De Wageningse musicalvereniging Sempre Sereno wisselt bekende en onbekendere stukken af. De voorstelling van dit jaar is eentje in de laatste categorie, en wordt dan ook opgevoerd in de grote zaal van de Junushoff.
Met Shrek heeft de vereniging het zich allesbehalve makkelijk gemaakt. Alle kostuums en decors zijn zelfgemaakt, en beiden moeten natuurlijk wel het gevoel van de tekenfilms uitstralen. Over het algemeen is dat goed gelukt. Zeker de kostuums mogen er zijn, en met de keus voor een behoorlijk aantal groepsdansnummers, is ook het aantal aanzienlijk. Daarnaast vraagt het script om behoorlijk wat creativiteit. Er zijn een hoop locaties, en hoe beeldt je een gigantische draak uit. En hoe ga je om met een snel wisselend uiterlijk.
Musicalworld is uitgenodigd bij de generale repetitie van de voorstelling. Dat betekent dus dat er nog geen publieksreacties uit de zaal zijn, en er nog volop wordt gewerkt aan met name de belichting. Een voorstelling dus met vallen en opstaan, maar desondanks krijgen we een goede indruk hoe deze Shrek er vanaf vanavond uit komt te zien.
Shrek de musical vertelt het verhaal van de oger Shrek, die zijn rust in het moeras bedreigd ziet door een invasie van sprookjesfiguren. Deze freaks zijn naar het moeras verjaagd door de despoot van Dulac, heer Farquaad. Hij wil het liefst koning zijn, maar voor een koninklijke titel moet hij met een prinses trouwen, en die liggen niet voor het oprapen. Als blijkt dat er een prinses in de buurt is opgesloten in een toren, omringd door lavastromen en bewaakt door een draak, ziet hij het niet zo zitten om deze zelf te halen. Als Shrek langs komt om zijn moeras op te eisen, ziet hij zijn kans schoon, en belooft Shrek zijn moeras terug, als hij de prinses bevrijd. In gezelschap van de hyperactieve Ezel gaat hij op pad, en komt hij voor de nodige verrassingen te staan.
De basis van de voorstelling is een sterke hoofdcast. Er wordt sterk gespeeld en gezongen door Fiona, in beide verschijningsvormen (Pippi-Lotte Maesen en Leonie Hermans). Heer Farquaad (Tom van Hek) is een lekker tirannieke ijdeltuit. Shrek is een brombeer, maar nooit echt onsympathiek. Zijn reacties zijn begrijpelijk, en ondanks dat hij behoorlijk ingepakt is weet Daniël Wolters dit karakter toch emotie mee te geven. Met een beetje Shrek in mijn karakter is er zeker begrip voor Shrek’s ergernissen over de hyperactieve en aanhankelijke ezel, maar tegelijkertijd hou je enorm van het beest. Frits Tutuarima sluit je onmiddellijk in je hart, en weet te ontwapenen en voor een flinke lach te zorgen. Een dijk van een optreden al tijdens deze generale. Daarnaast zijn er leuke bijrollen voor een aantal sprookjesfiguren, waarvan Pinokkio (met bewegende neus) de meest opvallende is. Zoals bij meer amateurgezelschappen kent ook deze musical mensen wiens enthousiasme groter is dan hun huidige kunnen (Bij regelmatig bezoek aan dezelfde groep zie je deze mensen vaak groeien). Maar ook zij zorgen, met name in de massale dansnummers, voor een prachtig en indrukwekkend plaatje, waarmee de voorstelling naar een hoger plan wordt getild. Het live-orkest zorgt voor die extra beleving, die we bij professionele voorstellingen steeds vaker moeten missen.
Onder leiding van professionals Marleen van der Loo (regie) en Richard FitzHugh (muzikale leiding) hebben de amateurs uit Wageningen alles uit de kast gehaald. Deze Shrek is het zien, en horen, meer dan waard. De voorstelling is elke avond te zien tot en met zaterdag 26 mei. Op deze laatste dag is er tevens een matinee.
