Far out in the ocean, where the water is as blue as the prettiest cornflower, and as clear as crystal, it is very, very deep; so deep, indeed, that no cable could fathom it: many church steeples, piled one upon another, would not reach from the ground beneath to the surface of the water above. There dwell the Sea King and his subjects.
Toen Hans Christian Andersen het sprookje in 1836 voltooide had hij waarschijnlijk nooit gedacht dat Studio 100 er anno 2004 een Vlaamse sprookjesmusical van zou maken. Studio 100 heeft natuurlijk al heel wat ervaring in het omzetten van sprookjes naar musical, maar deze keer slagen ze er in mijn gevoel toch wat minder in om het tot een goed einde te brengen. Het verhaal is ietsje te zwak en ook de muziek is niet echt vernieuwend. Het leuke decor, kostuums en de erg hun best doende cast redden de show enigszins. Mischien had een vleugje ‘K3-gehalte’ wel wonderen kunnen doen in deze musical.
Het Verhaal
Het verhaal van ‘De Kleine Zeemeermin’ begint als er op een mooie dag een schip tijdens een hevige storm met man en muis vergaat. Kapitein Barend probeert tevergeefs zijn schip nog te redden maar beveelt zijn bemanning overboord te springen om zo zichzelf te redden. Enkel hij blijft reddeloos achter op het schip dat zinkt naar de bodem van de zee. Telkens wanneer een schip vergaat tovert de zeeheks Anne-Moon de bemanningen om in zeewezens. Prins Barend blijft hiervan gespaard want hij wordt gered door Liezl de zingende Kleine Zeemeermin. Spijtig genoeg mag ze van haar vader Neptunus geen contact hebben met de mensheid en ze duikt dan ook terug naar de zeebodem net voor Barend weer bij bewustzijn komt. Hij herrinert zich enkel nog een wondermooie stem. Kost wat kost zal hij dit meisje met de mooie stem tot zijn bruid maken. Dit is echter buiten de sluwe zeeheks Anne-Moon en haar domme dochter Jeanne-Moon gerekend. Anne-Moon heeft alles gezien haar glazen bol ‘de eeuwige vlam’ en smeedt een listig plan om de zeemeermin haar stem te stelen en zo haar dochter Jeanne-Moon aan een man te helpen. Gelukkig overhoort Guust Langoustine, een tot zeewezen omgetoverde bemanningslid van de Prins de snode plannen van de Zeekheks. Koning Neptunus wordt verwittigd en samen met Guust en de andere onderwater dieren trekken zij ten strijde om de magische toverkracht van de heks te vernietigen. Als dit plan slaagt kan de knappe Prins Barend voor eeuwig samen zijn met zijn geliefde.
Decor, belichting, choreografie en kostuums
Omdat de show zich merendeels onder water afspeelt, was het vinden van een gepast decor en een aangepaste dansstijl niet gemakkelijk. Toch slagen ze op dat punt daar goed in bij Studio 100. Om de zee uit te beelden maakt men gebruik van immense blauwe bewegende doeken die men in hoogte kan aanpassen . Neptunus en de zeeheks Anne-Moon maken gebruik van 2 enorme zwevende onderwaterdieren zijnde een koets van twee zeepaardjes en groot zeemonster die erg knap en met heel wat details gemaakt zijn. Deze 2 gevaartes hangen net als de Zeemeermin aan een kraan om het zwemmen en voort bewegen onderwater realistisch laten over te komen; wat bijzonder goed lukt overigens. Het vertolken van onderwaterbewegingen is niet simpel, choreograaf Martin Michel slaagt hier wel in maar toch komt het dikwijls wat stijfjes en onwenning over. Het merendeel van de cast heeft fluoriscerende kostuums, zeg maar harnassen waar ze ingehesen worden om de zeewezens te vertolken- aan. Door middel van blacklights worden deze dan ook extra geaccentueerd. De keuze van de belichting, decor en kostuums zijn voor de rest simpel en functioneel.
Muziek
Zoals bij de meeste musicals van Studio 100 is ook deze keer de muziek weer van de hand van Johan vanden Eede. Er zitten wel een aantal mooie liedjes in die wel zullen blijven hangen, maar er is gebrek aan enkele echt hoogstaande nummers. De muziek is vaak te traditioneel en ook soms te flauw en grappig.
Cast
De hoofdrol van Kleine Zeemeermin wordt vertolkt door Free Souffriau en voor 24 te zijn heeft ze echt een stem om op verliefd te worden. ‘Geef Me Vleugels’ is daar een mooi voorbeeld van. Limburger Peter Stassen vormt samen met Free het droomkoppel en beide zetten hun rol geloofwaardig neer. Vooral het nummer ‘Dit Is Liefde’ brengen ze erg mooi. Hopelijk zien we hun nog eens wat vaker opduiken in een hoofdrol, ze zijn erg prettig om te zien en te horen.Wendy van Wanten zet in haar 2e musical een overtuigende zeeheks neer, daar waar het acteren in Romeo en Julia nog niet vlot verliep boekt ze nu zeker vooruitgang. Dat ze kon zingen dat wisten wel al langer, ze werkt zich dan ook moeiteloos door nummers met verschillende stijlen als ‘Het Betoveringslied’ en ‘Geef Mij Je Stem’. Ook Britt Van Der Borght levert als Jeanne-Moon de dochter van de zeeheks een behoorlijk goede prestatie. Naast deze 4 hoodrolspelers speelden ook nog Luk D’heu (Neptunus), Peter Thijssen (Guust Langoustine) en Dirk Lavryssen (Koning) mee en ook zij vertolkten hun rol erg goed, Deze laatste 4 laten zich goed opmerken door de gekende Studio 100 humor die op veel bijval van de kinderen en volwassenen in de zaal kan rekenen. Opvallend is wel dat er in totaal 13 acteurs meedoen die al eerder in Studio 100 producties te zien waren.
Met ‘De Kleine Zeemeermin’ heeft Studio 100 inmiddels weer hun 7e kinder- en familie musical op de planken gezet. Desondanks de paar gebreken die de musical heeft zal menigeen en vooral de kleinste onder ons zeker een vast genieten bij deze leuke familievoorstelling. In de 2e helft van 2004 kunnen we de 8ste en eerste volwassen musical ‘Blood Brothers’ van Studio 100 verwachten.
