In de Adams Family is dat die lange lelijke man die de butler is. Dus daar bedoel ik in La Mancha de pastoor mee. Weet zo niet hoe die heet. Hij had een mooie stem, maar verder 1 gelaatsuitdrukking waar hij de rest van de avond mee deed. Vond ik persoonlijk zonde. Als je zo lang en opmerkelijk bent, doe dan wat meer je best qua spel.

Greetz

palex - 21 March 2009 12:52 PM

In de Adams Family is dat die lange lelijke man die de butler is. Dus daar bedoel ik in La Mancha de pastoor mee. Weet zo niet hoe die heet. Hij had een mooie stem, maar verder 1 gelaatsuitdrukking waar hij de rest van de avond mee deed. Vond ik persoonlijk zonde. Als je zo lang en opmerkelijk bent, doe dan wat meer je best qua spel.

Greetz

Milan van Weelden dus.
Nou sorry, wat dat betreft ben ik het zeker niet met je eens, maar goed, ieder zijn persoonlijke smaak.

Veertje - 21 March 2009 12:57 PM

palex - 21 March 2009 12:52 PM

In de Adams Family is dat die lange lelijke man die de butler is. Dus daar bedoel ik in La Mancha de pastoor mee. Weet zo niet hoe die heet. Hij had een mooie stem, maar verder 1 gelaatsuitdrukking waar hij de rest van de avond mee deed. Vond ik persoonlijk zonde. Als je zo lang en opmerkelijk bent, doe dan wat meer je best qua spel.

Greetz

Milan van Weelden dus.
Nou sorry, wat dat betreft ben ik het zeker niet met je eens, maar goed, ieder zijn persoonlijke smaak.

Een beetje vreemde beschrijving, dat wel   :sad:

Een gebrek aan gezichtsuitdrukking is mij niet opgevallen, hij was lang en opmerkelijk en gebruikte dat in zijn lichaamstaal.  Marjoleintje kon geen kant op met hem in de buurt.  Ik vond hem een mooie acteur   😄  Ik ben ook erg benieuwd naar wat hij hierna gaat doen.

Kiepkantel - 21 March 2009 01:02 PM

Veertje - 21 March 2009 12:57 PM

palex - 21 March 2009 12:52 PM

In de Adams Family is dat die lange lelijke man die de butler is. Dus daar bedoel ik in La Mancha de pastoor mee. Weet zo niet hoe die heet. Hij had een mooie stem, maar verder 1 gelaatsuitdrukking waar hij de rest van de avond mee deed. Vond ik persoonlijk zonde. Als je zo lang en opmerkelijk bent, doe dan wat meer je best qua spel.

Greetz

Milan van Weelden dus.
Nou sorry, wat dat betreft ben ik het zeker niet met je eens, maar goed, ieder zijn persoonlijke smaak.

Een beetje vreemde beschrijving, dat wel   :sad:

Een gebrek aan gezichtsuitdrukking is mij niet opgevallen, hij was lang en opmerkelijk en gebruikte dat in zijn lichaamstaal.  Marjoleintje kon geen kant op met hem in de buurt.  Ik vond hem een mooie acteur   😄  Ik ben ook erg benieuwd naar wat hij hierna gaat doen.

In Man van La Mancha zie je weinig lachende gezichten. Zeker niet in de scenes in de gevangenis, maar in het toneelstuk dat Don Quichot opvoert spelen de meeste spelers (allereerst) met tegenzin. Het is niet voor niets dat als de schaakstukken worden neergezet, in een vaste houding, dat op het gezicht van de pastoor (Milan van Weelden) door Cervantes (Faber) de mond wordt opengetrokken, zodat een lach ontstaat. Is het een zwaar triest stuk zonder humor? Nee, dat ook niet. Hiervoor zorgen met name het dappere kappertje (Jacobs) en Sancho Panza (Schraven), die regelmatig de lachers op hun hand krijgen.
Verder sluit ik mij aan bij de woorden van Veertje en Kiepkantel.

Oh over de analyses van man van la mancha hoef je weinig te vertellen. Ik ken het stuk en het verhaal. Ben daar juist ook voor gegaan. Heb in de afgelopen 20 jaar voldoende gezien om dergelijke verhalen te begrijpen haha. En Milan dus, wat ik al zei..ik vond hem een mooie stem hebben. Een stem die je niet direct zou verwachten bij zijn postuur. Maar qua spel vond ik hem er nu niet echt uitschieten. Dat hij een forum favoriet is maakt dat ik de reacties ook wel snap. Maar ben benieuwd wat hij nog zou kunnen doen. Hij heeft een markante kop en postuur wat maakt dat hij moeilijk weg te werken valt in het ensemble en vind hem persoonlijk voor een hoofdrol te kort schieten. Maar ben benieuwd :D

Greetz Peter!

palex - 21 March 2009 02:42 PM

Oh over de analyses van man van la mancha hoef je weinig te vertellen. Ik ken het stuk en het verhaal. Ben daar juist ook voor gegaan. Heb in de afgelopen 20 jaar voldoende gezien om dergelijke verhalen te begrijpen haha. En Milan dus, wat ik al zei..ik vond hem een mooie stem hebben. Een stem die je niet direct zou verwachten bij zijn postuur. Maar qua spel vond ik hem er nu niet echt uitschieten. Dat hij een forum favoriet is maakt dat ik de reacties ook wel snap. Maar ben benieuwd wat hij nog zou kunnen doen. Hij heeft een markante kop en postuur wat maakt dat hij moeilijk weg te werken valt in het ensemble en vind hem persoonlijk voor een hoofdrol te kort schieten. Maar ben benieuwd :D

Greetz Peter!

Ik vind de Pastoor één van de mooiste bijrollen in MvlM en ik ben blij dat daar iemand voor gecast is die echt goed kan zingen, tenslotte zingt hij drie nummers. Hans Peter Janssens is ook zo zijn musicalcarriere begonnen, 15 jaar geleden. Ik ben ook benieuwd wat Milan nog allemaal kan. Ik heb hem begin oktober 2008 gezien samen met Rianne Veenstra in Totale Finsternis uit Tanz der Vampire en dat was ook kippenvel! Maar idd gezien zijn lengte moeilijk weg te werken!

Ik ben trouwens wel benieuwd wat Milan van zichzelf vind. Want hij is natuurlijk een opvallende verschijning gezien zijn postuur en dat heeft toch beperkingen tot gevolg.

Op de recensie-pagina van de MvlM site zijn er weer een aantal recensies uit kranten - tijdschriften etc. geplaatst. Klik hier.

Het is inmiddels een tijdje geleden, maar op 7 maart heb ik De Man van La Mancha in de Rotterdamse Oude Luxor kunnen zien.

Het verhaal vooraf lezen bleek een goede keuze; dat verklaart de opzet en de keuzes in het stuk.
Het begin vond ik echt doodsaai; de eerste vijftien minuten leefde ik met de gedachte: als dit zo doorgaat val ik voor de pauze nog in slaap.

Daarnaast (of misschien was dat de reden) was ik gedurende de beginscenes bang een understudy te hebben voor Marjolein Teepen, net nu ik heel benieuwd was naar haar rol. Gelukkig bleek dat niet het geval en bleek ik het beginbeeld met de twee dames in het ensemble (waarvan ik er de eerste minuten maar één in het vizier had) verkeerd te hebben geinterpreteerd. Zodra Aldonza echter in beeld komt, voel ik een prettig gevoel van tevredenheid dat mijn vooronderstelling verkeerd bleek te zijn. Het toneel licht op als zij er staat. Hoewel ik de stemmen van de ensembledames in het kwadraat beter vind.

De humor bevalt me, Teepen heeft een erg goede droge timing.
Ik ben geen fan van Frans Schraven, maar zijn samenspel met Marjolein/ Aldonza werkt erg goed.
Mijn mooiste en meest verrassende liedje is ‘Little Bird’ met slechts één vocal en een gitaar.
Echt een mooie uitvoering!
Zolang het in het Engels blijft…

De humor in zijn algemeenheid bevalt me eveneens; het ensemble is erg sterk (‘diagonale charme’, haha!)
Prachtig ook hoe een ensemble uit “echte” mensen kan bestaan, die niet per definitie jong en mooi zijn, maar wel over de gave beschikken op te gaan in een verhaal en met de materie zowel theatraal als instrumentaal uit de voeten te kunnen. Echt mooi om te zien en echt een reden om van te genieten.

Twee minpuntjes slechts: voor een verlamde loopt Peter Faber bijzonder goed zonder kruk (het valt me op dat hij de kruk niet echt gebruikt) en een automatische aansteker in de 17e eeuw…?

Het nummer waarin Aldonsa helemaal losgaat na de pauze was erg sterk. Maar de voorstelling op zich beklijft niet (behalve het muzikaal terugkerend thema). Nu moet ik zeggen dat ik niet helemaal open stond, omdat er andere dingen in het echter leven waren waar ik op dat moment vol van was.
En ik miste de rode jurk van de foto, dat was een serieuze desilusie 😉

Heidi - 29 March 2009 01:29 PM

Daarnaast (of misschien was dat de reden) was ik gedurende de beginscenes bang een understudy te hebben voor Marjolein Teepen, net nu ik heel benieuwd was naar haar rol. Gelukkig bleek dat niet het geval en bleek ik het beginbeeld met de twee dames in het ensemble (waarvan ik er de eerste minuten maar één in het vizier had) verkeerd te hebben geinterpreteerd. Zodra Aldonza echter in beeld komt, voel ik een prettig gevoel van tevredenheid dat mijn vooronderstelling verkeerd bleek te zijn. Het toneel licht op als zij er staat. Hoewel ik de stemmen van de ensembledames in het kwadraat beter vind.

Ik ben het grotendeels eens met je verslag, maar vooral hiermee haha! Ik wilde heel graag Marjolein zien in deze voorstelling en was ook even ‘bang’ dat ze er niet was omdat ik haar niet zag.
Ik was heel blij dat ik haar toch in deze rol heb kunnen zien 😄

Man van La Mancha heeft geen understudies, dus Marjolein is er altijd. Ze staat in het begin ook de hele tijd op het toneel, maar ze valt niet zo op.

martijn-j - 29 March 2009 03:02 PM

Man van La Mancha heeft geen understudies, dus Marjolein is er altijd. Ze staat in het begin ook de hele tijd op het toneel, maar ze valt niet zo op.

Daar kwam ik achteraf ook achter. Maar toch; je weet het nooit 😉

martijn-j - 29 March 2009 03:02 PM

Man van La Mancha heeft geen understudies, dus Marjolein is er altijd. Ze staat in het begin ook de hele tijd op het toneel, maar ze valt niet zo op.

Cervantes kiest bewust de meest onopvallende vrouw uit voor de hoofdrol in zijn stuk en laat haar in eerste instantie zichzelf spelen. Hierdoor komt ze in aanraking met een andere, betere wereld. Ook als gevangene is ze een ander mens geworden, vandaar dat ze bij het slotnummer als eerste begint.

Heidi - 29 March 2009 01:29 PM

Het verhaal vooraf lezen bleek een goede keuze; dat verklaart de opzet en de keuzes in het stuk.

De overgangen van Cervantes naar Don Quichot en v.v. zijn niet altijd even goed in beeld gebracht, alleen de allereerste keer als Don Quichot het titelnummer zingt. Hierdoor is het verhaal wat verwarrend en helpt het idd als je het vooraf hebt gelezen.

Heidi - 29 March 2009 01:29 PM

Zodra Aldonza echter in beeld komt, voel ik een prettig gevoel van tevredenheid dat mijn vooronderstelling verkeerd bleek te zijn. Het toneel licht op als zij er staat. Hoewel ik de stemmen van de ensembledames in het kwadraat beter vind.

Wat bedoel je precies met die laatste opmerking?

Heidi - 29 March 2009 01:29 PM

Mijn mooiste en meest verrassende liedje is ‘Little Bird’ met slechts één vocal en een gitaar.
Echt een mooie uitvoering!
Zolang het in het Engels blijft…

Dit vind ik zelf ook één van de meest gelukkige keuzes. ‘Little Bird’ is een mooi verheven liefdeslied dat later gebruikt wordt door de muildierdrijvers die het nogal platvloers projecteren op het hoertje Aldonza: ‘Lekker ding lekker ding’. Die tegenstelling is mooi in beeld gebracht.

Heidi - 29 March 2009 01:29 PM

en een automatische aansteker in de 17e eeuw…?

En wat dacht je van de Leitz ordner waarin Het Verhaal zit?

Ik vind het een mooi verslag waar je enkele dingen eruithaalt, die ook voor mij opvielen.

Hoewel ik de stemmen van de ensembledames in het kwadraat beter vind.

Hiermee bedoel ik dat ik de twee ensembledames mooier vond zingen dan Marjolein Teepen in de meeste gevallen. Twee vrouwen, dus beter in het kwadraat; beetje rekenkundige manier van mening weergeven 😉

Dit vind ik zelf ook één van de meest gelukkige keuzes. ‘Little Bird’ is een mooi verheven liefdeslied dat later gebruikt wordt door de muildierdrijvers die het nogal platvloers projecteren op het hoertje Aldonza: ‘Lekker ding lekker ding’. Die tegenstelling is mooi in beeld gebracht.

Dat is wel waar, maar het viel me daardoor opnieuw en extra hard op hoe lelijk ik Nederlands kan vinden. Na zo’n mooi gebracht liedje was dat een stevige desillusie: een beetje terug van de mooie droom hard op aarde.

Heidi - 30 March 2009 08:06 PM

Hoewel ik de stemmen van de ensembledames in het kwadraat beter vind.

Hiermee bedoel ik dat ik de twee ensembledames mooier vond zingen dan Marjolein Teepen in de meeste gevallen. Twee vrouwen, dus beter in het kwadraat; beetje rekenkundige manier van mening weergeven 😉

Dit vind ik zelf ook één van de meest gelukkige keuzes. ‘Little Bird’ is een mooi verheven liefdeslied dat later gebruikt wordt door de muildierdrijvers die het nogal platvloers projecteren op het hoertje Aldonza: ‘Lekker ding lekker ding’. Die tegenstelling is mooi in beeld gebracht.

Dat is wel waar, maar het viel me daardoor opnieuw en extra hard op hoe lelijk ik Nederlands kan vinden. Na zo’n mooi gebracht liedje was dat een stevige desillusie: een beetje terug van de mooie droom hard op aarde.

Ik had daar meer bij….“Mooi liedje….maar dit is wat we eigenlijk bedoelen, meisje”  bij.  (gericht naar Aldonza)