Gisteravond de eerste try-out mogen zien en als is het niveau is van je eerste voorstelling heb je echt goud in houden. Het stuk staat nu al als een huis. Een grotere productie dan ik had verwacht, maar tegelijkertijd heel sober. Dat past goed bij Sweeney Todd. En wat een feestje om weer een Sondheim te kunnen zien in Nederland. Natuurlijk zou het leuk zijn geweest als er ook eens voor een andere titel was gekozen (dit is de derde Nederlandse productie in 8,5 jaar tijd), maar Sweeney laat genoeg ruimte voor eigen interpretatie waardoor het iedere keer weer zo anders is.
Deze versie speelt zich af in een gevangenis en de gedetineerden voeren Sweeney Todd op. Dit doen zij met de middelen die ze hebben. Stenen zijn pasteitjes, een stuk van een gebroken spiegel is het scheermes. Alles is grauw en grijs met als contrast in het midden van het toneel een felrode kappersstoel.
Hans Peter Janssens is in alles Sweeney (die stem! die stem!) en Simone Kleinsma een heerlijke Lovett. Het ene moment aandoenlijk en kort daarna weer angstaanjagend. En wat een chemie hebben die twee. Vergeleken met de eerdere producties die ik heb gezien met afstand het beste duo. Verder sprongen voor mij vooral Jonathan Demoor, Frank van Hengel en Samir Hassan er echt uit. Maar de cast is als geheel heel sterk en ik ga zeker nog een keer (of vaker) kijken om die ontwikkeling te zien.
Een castalbum zal wel niet rendabel zijn en dat is ongelooflijk jammer, want wat zou ik graag de geweldige vertaling van Koen van Dijk eens uit kunnen pluizen. Die is hier ook iets anders aangezien Johanna in deze versie niet langer blond is en haar haarkleur een belangrijke rol speelt in het verhaal. En deze cast verdient het ook om vereeuwigd te worden.
Dus als ik nog niet duidelijk was: ga mensen! Ga! Ga! Ga!
