Van Engelenburg bracht zeven jaar geleden de voorstelling De Kleine Kapitein, Het bekende Paul Biegel verhaal is nu weer terug in het theater, met een fonkelnieuwe cast.
De Kleine Kapitein is theater zoals het moet zijn, buitengewoon creatief. Veel wordt aan de fantasie overgelaten. En dat is maar goed ook, want De Kleine Kapitein is een behoorlijk spannend verhaal, zeker voor de jongere bezoekers. Gelukkig heeft het spannende verhaal ook een flinke dosis humor.
Vier kinderen verzamelen op het strand dingen die zijn aangespoeld. Ze dromen ervan een boot of vlot te maken en daar de zee mee over te steken, weg van ouders, school en pianoles. Dan verschijnt er een vreemde oude man, een schipper, die hen vertelt over De Kleine Kapitein, die ook droomde om te varen, naar het eiland van Groot en Groei waar je in één nacht volwassen wordt. Natuurlijk beleven de kinderen nu dit avontuur, De stoere Kleine Kapitein, de niet veel minder dappere Marinka, die gelukkig ook nog eens goed pannenkoeken kan bakken. Dikke Druif zorgt voor de stoom, en Bange Toontje doet zijn naam volop eer aan. Het avontuur leidt hen onder andere langs de stad op palen met zijn strenge Norse Heerser, de poort met de (’s nachts) stenen draken, een eiland met een reusachtige bewoner, en een vervloekt piratenschip,
Het decor bestaat uit palen langs de ene kant en dukdalven aan de andere. Ondanks de behoorlijke hoogte wordt er een aantal keren op de dukdalven gespeeld. In het midden bevindt zich in eerste instantie een berg afval. Deze verandert voor een gedeelte in een geïmproviseerde boot, en met de restanten worden de locaties nagebootst. De bijfiguren ontstaan door kleine verkleedpartijen. Natuurlijk zijn er een flink aantal die door de schipper gespeeld, maar een aantal worden ook door de kinderen vertolkt. Grappig is om te zien dat ze veelal de karakteristieken van de kinderen behouden. Dit valt vooral op bij Bange Toontje, die ook als bewaker heel voorzichtig voortbeweegt.
De vele verkleedpartijen en het razende tempo maken de voorstelling een echte teamprestatie. Terwijl de eigen rollen goed worden gespeeld. Arjan Smit is de stoere standvastige kapitein (natuurlijk na de juiste aanwijzingen van de schipper), Alexandra zie je als Marinka naar hem toegroeien, iets wat Dikke Druif (Christian van Eijkelenburg) niet echt kan hebben. En Robbie Alfjufri is ontwapenend als de bange schijterd van het stel Michel Sorbach zagen we in De Boot en Het Meisje als woonbootkapitein al een van zijn beste rollen spelen, en speelt hier de rol van schopper (en vele andere) ook met verve. En dat terwijl hij in de oorspronkelijke productie nog Dikke Druif speelde.
De voorstelling mag qua vormgeving al speciaal zijn, dat geldt zeker ook voor de muziek. Er zijn liedjes die goed en gemakkelijk in het gehoor liggen, maar anderen klinken dan weer vrij klassiek. Niet vreemd, daar deze oorspronkelijk door Hà¤ndel zijn geschreven, en voor deze voorstelling door Fons Merkies van een nieuw arrangement zijn voorzien.
Waar deze kinderen dromen van snel volwassen worden, is voor een volwassene het omgekeerde soms een droom. Want wat wordt er voor hen in Nederland toch prachtig theater gemaakt, zoals deze Kleine Kapitein.
