De Sprookjesboom was al als musical op reis, maar nu is er ook een Sprookjesboom musical in het Efteling Theater, met een nieuw verhaal. Hoewel we, net als in het land en op de televisie, de boom ook in deze voorstelling niet te zien krijgen, is zijn verhaal over de houthakker die in het Sprookjesbos belandt het aanzien zeker waard.
Het decor, waarin we bij aanvang de Eftelingversie van het kasteel van Doornroosje herkennen, en later ook het huisje van de heks, geeft ondanks het 2D effect een mooie sfeer.
Willem, een gewone, maar wel bijzonder grote houthakker, is in slaap gevallen in het sprookjesbos. Eenmaal wakker gemaakt door Klein Duimpje en Roodkapje gelooft hij zijn ogen niet; Sprookjes bestaan niet, dit zijn mensen in kostuums. De sprookjesbosbewoners reageren elk op hun eigen manier op de plotse verschijning van Willem in het bos: Klein Duimpje wil net zo groot en sterk worden, en concertreert zich op Willem’s eetpatroon, Ezeltje Strekje lijkt dat hakken ook wel wat, Assepoester ziet wel wat in Willem, en de Wolf en de Heks zien eindelijk een manier om van het eeuwige gelukkige eind van de vertellingen van de Sprookjesboom af te komen.
Milan van Weelden is Willem de houthakker, de enige mens tussen de sprookjesbosbewoners(poppen). Hij is niet alleen gezegend met een mooi sonoor stemgeluid, zijn immense verschijning geeft een mooi contrast met de poppen. Deze worden bijzonder vaardig bediend door een geweldige cast die zichtbaar vaker met de poppen in de weer is geweest. Het vaardige dansje van de wolf, die door twee personen wordt bediend is daar een mooi voorbeeld van.
Uiteraard zijn de slechteriken het meest dankbaar om te spelen. De Wolf is een heerlijke charlatan, en al vanaf het eerste moment lekker slecht. Thijs van Empel weet de toon van de wolf goed te pakken, is heerlijk “fout”, zeker als hij zich in het publiek begeeft en een lekker klein meisje ziet. Hij speelt ook de draak. Janneke Iking mag los gaan als heks en vertolkt deze goed. Het “Wie is de slechtste”-gevecht met de wolf is grappig, het versieren van houthakker Willem is hilarisch. Ook de charmante Roodkapje is (van) haar hand. Steven Roox speelt Langnek en Klein Duimpje. Vooral als de laatste weet hij enorm te vertederen als het kleine knaapje dat zo graag groot wil worden. Je zou ‘m willen vertroetelen.
Een verrassend groot aandeel is voor Ezeltje Strekje. Barry Beijer speelt ook Ko Kabouter en de Fakir, maar steelt de show als de smartlappende Ezel en als hij wel heel graag wil hakken. Amy Galata heeft twee “normale” figuren die niet uit de band springen maar wel heel belangrijk zijn. Prinses Assepoester en het geitje dat zich heel goed kan verstoppen: Benjamin,.
De show is gemaakt voor kinderen; dat is duidelijk als de Sprookjesboom op de gebruikelijke manier zijn verhaal begint, maar weet toch ook genoeg boeiends voor de meegekomen pappa’s en mama’s en verdwaalde volwassenen te bieden. Vooral de speelse teksten, maar ook de vaardige beheersing van poppen, het spelplezier en de soms melig aandoende bewegingen zorgen hiervoor. De zaalparticipatie is vooral weer leuk voor de kinderen. Vanaf vrijwel het begin wordt er om reactie gevraagd, en dat komt ook regelmatig terug. Het zorgt wel ook voor een hoop rumoer tijdens de scènes waar het toch wel even opletten geblazen is.
Voor de voorstelling is ditmaal gekozen voor één verhaal (waar de “op reis” op 3 verhalen was gebaseerd. Met een speelduur van een uur gebeurt er dus ook een boel wat maar zijdelings met de verhaallijn te maken heeft, maar meer een uitwerking van karakters is. Dat is overigens niet heel storend. Wat wel vloekt met de rest van het beeld is de poort van gekleurde blokken, eigenlijk de enige smet op deze verder enige voorstelling.
Hetty Feteris heeft gezorgd voor een duidelijke regie, waarbij ook de Efteling-traditie van het lopen door de zaal in ere wordt gehouden. Het effect van diepte, door op de achtergrond eerst met kleine versies van een pop te werken is inmiddels een beproefd recept, maar werkt nog steeds uitstekend. Ad Grooten heeft fraaie teksten afgeleverd, waarin leuk gespeeld wordt met uitdrukkingen. Al vraag ik me wel af of hele hoge vlaggenmasten wel van hout worden gemaakt…
Hoewel een aantal bestaande succesnummers wordt gebruikt (o.a.. Stampen stampen stampen), doen de aanvullende songs gecomponeerd door René Merkelbach hier niet bij onder. De liedjes van de show zijn het zeker waard om op een cd te belanden.
De Sprookjesboom-musical mag als eerste echte Efteling-productie geslaagd worden genoemd. De show heeft zeker meerwaarde ten opzichte van de sprookjesbosshow die met dezelfde karakters wordt opgevoerd. Dit is een volwaardige mini-musical. Met zelfs het gevaar dat er wat liedjes in je hoofd blijven rondspoken. En je misschien wel wakker wordt met het lied van de houthakker in je hoofd: Weet je waar ik van houd… Hakken. Hout hakken. Hout hakken.
