Hmm, de discussie over of een commercieel iets ook kunst kan zijn, deed me aan het volgende denken.

Mount Rushmore. Dit wordt gezien als kunst, toch? Het idee om de hoofden van beroemde mensen in de rotsen aan te brengen was een idee van historicus Doane Robinson om toeristen te trekken. Maar is het dan geen kunst meer, volgens de definitie van faljean?

Tot zover mijn bescheiden bijdrage, ik ga slapen.

baud - 07 March 2012 12:19 AM

Ik zit me overigens af te vragen of het niet je definitie van ‘vermaak en entertainment’ is waar het mis gaat in plaats van je definitie van ‘kunst’.

Dat zou heel goed kunnen. Ik heb die scheiding ook nooit begrepen. Ik noemde al eerder Die Zauberflöte en Shakespeare als voorbeelden van entertainment, die daarna als kunst beschouwd zijn gaan worden.

Maar volgens mij baseert Faljean alles op eigen smaak en zoekt daar een verantwoording voor. Faljean wil als een moderne Artaud het theater afbreken en opnieuw opbouwen. Zelfs Artaud kwam er op den duur achter dat dat zinloos was. Faljean wellicht ook op den duur.

Ja ik wil zeker afbreken en opnieuw opbouwen. Een nieuwe structuur, een nieuw debat, een nieuwe indeling is hard nodig.

En overigens jij zegt: “Shakespeare als voorbeeld van entertainment”
En stelt dat ook nog eens als een feit. Dat is volgens mij gewoon feitelijk onjuist
(lees: bryson over shakespeare bijv.)
Volgens mij heb je dan echt nooit een shakespeare gelezen als jij het entertainment noemt of zegt dat het eerst alleen entertainment was en toen kunst werd. 
Volgens mij kun je je dan onmogelijk verdiept hebben in zijn taal, maar niet alleen in zijn taal, ook in zijn thematieken, ook in zijn inspiratiebronnen (Ja heel veel verhalen van shakespeare zijn terug te voeren naar een paar eeuwen eerder) ,  Hij had een groot bewustzijn van betekenis en moraal. Een groot bewustzijn van geschiedschrijving en tijdloze thematieken, in het verleden. (Ondanks dat hij niet veel naar school is geweest)
Dat de verpakking die hij gebruikte amusment was,  is niet meer dan logisch! MAAR:
wie denkt dat shakespeare amusement is, kijkt niet verder dan de verpakking.
En mist datgene waar het juist over gaat.
Dat is spijtig en dat is jammer: En daarom pleit ik ook in dit geval: Vertel je toeschouwers van te voren met welke bbril ze moeten kijken en laat ze thuisblijven als ze weigeren die op te zetten.
Anders krijg je dus opmerkingen als: Shakespeare is toch ook entertainment? En wie op die manier gaat kijken zal er jammer genoeg niet veel meer uithalen dan dat.
(Shakespeare entertainment? Ja hoor dat is het! Net zo goed als de dinershow hier in Amsterdam, waarbij je lekker de hele avond je vol vreet met wat liedjes en dansjes op de achtergrond voornamelijk in glitter. Kom op zeg!?)

Moet je iets van kunst weten….. om kunst te kunnen begrijpen?  Ik denk het wel.
Jij noemde namelijk in een eerdere post: “Denk jij het beter te weten dan al die miljoenen andere theaterbezoekers.” 
Feit daarover is dat er nog nooit zoveel theaterkaartjes verkocht zijn de laatste jaren.
Feit is ook dat deze toename voornamelijk plaats vind bij de Musical.
Ik denk dat mensen die iets met theater studeren inderdaad meer uit een voorstelling halen als toeschouwer, zich daar beter tot kunnen verhouden.
En daarom zou ik mijn publiek daar alvast tot aansporen voor dat ze de zaal inkomen: Jongens, kom je alleen voor vermaak dan moet je gaan. Deze voorstelling verwacht iets van zijn toeschouwers. En als toeschouwers niet bereid zijn dat te geven dan gaat de voorstelling falen, dan gaat de toeschouwer teleurgesteld richting huis.
Wil je iets aan deze avond overhouden, wil jij je actief, op een volwassen manier verhouden tot wat hier gebeurd, dan ben je heel erg welkom.

Lotus18 - 07 March 2012 02:11 AM

Hmm, de discussie over of een commercieel iets ook kunst kan zijn, deed me aan het volgende denken.

Mount Rushmore. Dit wordt gezien als kunst, toch? Het idee om de hoofden van beroemde mensen in de rotsen aan te brengen was een idee van historicus Doane Robinson om toeristen te trekken. Maar is het dan geen kunst meer, volgens de definitie van faljean?

Tot zover mijn bescheiden bijdrage, ik ga slapen.

Volgens mij gaat dit argument niet op het is ook al eens gezegd:

Kunst kan best heel heel heel veel bezoekers trekken.

Maar kunst is niet gemaakt om heel heel heel veel bezoekers te trekken, of comercialiteit moet al het concept zijn om iets aan de kaak te willen stellen. (neem Warhol)
Kunst wordt in eerste instantie niet gemaakt vanuit een commercieel doel.
(En ja, want we hebben het steeds over uitzonderingen: Natuurlijk kan er iemand zo geniaal zijn en puur uit commerciele overwegingen iets hebben gemaakt, wat dan toch kunst wordt)
Maar volgens mij moet dat niet de regel zijn bij kunst.
En ja, iemand kan zijn werk ook in een uiterst amusant jasje verpakken zodat het publiek geboeid blijft, terwijl er wel onder elk woord een angel schuil gaat)
En volgens mij krijg je, wanneer een maker rekening houdt met zijn publiek, een zeer slechte mix tussen
slechte instincten van makers die denken te weten wat de toeschouwer wil, en tussen de wens van de toeschouwer die helemaal niet weet wat het wil, en in zijn benoeming niet verder komt dan: O dat was leuk, o dat was minder, O Leuk gezongen, O die is toch beter in die rol. waarmee Plezier dus de maatstaaf wordt.

faljean - 07 March 2012 08:25 AM

Ja ik wil zeker afbreken en opnieuw opbouwen. Een nieuwe structuur, een nieuw debat, een nieuwe indeling is hard nodig.

Waarom?

faljean - 07 March 2012 08:25 AM

En overigens jij zegt: “Shakespeare als voorbeeld van entertainment”
En stelt dat ook nog eens als een feit. Dat is volgens mij gewoon feitelijk onjuist
(lees: bryson over shakespeare bijv.)
Volgens mij heb je dan echt nooit een shakespeare gelezen als jij het entertainment noemt of zegt dat het eerst alleen entertainment was en toen kunst werd. 
Volgens mij kun je je dan onmogelijk verdiept hebben in zijn taal, maar niet alleen in zijn taal, ook in zijn thematieken, ook in zijn inspiratiebronnen (Ja heel veel verhalen van shakespeare zijn terug te voeren naar een paar eeuwen eerder) ,  Hij had een groot bewustzijn van betekenis en moraal. Een groot bewustzijn van geschiedschrijving en tijdloze thematieken, in het verleden. (Ondanks dat hij niet veel naar school is geweest)
Dat de verpakking die hij gebruikte amusment was,  is niet meer dan logisch! MAAR:
wie denkt dat shakespeare amusement is, kijkt niet verder dan de verpakking.
En mist datgene waar het juist over gaat.

Gelukkig heb ik een hoop Shakespeare gelezen, over Shakespeare gelezen, Shakespeare vertaald, geregisseerd en bewerkt. En ja, Shakespeare schreef als entertainment, hield perfect rekening met wat zijn publiek wilde zien en was commercieel ingesteld. Hij was aandeelhouder in zijn eigen gezelschap en schreef vaak naar de mode van de dag. En daarbij baseerde hij zich op oudere bronnen, populaire verhalen, etc. Hij vond zijn stukken zelf zodanig belangrijk dat hij niet de moeite nam ze te bundelen.

Dat doet niets af aan het briljante talent dat hij had voor taalgebruik en drama. Maar of hij zich bewust was van de reikwijdte van zijn talent, dat zal altijd onbekend blijven. In ieder geval blijkt het nergens uit. En het is wel bekend dat zijn tijdgenoten (zijn mede-acteurs en publiek) zijn werk zagen als entertainment.

Wat dat betreft, vind ik hem altijd vergelijkbaar met Mozart. Ook Mozart schreef veel in opdracht, probeerde allerlei nieuwe dingen uit die in mode waren. Die Entführung aus dem Serail werd gemaakt omdat alles wat Turks was een rage was op dat moment in Wenen. Die Zauberflöte was oorspronkelijk een volksopera, waarvan Schikaneder het plot halverwege de repetities en het schrijfproces omgooide omdat een ander stuk met ongeveer hetzelfde verhaal op dat moment succesvol werd. Het Requiem werd geschreven omdat iemand anders het wilde uitgeven onder zijn eigen naam.

Zelfs Wagner besloot op een gegeven moment Tristan & Isolde te schrijven omdat hij eindelijk wel eens uitgevoerd wilde worden. De Ring was een enorme onderneming en daarom maar iets snels en simpels geschreven met vier grote rollen en weinig koor.

faljean - 07 March 2012 08:25 AM

Dat is spijtig en dat is jammer: En daarom pleit ik ook in dit geval: Vertel je toeschouwers van te voren met welke bbril ze moeten kijken en laat ze thuisblijven als ze weigeren die op te zetten.
Anders krijg je dus opmerkingen als: Shakespeare is toch ook entertainment? En wie op die manier gaat kijken zal er jammer genoeg niet veel meer uithalen dan dat.
(Shakespeare entertainment? Ja hoor dat is het! Net zo goed als de dinershow hier in Amsterdam, waarbij je lekker de hele avond je vol vreet met wat liedjes en dansjes op de achtergrond voornamelijk in glitter. Kom op zeg!?)

Shakespeare IS ook entertainment. Dat is het mooie van zijn werk. Als je niet kunt lachen om het gekibbel tussen de voedster en Mercutio of om de uitvoering van Pyramus en Thisbe in Een Midzomernachtsdroom, dan zit je naar een hele slechte productie te kijken. En als dat de enige scènes zijn die blijven hangen als je naar buiten komt, dan heb je ook naar een hele slechte productie gekeken. Het gaat juist om die verschillende lagen. (Je dedain tegenover de dinnershow is overigens tenenkrommend)

faljean - 07 March 2012 08:25 AM

Moet je iets van kunst weten….. om kunst te kunnen begrijpen?  Ik denk het wel.
Jij noemde namelijk in een eerdere post: “Denk jij het beter te weten dan al die miljoenen andere theaterbezoekers.” 
Feit daarover is dat er nog nooit zoveel theaterkaartjes verkocht zijn de laatste jaren.
Feit is ook dat deze toename voornamelijk plaats vind bij de Musical.

Gewoon niet waar. Het aantal bezoekers neemt de afgelopen jaren af en die krimp zit vooral bij muziek, musical en opera. Er is groei in het aantal toneelbezoekers. Kijk de VSCD-cijfers er maar op na. In Londen zijn het zelfs juist de toneelstukken (War Horse, Jerusalem, One Man Two Guvnors, Frankenstein) die de grote bezoekersrecords halen.

faljean - 07 March 2012 08:25 AM

Ik denk dat mensen die iets met theater studeren inderdaad meer uit een voorstelling halen als toeschouwer, zich daar beter tot kunnen verhouden.
En daarom zou ik mijn publiek daar alvast tot aansporen voor dat ze de zaal inkomen: Jongens, kom je alleen voor vermaak dan moet je gaan. Deze voorstelling verwacht iets van zijn toeschouwers. En als toeschouwers niet bereid zijn dat te geven dan gaat de voorstelling falen, dan gaat de toeschouwer teleurgesteld richting huis.
Wil je iets aan deze avond overhouden, wil jij je actief, op een volwassen manier verhouden tot wat hier gebeurd, dan ben je heel erg welkom.

Ik denk dat mensen die iets met theater studeren, in het theater werken of heel bezoeken, het risico lopen om te analytisch te gaan kijken en het vermogen verliezen om plezier in theater te vinden. Maar al te vaak zie ik de experts en de critici teleurgesteld naar huis gaan, terwijl de rest van de bezoekers enthousiast is. Wil het publiek iets aan een avond overhouden, dan moet jij ze dat geven als theatermaker. Ze zijn altijd geïnteresseerd in wat er gebracht gaat worden, anders waren ze thuisgebleven. Alleen al voor het feit dat ze uit hun luie stoel zijn opgestaan en naar het theater komen, verdienen ze de beloning van een mooi, leuke, interessante, indrukwekkende, bijzondere, shockerende of bedachtzame avond. Theatermakers die “aan de deur” al selecteren moeten lekker voor elkaar gaan spelen onder toeziend oog van een schilderij van Freek de Jonge….

In de discussie “Theaterpraatjes” deze ervaring van Joriss:

Bij Next to Normal de volgende quote van een huilende vrouw in de pauze: ‘Ik dacht dat het komisch zou zijn, nou, niks komisch aan!’

Duidelijk publiek dat met de verkeerde verwachting kwam, namelijk om geamuseerd te worden. Maar dat ze in de pauze in tranen was, geeft dus goed aan dat het haar wel iets gedaan heeft.

baud - 07 March 2012 06:45 PM

In de discussie “Theaterpraatjes” deze ervaring van Joriss:

Bij Next to Normal de volgende quote van een huilende vrouw in de pauze: ‘Ik dacht dat het komisch zou zijn, nou, niks komisch aan!’

Duidelijk publiek dat met de verkeerde verwachting kwam, namelijk om geamuseerd te worden. Maar dat ze in de pauze in tranen was, geeft dus goed aan dat het haar wel iets gedaan heeft.

Amusement kan toch ook gewoon ontroeren?

faljean - 07 March 2012 08:48 PM

baud - 07 March 2012 06:45 PM

In de discussie “Theaterpraatjes” deze ervaring van Joriss:

Bij Next to Normal de volgende quote van een huilende vrouw in de pauze: ‘Ik dacht dat het komisch zou zijn, nou, niks komisch aan!’

Duidelijk publiek dat met de verkeerde verwachting kwam, namelijk om geamuseerd te worden. Maar dat ze in de pauze in tranen was, geeft dus goed aan dat het haar wel iets gedaan heeft.

Amusement kan toch ook gewoon ontroeren?

Baud noemde dit als argument waarom je je publiek niet van tevoren af moet schrijven.

baud - 07 March 2012 12:59 PM

faljean - 07 March 2012 08:25 AM

Ja ik wil zeker afbreken en opnieuw opbouwen. Een nieuwe structuur, een nieuw debat, een nieuwe indeling is hard nodig.

Waarom?

Omdat er een bepaald onderscheid moet komen. Theater is een huis voor allerlei vormen van theater.
Daardoor ontstaat een vertroebeling in de discussies over theater, want wat valt dan allemaal onder theater?
Dat gaat van cabaret en kleinkunst, tot dans, tot toneel, tot musical, tot goochelen, tot misschien wel een show van derk olglevi of hoe die fluisteraar ook heet.
Je moet in gesprekken helder krijgen: Waar hebben we het nu eigelijk over als we het over theater hebben?
Heb je het dan over dat hele brede aspect? En hoe kun je dan tot kernen komen? Als we het hebben over een toneelvoorstelling, maar ook over een show van derk? Dan zijn verschillende werelden onder dezelfde noemer.
En als mensen ons vragen:
Waarom moet er niet bezuinigd worden op theater? Wat heeft kunst van toegevoegde waarde?
Wat zeg je dan als je niet weet wat kunst is. Of wat jij belangrijk vind aan theater.
Hoe maak je mensen duidelijk dat theater of kunst binnen het theater van wezenlijk belang is, als we niet kunnen definieren wat theater of kunst is, of wat ‘wezenlijk belang’ is.
Daarom moet je het theater, de discussie over het theater,  opnieuw opbouwen.
De makers moeten die discussie opnieuw leven inblazen, en moeten de toeschouwers, kortom iedereen, daar in meenemen. Maar dan moeten we wel zelf eerst bepaalde zaken opnieuw definieren.

Ik denk dat er discussies nodig zijn over de onderwerpen:
- Wat is eigelijk kunst? Of misschien nog belangrijker: Wat is de functie van kunst dat vandaag de dag gemaakt wordt?
- Wat verstaan we onder het begrip theater?
- Als we stellen dat er zoveel vormen onder het begrip theater vallen. Zijn al die vormen dan even belangrijk?
Zijn al die vormen dan gelijk aan elkaar als we het hebben over subsidie op theater?
- Wanneer wordt theater eigelijk kunst?

Kunst in het theater is voor mij een voorstelling die: Onvervangbaar is. Niet inwisselbaar is. Die een belang dient. Waar je niet om heen kunt. Wat niet weg gerelativeerd kan worden. Waar je tegen moet verhouden, waar je iets van moet vinden, iets wezenlijks.

Kunst in het theater volgens jou:

Onvervangbaar: Dat is elke voorstelling. Elke voorstelling is uniek, als het moment voorbij is, is het weg. Kortom, ook een musical als Blood Brothers.

Niet inwisselbaar is: Blood Brothers is een unieke show, een toneelachtige voorstelling met liedjes, een verhaal dat bij ontstaan in onze tijd speelde en commentaar wilde geven op de maatschappij.

Die een belang dient: Blood Brothers dient het belang van de toeschouwer. Zodanig zelfs dat het in Engeland in het verplichte curriculum zit en scholieren hier kennis met theater maken. Daarnaast laat het zien dat je geen opera-achtige zang, enorme decors, dans of glitter nodig heeft voor een musical.

Waar je niet omheen kunt: Blood Brothers is met ruim 25 jaar een instituut.

Wat niet weg gerelativeerd kan worden: Blood Brothers is met ruim 25 jaar een instituut.

Waar tegen je je moet verhouden: Blood Brothers spiegelt mij een klassenmaatschappij voor waar ik stelling voor of tegen moet nemen.

Waar jij iets van moet vinden, iets wezenlijks: Blood Brothers stelt mij de wezenlijke vraag: Heeft het zin om te groeien, om te zoeken naar een uitweg, naar een beter leven? Of is alles al voor mij bepaald? Is mijn omgeving van grotere invloed dan mijn ambitie? En wil ik daar aan toegeven of niet?

En daar kan jij dan weer allemaal van vinden dat het niet wezenlijk is, wel weggerelativeerd kan worden, etc. Er blijft een persoonlijke component aanwezig.

De hele discussie is -ook in het licht van de bezuinigingen- helemaal niet zo interessant; wat is theater en wat niet. Als we vinden dat het theater is, dan is dat zo.

baud - 07 March 2012 09:31 PM

De hele discussie is -ook in het licht van de bezuinigingen- helemaal niet zo interessant; wat is theater en wat niet. Als we vinden dat het theater is, dan is dat zo.

Ik vind dat echt een hele rare opmerking.
Want wie is bijvoorbeeld dan ‘we’ ? 

En wat is jouw antwoord dan op de vraag:
“Waarom zijn er eigelijk subsidies op sommige theatervoorstellingen?”
“En waarom moeten die subsidies behouden blijven of niet”

faljean - 07 March 2012 09:38 PM

baud - 07 March 2012 09:31 PM

De hele discussie is -ook in het licht van de bezuinigingen- helemaal niet zo interessant; wat is theater en wat niet. Als we vinden dat het theater is, dan is dat zo.

Ik vind dat echt een hele rare opmerking. Want wie is bijvoorbeeld dan ‘we’ ? En wat is jouw antwoord dan op de vraag: “Waarom zijn er eigelijk subsidies op sommige theatervoorstellingen?” “En waarom moeten die subsidies behouden blijven of niet”

En daar zit natuurlijk de moeilijkheid. Was er geen geld dat verdeeld moest worden, hoefde er geen waarde oordeel uitgesproken over kunstuitingen anders dan een persoonlijk waarde oordeel.Dan had je met deze definitie goed uit de voeten gekund. “Kunst is het vermogen om dat wat in geest of gemoed leeft of gewekt is, op zodanige wijze tot uiting te brengen dat het kan ontroeren door schoonheid en/of de geest prikkelt door existentiele vragen op te werpen. Kunst wordt pas kunst op het moment dat het wordt waargenomen.” Je kunt je natuurlijk afvragen waarom een voorstelling als Wicked waar ik door ontroerd werd (dank je wel Willemijn), vrolijk van werd (dank je wel Chantal) en door het luisteren naar de muziek als ik chaggerijnig werd nog weken daarna weer opgevrolijkt werd, van minder “waarde"zou zijn dan een pindakaas vloer waarbij ik me alleen afvraag “waarom zou je dit willen zien, waarom zou je dit kunst noemen en waarom wordt hier voor betaald door een museum directeur”. Jij vraagt je ook af of Wicked kunst is dus eigenlijk roepen deze uitingen allebei dezelfde vragen op 😉

Wat mij betreft zijn subsidies op theater noodzakelijk om risico’s af te dekken. Een gezelschap of maker moet altijd streven naar zoveel mogelijk eigen inkomsten en publiek, de overheid moet daarbij faciliterend te werk gaan.  Zoals dat ook bij andere zaken gaat. We vinden dat mensen een recht hebben op infrastructuur, op onderwijs, op gezondheidszorg en ook op cultuur.

Cultuur heeft ook een economische aantrekkingskracht, als je naar de cijfers van Marlet kijkt. Daarom is investeren in cultuur door de overheid verstandig. Cultuur werkt als bindmiddel, als educatief middel en ter ontspanning.

Ik ben dus niet voor individuele subsidies aan gezelschappen of makers, maar voor subsidies aan theaters en theaterwerkplaatsen met een eigen gezelschap. Daar investeren we als gemeenschap in onderzoek, opleiding en experiment zodat vanuit daar nieuwe wegen en talenten gevonden kunnen worden die hun weg vinde naar een groter publiek.

baud - 11 March 2012 12:34 PM

Wat mij betreft zijn subsidies op theater noodzakelijk om risico’s af te dekken. Een gezelschap of maker moet altijd streven naar zoveel mogelijk eigen inkomsten en publiek, de overheid moet daarbij faciliterend te werk gaan.  Zoals dat ook bij andere zaken gaat. We vinden dat mensen een recht hebben op infrastructuur, op onderwijs, op gezondheidszorg en ook op cultuur.

Cultuur heeft ook een economische aantrekkingskracht, als je naar de cijfers van Marlet kijkt. Daarom is investeren in cultuur door de overheid verstandig. Cultuur werkt als bindmiddel, als educatief middel en ter ontspanning.

Ik ben dus niet voor individuele subsidies aan gezelschappen of makers, maar voor subsidies aan theaters en theaterwerkplaatsen met een eigen gezelschap. Daar investeren we als gemeenschap in onderzoek, opleiding en experiment zodat vanuit daar nieuwe wegen en talenten gevonden kunnen worden die hun weg vinde naar een groter publiek.

1. Er is een verschil tussen Cultuur en Kunst.

2. Betekent jouw eerste pleidooi dat alle theatervoorstellingen kosten dekkend moeten worden?
Wat er uitgegeven wordt voor een voorstelling, moet ook aan inkomsten worden teruggehaald door kaartverkoop of merchandising?

3. Waarom ben je niet voor individuele subsidies aan gezelscshappen of makers?
De vorm die jij beschrijft hierboven bestaat helemaal niet.
Je hebt subsidies voor de grote stadsgezelschappen: NNT, Oostpool, NT, Zuidelijk Toneel, Toneelgroep maastricht, amsterdam etc.
En je had het fonds voor de podiumkunsten waar een individu of gezelschap zich toe kon wenden voor een subsidie. De overheid heeft nog nooit rechtstreeks aan individuen of gezelschappen uitgekeerd.
Een comissie boog zich over de subsidie aanvragen gericht op dit fonds voor de podiumkunsten.
Begrijp ik dan goed dat je ook voor de afschaffing van dit fonds bent?
En dat de overheid dus alleen nog maar de stadgezelschappen moet financieren?
(Wat overigens ook officieel gezien geen theaters met eigen gezelschappen zijn zoals jij ze beschrijft maar dat terzijde)

4. En theaterwerkplaatsen wat zijn dat dan?
Bedoel je daarmee productiehuizen?

baud - 11 March 2012 12:34 PM

Wat mij betreft zijn subsidies op theater noodzakelijk om risico’s af te dekken. .

Met deze opmerking denk je puur en alleen economisch.
Als jij zegt dat jij hebt gewerkt in de theaterpraktijk snap ik niet waar je zo’n opmerking vandaan haalt.
Subsidies zijn er voor de ontplooiing, voor artistieke vrijheid, deels voor experiment en onderzoek maar zijn er boven al om:

Minderheden op de been te houden en nooit NIET om risicos af te dekken:
Bij theater betekent dat: De theatervoorstelling die niet het grote publiek aanspreekt, maar waar graag mensen naar komen kijken mogelijk maken.

Risico’s afdekken? Je lijkt Rutte of Zijlstra wel.

faljean - 11 March 2012 02:57 PM

Bij theater betekent dat: De theatervoorstelling die niet het grote publiek aanspreekt, maar waar graag mensen naar komen kijken mogelijk maken.

Risico’s afdekken? Je lijkt Rutte of Zijlstra wel.

Ik vind dat je reactie wel een toontje minder aggressief kan.

Ik zie het verschil niet zo. Je maakt een voorstelling waarvan je denkt dat er graag mensen naar komen kijken. Dat genereert dus inkomsten, waarmee de kosten (groten)deels kunnen worden afgedekt. Subsidie zou het verschil moeten overbruggen. Het verschil tussen de twee redeneringen is alleen dat de eerste ervan uitgaat dat dit gat zo klein mogelijk zou moeten zijn.

Voorstellingen waar geen hond naar komt kijken en waar dus geen enkele waardering voor is verdienen geen subsidie, en komen volgens mij ook zeker niet in aanmerking voor het predicaat kunst.