Interview

In gesprek met Piek van der Kaaden

Piek van der Kaaden speelt naast haar ensemblerol sinds ruim een week ook wekelijks de rol van Molly in Ghost. Musicalworld.nl sprak uitgebreid met haar de dag na haar eerste twee voorstellingen.

Bij Soldaat heb je vrij lang een cover-situatie als deze gehad. Is dat te vergelijken met de huidige?
Toen ik bij Soldaat werd aangenomen speelde ik daar eigenlijk voor het eerst een hoofdrol: Charlotte. Dus dat was sowieso voor mij een ervaring van: “Oh God, ik ben er.” Dat had ik wel heel erg na mijn eerste voorstelling als Charlotte. Dan kreeg ik echt een waterval van: “Hier was ik al die tijd naartoe aan het leven, en dat heb ik net gedaan”. Dus het is moeilijk te vergelijken, want ik ben nu echt al wat ouder en heb meer ervaring. Soldaat was echt een vuurdoop hoe het voelt om een leading role te spelen. Ik heb het geluk gehad bij Soldaat van Oranje heel veel op te gaan, waardoor ik veel in de rol kon groeien. Al was dat niet vooraf zo gepland. Het verschil is dus dat ik hier wist dat ik met regelmaat de rol van Molly zou spelen. Dat geeft rust. In Nederlandse producties moet je als cover toch vrij vaak ‘opeens’ inspringen.

Als je een hoofdrol in deze voorstelling vergelijkt met de ensemblerollen zijn die totaal anders. Hoofdrollen is eigenlijk alleen spel en solo zang, terwijl ensemble hoofdzakelijk dans, zang en beweging is. Je hebt deze dag twee keer de hoofdrol gespeeld. Wat kost meer energie?
Daar vraag je me wat. Van het spelen van een rol krijg ik juist ook veel energie natuurlijk, want het is een hele dankbare rol. Mensen leven zo met haar mee. Ze zijn bij je, en dat voel je. Daar krijg ik dus heel veel energie van. Dus ik denk dat mijn ensembletrack vermoeiender is. Je hebt ontzettend veel snelverkledingen, en dan sta je weer te zingen in de coulissen, en dan moet je weer op. Je bent wat dat betreft aan het rennen, vliegen springen, en als Molly heb je één lijn. Je bent wel superveel op het toneel, en je moet van hoog naar laag in emoties, je moet janken, en schreeuwen. Er is genoeg om moe van te worden, maar er valt, zonder al te veel te verklappen, in het plot een soort rust over haar heen. Dat is zo’n mooie afsluiter; daar verlaat je een stuk vrediger de voorstelling mee.

Je vertelde eerder dat je tweeëneenhalf uur voor aanvang aanwezig moet zijn. En dat er één scène altijd vooraf geoefend wordt: de U-bahn scène. Waarom juist die scène?
Omdat we dat decorstuk helemaal zelf bedienen. Het is ontzettend zwaar en het is best wel snel, en er is harde muziek en lichtflitsen. Als er één iemand niet is op een dag, en daarvoor moet een swing op die plek staan, moeten we het hele zaakje weer een keer doorgenomen hebben. Als je vingers ertussen komen, heb je echt een ongeluk. We hebben ook zekerheidsschoenen aan met van die stalen neuzen, speciaal voor deze scène. Het is een nogal ingewikkelde bedoeling. Ook techniek rouleert nog wel eens, en die moeten het ding natuurlijk klaarzetten. Dus om iedereen weer even scherp te krijgen is die repetitie.



En dan nog even kijken naar de toekomst. Terug naar eerdere voorstellingen, of wat nieuws.
Dat is altijd weer een spannend iets. Ik zal zeker niet uitsluiten dat ik nog eens terug zou gaan naar Soldaat. Het blijft een hele mooie voorstelling.
Misschien streven om bij de laatste cast te zijn en de afscheidsvoorstelling spelen?
Ja, dat zou wel heel gaaf zijn. Ik hoop echt dat ze de 10 jaar halen; ze zitten nu op 8. En dan gun ik ze nog veel langer, zoals shows op West End staan, maar daar zijn we misschien het land niet voor. Who knows, ik zou het zeker nog eens willen doen.
Dan was er Mozart, dat in Antwerpen een succes was en op onze website tot de beste musical van het afgelopen jaar werd bekroond , maar desondanks toch niet naar Nederland komt.
Zeg nooit nooit: er wordt nog steeds over gepraat, ook dat ze het in België willen laten terugkomen. Daar komt nog wel een staartje aan, denk ik. Ze peilen in ieder geval nog steeds onze beschikbaarheid. Ik zou heel graag weer in de huid van Costanze willen kruipen.
Het is natuurlijk best wel een grote voorstelling, dat kost een hoop geld. Wat hier in Duitsland en in België wordt gedaan, zonder ‘bekende’ mensen, commerciële namen als televisieacteurs, is iets waar misschien Nederland nog wel wat te leren heeft. Een Mozart was ontzettend populair, en deed het ook zonder die ‘grote namen’ heel goed! Hier in Duitsland doet men niet anders en zitten de zalen harstikke vol.
En nu in een verder buitenland:
Ik hou ook alles open voor Duitsland, want dat is me ontzettend goed bevallen.
En andere landen? Zou je, ik noem maar wat, Romeo en Julia, in Parijs willen doen?
Ja.zeker. En Wenen, toen ik daar was met de repetities van Mozart ben ik daar ook wel een beetje verliefd op geworden. Dus dat lijkt me ook heel tof.
En ergens in de open lucht?
Daar zijn ook plannen voor, maar daar mag ik nog niets over zeggen. Dat is een groot organisatorisch gebeuren.

Is er een voorstelling die je zelf hebt gezien waarvan je denkt: daar zou ik ooit wel eens in willen spelen?
Ik ben een tijdje in New York gaan wonen na Mozart, en daar heb ik op Broadway ‘Dear Evan Hansen’ gezien. Ik ben te jong, maar de moederrol van Heidi: ik denk dat dat dramaturgisch de mooiste moederrol in heel musicalland is. Ik was nog nooit zo aangeslagen en onder de indruk door een stuk. Het is echt prachtig, heb nog een week lang met dat verhaal in mijn kop gezeten. En Amneris in Aïda staat ook op mijn lijstje.
25 November 2018
N.v.t.
Hamburg
Operettenhaus
https://www.piekvanderkaaden.nl/

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen