En eindelijk heb ik de finale ook gezien… wat doe je anders met internet op een grijze zondagmiddag.
Vooropgesteld: ik ben tot de conclusie gekomen dat niets meer vanzelf spreekt als drie verschillende dames zo van zich doen spreken dat de voorkeur voor een van hen per seconde millimeters omhoog en omlaag gaat.
Marjolein: in het overzicht van haar audities had ze me ineens. Haar performance in Mijn leven is van mij deed me dan weer erg aan Pia denken een imitatie in het begin, wat op zich een kritisch punt is, maar het was wel meteen ook het beste/ mooiste stukje van haar song. Met de rest vloog ze zichzelf soms voorbij. Slotnoten daarentegen qua sound geweldig (qua gezicht erbij niet of minder).
O jee… ik geloof dat ik ze nu toch wel allemaal wil zien.
Die reacties van de overige zeven Evita’s ook erbij (zie Anne daar zitten met duimen omhoog naar Marjolein: “Goed zo!”)
Brigitte imponeert wel in haar solo, al vond ik ze mooier voor Joop en zijn vrienden. Misschien ook omdat we daar minder van zagen. Ik hou wel heel erg van haar theatrale kant. Ze staat zelf ook bijna te huilen.
Pia is idd een dramaqueen. En ah gos, die ontroerde Peter.
Het commentaar van Willem is wel waar: Evita begon als een onaanzienlijk scharminkel en Brigitte straalt al vuur en passie uit als je naar haar kijkt. Ik hoop en ben benieuwd of haar dat lukt.
Dat maakt dat ik ook wel naar Marjolein zou willen kijken: zij is niet mooi, ik vind haar echt niet mooi. Maar ik ben wel benieuwd wat er zou gebeuren als zij Evita speelt en ik zit in de zaal. Zou ze me kunnen raken? Zou ze me overtuigen zoals een ongelooflijke kleine Evita een heel volk heeft overtuigd?
Ik zou Marjolein wel spannend vinden. Van Evita kon je ook moeilijk peilen of je van haar hield of haar verafschuwde.
Ze had een klasse afscheid, die Marjolein: ik zat mekant met tranen.
Suzan schreeuwt wel erg ja; in het overzicht van de audities valt het ineens heel erg op. Terwijl ik weet dat ze het wel zou kunnen, want dat heeft ze vaak genoeg getoond. Dat toont ze ook nu weer in Een nieuw leven. Zij heeft het wel echt heel erg; die Evita look. Daar hou ik wel van bij haar.
Wat erg eigenlijk: ik zie ineens meer in Suzan.
Willem heeft er toch duidelijk een andere kijk op dan de rest van het panel.
Bij het Londengedeelte viel ik het meest voor Suzan. Marjolein ging trouwens wel erg lief met A.L. Webber om.
Het vervolg val ik ook echt meer op Suzan (Buenos Aires). Ze hebben alle twee een eigen invulling: Suzan de jonge net opkomende Evita, Brigitte de bitch die Evita ook was en waar je ook niet om heen kan.
Bij de masterclass van Pia Douwes denk ik: God, die Suzan pakt me wel in! En vervolgens: Brigitte gaat er ook wel komen. Haar uitvoering in de masterclass laat zien dat ze er nog niet is, maar dat het wel in haar zit. Dit blijkt later in de studio. In de studio overtuigt ze me. De tekst past bij haar en bij haar situatie. De vertaling vind ik overigens ook mooi.
Suzan en Brigitte die positief commentaar geven over elkaar; ze zijn zo lief met elkaar.
Edwin pinkt een traantje weg. En o die Peter! Hoe breek je de spanning op een ludieke manier! Vandaag is rood…
Het kiezen voor geen keuze van Pia vind ik begrijpelijk, maar ik had liever gezien dat ze wel wat had gezegd. Hetzelfde geldt voor Edwin. Al hoewel ik me ook niet voor wil stellen hoe lullig het is als de producent een andere naam roept dan de uiteindelijke winnaar; want je weet als kandidaat dan toch dat de producent niet volledig achter je staat als hij iets anders kiest dan het publiek.
Ik weet wie het wordt, maar mijn hart bonst toch een beetje als ik de uitslag bekijk. Ah gossie toch… de tranen springen me in de ogen bij de uitslag. Vooral als Suzan in de lach schiet omdat Brigitte Sorry zegt.
Suzan’s slotreactie is ook erg mooi en professioneel. Dat ze daarna nog zolang tussen de gordijnen moest staan was inderdaad wel sneu: het zag er uit alsof ze het zelf nu ook wel genoeg vond.
Brigitte in Evita jurk op het balkon. Erwin zit te stralen. Ze staat er wel heel mooi bij en het past haar. Ik geloof haar echt als ze dat doet.
Het slot van het programma, die chaos en dat gekkenhuis bij het persmoment. O god, het is me wat.
Ik ben zeer tevreden. Het maakte niet zoveel meer uit. Ik ben blij dat Brigitte het geworden is, dat was mijn wens. Maar o jee… wat ontzettend moeilijk kiezen moet dit zijn. Ik zou ze allemaal wel willen zien. Ze hebben allemaal een eigen invulling gegeven aan Evita.
