George Stiles en Anthony Drewe

Waren de previews in Bristol voordelig voor de show?
Anthony: Persoonlijk denk ik dat dit voor alle afdelingen binnen de show voordelig was. Zo kregen we de kans om de show draaiende te krijgen en veranderingen door te voeren zonder de starende de blik van Londense critici. Alle afdelingen inclusief, de schrijvers, regisseurs, choreografen, licht- en geluidsontwerpers, make-up, set- en kostuum ontwerpers, orchestrators en magie consultants maakten aanpassingen. We knipten een stuk in de show omdat ze anders te lang was. De reacties van het publiek waren ook belangrijk, hierop afgaande konden we de aandacht verleggen op punten waar dat nodig was. De meeste veranderingen vonden dan ook daar plaats en dit tot in de voorlaatste week van de previews in Bristol. Het leek ons best de cast een onveranderde voorstelling te laten spelen.
Een paar kleine veranderingen vonden nog plaats toen we opnieuw repeteerden in het Prince Edward Theatre.

Wanneer hadden jullie door dat de show echt wel wat kon worden?
Anthony: Ik denk dat we het eerste scherp idee in september 2003 kregen tijdens de eerste echte lezing in Londen. Dit vond plaats na 10 dagen repetitie voor een publiek van 150 mensen bestaande uit: een delegatie van Disney (inclusief Michael en Jane Eisner), een groot deel medewerkers van Cameron Mackintosh, de pers en de marketing mensen.
George: De eerste preview was ook erg speciaal, het publiek ging bij elk nummer uit zijn dak, met een echt hoogtepunt op het einde van de show! Het was dan ook een opluchting dat 2 jaar hard werken en 40 jaar wachten voor Dick en Bob Sherman zijn vruchten afwierp.

“Poppins” heeft een schitterende cast, was het een bewuste keuze geen groten namen te gebruiken?
Anthony: We hebben altijd gezegd, dat met een titel als “Mary Poppins” de titel zelf de echte ster van de avond is. Ik weet dat er veel geruchten waren van wie Mary en Bert zouden spelen. Cameron en Tom hebben nooit echt grote namen gewild omdat dit denk ik misschien wel eens artistiek en financieel overbelastend kon zijn voor de show.
Uiteindelijk hebben we een fantastische cast gevonden en ik vind het nu moeilijk om iemand anders dan Laura Michelle Kelly en Gavin Lee in deze rollen te zien. Ook David Haig en Linzi Hately hebben hun rollen van George en Winifred Banks veel meer uitgediept en verpersoonlijkt dan in de film

Gaan jullie akkoord als ik zeg dan Cameron Mackintosh de laatste grote creatieve musical producent is?
Anthony: Nee, ik denk wel dat hij absoluut aan de top staat van zijn vak en dit al een aantal decennia, maar hij zal zeker niet de laatste zijn. Meer denk ik dat hij de ogen heeft geopend van vele jonge producenten die zijn succes willen evenaren. Hopelijk krijgen we de komende jaren wat meer jonge producenten te zien die hun opwachting willen maken tussen de groten.

Even tussendoor, ik heb geruchten gehoord dat ”Mary Poppins” wel eens “The Lion King” kon vervangen in Scheveningen. Kunnen jullie dit bevestigen of ontkennen?
Anthony:Ik kan het noch ontkennen, noch bevestigen. Ik weet enkel dat er sprake is voor de show in verschillende plaatsen op de wereld op de planken te brengen. Waar dit is kan ik echt niet zeggen.

Hoe staan jullie tegenover de tegenwoordig zo astronomisch hoge ticketprijzen voor musicals?
Anthony: Ik weet dat de prijzen hoog lijken. In Londen zijn de prijzen tegenwoordig niet meer zo ver af of ze zijn al even duur van wat ze op Broadway kosten. En ik dacht altijd dat die al schandalig duur hoog waren. Nu weet ik ook dat het creëren van een musical een bom geld kost en dat de investeerders van de producent hun geld in een bepaald tijdsbestek gerecupereerd willen zien. Je kunt gemakkelijk £50 spenderen aan een maaltijd in een restaurant in Londen, dus £49 voor 3 uur entertainment is wel evenredig. Cameron heeft ook 2 van zijn theaters in Londen - het Prince Edward en het Prince Of Wales Theatre — geronoveerd, dit betekent dan weer dat je betere plaatsen en een veel beter zicht krijgt. Ook het theater zelf is luxueuzer aangekleed dus je krijgt wel echt waar voor je geld in deze theaters.

Jullie hebben veel tijd en energie gestoken in het overdragen van jullie kennis naar nieuwe schrijvers. Ik weet het persoonlijk omdat ik hier ook voordeel heb uitgehaald. Waarom is dit zo belangrijk voor jullie?
Anthony: George en ik schrijven nu al meer dan 22 jaar samen. In die tijd kregen we helemaal geen begeleiding in het schrijven van musicals. Gelukkig ontmoet je dan mensen zoals Cameron Mackintosh, Tim Rice, Johnny Stirling (Managing Director van Warner Brother Music Publishing), Biddy Heyward (wie ooit leek op Andrew Lloyd Webber), Stewart Trotter (Artistic Director van het Northcott Theatre) en Jill Fraser (Artistic Director van het Watermill Theatre) die je dan niet vertellen hoe je moet schrijven maar je gewoon genoeg aanmoedigen om door te gaan. Cameron is erg belangrijk geweest om onze shows geproduceerd te zien krijgen, ze uitgevoerd zien worden en zo leer je betere schrijvers te worden. Niet is zo belangrijk als praktijk die je leert hoe je moet het schrijven. Als we dan onze kennis kunnen doorgeven aan nieuwe of jonge schrijvers dan is dat leuk. Zo kunnen we iets terug doen voor de gemeenschap die jaren geleden ook zo goed was voor ons.

Ga je er mee akkoord als ik zeg dat nieuwe musicals wel geschreven worden, maar nooit op de planken komen?
Anthony: Absoluut, het toeval wil dat George en ik net betrokken zijn geweest bij de jurering van de “Cardiff Search for New Musicals”. Er zaten een paar goede en interessante shows tussen de laatste selectie die zeker klaar waren voor op het podium gebracht te worden. Wat we hier in Groot-Brittannië nodig hebben zijn een paar theaters die de gok durven nemen om nieuwe shows uit te voeren. George en ik hebben het geluk gehad dat enkele van onze shows in de VS opgevoerd zijn. Vele regionale theaters in de VS hebben het voordeel dat ze een hele hoop abonnees tellen. Ze maken er een punt van een nieuwe show midden in het seizoen te plannen, hier zitten dan ook publiekstrekkers tussen als “Carousel” en “ The Student Price”, op deze manier introduceert men nieuwe voorstellingen aan het publiek. Zo zorgt men er ook voor dat het publiek een belangrijk onderdeel wordt in de ontwikkeling van nieuwe shows. In Amerika was “Honk” eerst een kleine regionale productie die in Nyack, in de staat New York, speelde. Ondertussen zijn er 760 producties van “Honk” geweest in de Verenigde Staten.

Een van de nieuwe projecten waaraan jullie werken is: “Soho”. Kunnen jullie hier wat meer over vertellen?
Anthony: Het is iets heel anders voor ons. We wilden iets heel hedendaags schrijven en dat was dit originele verhaal. “Soho” of “Soho Cinders” zoals het eigenlijk heet is deels satirisch en is erg losjes gebaseerd op het verhaal van ‘Assepoester”, maar het verhaal speelt zich af in een internetcafé in de Londense wijk Soho. Er zijn wel één of twee vergelijkingen met het sprookje. Zo wordt het internetcafé uitgebaat door 2 onvriendelijke zusters, de rol van “Cinderella” is dan weer weggelegd voor een jonge homo. “The Prince” is een jonge rijzende politicus, die net zijn engagement ten opzichte van zijn jonge vriend en PA heeft bekend gemaakt.
We hebben al het meeste van de nummers geschreven en ook het verhaal is bijna af, al zoek ik daarvoor nog een schrijver voor die hiervoor nog met mij wil samenwerken. George ontwikkelt de nummers nog verder en hoopt ze later dit jaar nog op te nemen. We denken er ook aan hiervan een concept album uit te brengen voor de show tot stand komt, iets wat we overigens nog nooit gedaan hebben. Het is vreemd een verhaal te schrijven dat zich in de buurt van Old Compton Street afspeelt, omdat het exact is waar “Mary Poppins” elke avond speelt!

Verhaal wijs klinkt het vernieuwend. Zal het ook muzikaal anders klinken dan jullie vorige musicals?
George: Ik kijk er echt naar uit om aan het einde van de lente de nummers te gaan opnemen. We hebben wel enkele dingen die echt nieuw zijn voor ons. Het is geweldig wanneer je het gevoel hebt dat je nieuwe ideeën hebt.

Musicalworld bedankt jullie voor jullie tijd en de onthullende kijk op jullie werk! Mary Poppins is momenteel te zien in het Prince Edward Theatre in Londen.