voor deze hoofdrol. Voor Ron is dit zijn eerste musical en het viel op dat hij de afgelopen maanden keihard gewerkt heeft om deze rol helemaal uit te diepen. Met name de details in zijn spel vielen enorm op zoals de kleine bewegingen met zijn hoofd die de nieuwsgierigheid weergeven bij het ontdekken van die andere wereld. Qua zang lijkt het Ron vrij makkelijk af te gaan, het is overduidelijk dat de ‘poppy’ nummers van Phil Collins prima bij zijn stem passen.
In de rol van Jane zien we Chantal Janzen. Chantal heeft al vaker kunnen laten zien dat ze prima in staat is om een hoofdrol te vervullen en ook bij Tarzan is dit weer het geval. Alleen Chantal is niet de Jane Porter die bij Tarzan hoort!
In de tekenfilm van Disney is Jane een pittig dametje: in een tijd waar het woord emancipatie nog niet bestond had zij al gestudeerd en ging ze zelfs op expeditie naar verre oorden. Ondanks haar meisjes-uitstraling had ze toch meer weg van een Lara Croft (uit Tomb Raider) dan van een prinses.
Dit beeld werd in Nederland nog eens extra versterkt door de Nederlandse versie van de tekenfilm waarin de stem van Katja Schuurman werd gebruikt voor Jane. Niet dat Katja de rol van Chantal beter zou uitvoeren, maar ze is destijds niet voor niets gecast om die stem in te spreken. Haar stem is rauwer met een randje sexy dat prima past bij zo’n stoere meid als Jane. Dat rauwe mist Chantal Janzen en ze zet haar rol teveel neer in het verlengde van Belle (uit Beauty & the Beast). Binnen die kaders doet ze dat prima, zangtechnisch gezien staat het als een huis en ook qua spel krijgt ze continue de lachers op haar hand, maar ze overtuigt niet als het type ‘Jane Porter’.
