The time of your life?

Een bijrol die op had kunnen vallen is die van Sylvia Alberts als Mevrouw Schumacher. Sylvia probeerde op een aantal momenten de komische noot in het stuk te brengen. Maar doordat er zo strikt aan het originele filmscript gehouden moest worden, kwam dit helaas niet goed uit de verf.
Bijrollen die minder goed tot hun recht kwamen was ten eerste Anouk van Nes. Gaf zij eerder nog aan het wel een uitdaging te vinden om een wat ingetogener type te mogen spelen, de rol van Marjorie Houseman past totaal niet bij haar kwaliteiten. Anouk is tot veel meer in staat dan dat ze in deze voorstelling mag laten zien. Ook Maarten Wansink als Max Kellerman wist weinig emotie in zijn spel te leggen waardoor zijn dialogen vlak en monotoon waren.

Maar dan petje af voor het ensemble, en ook des te meer voor de swings, want die hebben het behoorlijk zwaar. Niet alleen vanwege de vele (stijlen) dans maar ook vanwege de vaak erg snelle scène wisselingen waardoor het ensemble continu van karakter en kostuum moet wisselen.

De absolute ster van de voorstelling is toch wel het decor, ontworpen door Stephen Brimson Lewis. Om de grootte van een filmset te vertalen naar een relatief klein theater decor is handig gebruik gemaakt van technische snufjes. Niet alleen de 3 verschillende draaischijven op het podium maar zeker de video's en projecties, ontworpen door Jon Driscoll, zijn van een hoogstaand staaltje techniek. Doordat de projectie schermen aan de zijkant een aantal meter de zaal in komen krijg je als publiek zijnde, zeker als je in de eerste helft van de zaal zit, het gevoel dat je je in de Kellerman club waant. Een van de opvallendste projecties is absoluut de scène waarin Johnny en Baby de lift oefenen in zowel het gras als in het water.

De vraag is natuurlijk of Dirty Dancing een waardige opvolger is voor the Wiz. Als het gaat om het doortrekken van de lijn van 'feel good' producties voor het Beatrix Theater, dan zeker. Maar de realiteit is dat Dirty Dancing iets mist. Natuurlijk is het herkenbaar, zwoel en sexy en zeker voor de 30-ers en 40-ers onder ons is het jeugdsentiment. Ook steken een aantal nummers en scènes, zoals 'do you love me', de merengue, 'hungry eyes', 'hey baby', en natuurlijk 'the time of my life' er boven uit. Maar werd er bij the Wiz juist te snel door het verhaal heen gegaan, bij Dirty Dancing wordt alles zo letterlijk overgenomen en vertaald dat er weinig ruimte overblijft voor spontaniteit en waardoor het stuk soms wat langdradig kan zijn. Het blijkt nogmaals dat het vertalen van een film naar het theater zeker geen gemakkelijke klus is.

Heb je met Dirty Dancing 'the time of your life' zoals Eleanor Bergstein, schrijfster van het originele script, dat graag zou willen. Als je voor zwoel, sexy, mooie dans en herkenbaarheid naar het theater gaat, dan is deze voorstelling zeker de moeite waard om te gaan zien.
Dirty Dancing is van dinsdag tot en met zondag, met op zaterdag een matineevoorstelling, in het Beatrix Theater in Utrecht te zien.