Door van Boeckel speelt de rol van bisschop Jean Bilodeau, anno 1952 Deze bisschop wordt onder valse voorwendselen naar een gevangenis gelokt, en krijgt daar een voorstelling te zien. Voor hem een zeer onprettige terugkeer naar het begin van de twintigste eeuw , waar hij geconfronteerd wordt met de gebeurtenissen van toen in het kleine Canadese stadje. Dramatische ontwikkelingen waaraan hij ook duidelijk een aandeel had.
Deze Paasdagen is Lelies nog te zien in M-lab, daarna nog tot en met 19 april in Antwerpen. Dan is valt het doek voor deze herneming van de beste musical die de afgelopen jaren in Vlaanderen werd gemaakt. Musicalworld.TV deed al eerder verslag van de première, en van de presentatie op de eerste repetitiedag, waar we ook uitgebreid spraken met Door van Boeckel.
Hoe kijk je terug naar de eerste run van Lelies, nu zo’n 3 jaar geleden
Ik heb alleen maar onwaarschijnlijk zalige gevoelens, maar het was heavy. Het was geen voorstelling die je vrijblijvend avond aan avond uit de mouw schudt. Het is zo’n rollercoaster aan emoties. Iedere keer waren we na de voorstelling echt kapot, en dat is goed. Het moet eerlijk en zuiver zijn, en dat vergt inspanning, maar daar doe je het voor. Na zo’n geweldige ervaring hoop je ook at je het nog eens kunt spelen, maar besef je ook dat het geweest is. En dan komt ineens toch dat telefoontje, en dan zeg je maar één ding: ‘Tuurlijk onnozelaars, wat een vraag’.
Geeft het succes uit het verleden extra druk? (De voorstelling grossierde in Vlaamse Musicalprijzen, kreeg een sloot aan nominaties voor de Musicalworld Awards en unaniem lovende recensies)
Ja, maar we staan er nuchter tegenover. We hebben gehoord dat er nummers weg zijn en nummers bij.. Er is één acteur vervangen. Dat geeft toch het gevoel van bijna blanco starten, en dat moet ook. We willen geen fotokopie maken van drie jaar geleden en dat kan ook niet, omdat het zo’n emotionele voorstelling is. Iedereen is gegroeid; de jonge acteurs zijn rijper geworden en zullen het ook anders benaderen. Het stuk heeft kunnen rusten en rijpen in ons achterhoofd. Mar ik maak me sterk dat het wel weer een mooie voorstelling zal worden.
Het zal de voorstelling zijn waar je de minste speelruimte ooit hebt gebruikt
Ja, ik zit en ik sta. En ik heb in vergelijking met alle anderen ook erg weinig tekst. Maar dat maakt het ook moeilijk. Want je moet wel de hele avond emoties tonen aan het publiek. Daarbij moet je uitkijken dat je er niet over gaat, dat het geen pantomime wordt. Die geconcentreerde eerlijkheid, dat is heel vermoeiend. Je moet incasseren wat je ziet of hoort en dan uiten wat dat bij mij te weeg brengt. Dat is echt spontaan. Ik huil vrij makkelijk en heb ooit bij een andere voorstelling een discussie gehad met de regisseur, die daarom kwaad werd. Hij vond dat je zelf niet mocht huilen, maar dat het publiek moest huilen. Daarop zei ik dat het voor mij geen kraantje is die ik kan dichtdraaien, als het komt, komt het. En ik weet ook niet wanneer. Dat was drie jaar geleden bij Lelies ook, bij de ene voorstelling kwam dat op een bepaald moment wel, en bij een andere niet, maar misschien weer wel op een andere moment. Dat hoort bij acteren; je moet de techniek wel beheersen, maar daarbij niet je emoties uitschakelen.
Er was sprake van een Nederlandse tour, maar die is niet doorgegaan
Eerst was sprake van een Nederlandse tour, maar dat ging niet door, en dat vond ik heel leuk. Ik mocht namelijk niet mee. Degene die het in Nederland aan de man probeerden te brengen wilden er een paar extra Nederlanders in. Nu heb ik in het verleden in Nederland wel het een en ander gedaan, maar Leendert kende niemand. En we zijn één en hetzelfde personage [red: min of meer, want Leendert speelt het personage van Door van Boeckel], en de producent had besloten voor deze personages twee Nederlanders te nemen. Dus ik heb wel een lipje laten hangen. En toen ging het niet door. Er zijn nu pogingen ondernomen om in het M-lab te spelen, maar dat is niet gelukt met de agenda’s. {red: inmiddels dus wel].
Dat krijg je met zo’n sterrencast
Nou, sterren. Ik huiver van die naam. Tegenwoordig bij elke productie staat, met Nederlandse of Vlaamse topcast of sterrencast, dan denk ik: Hou toch eens op. Ik geniet van de aandacht en het succes, maar het is maar een vak, Je het sterrenkappers en topslagers, en daar wordt nooit voor geapplaudisseerd; ik word van al dat over het paard tillen zo opstandig. Maar is de commercie, en het publiek vraag er ook om.
De persinformatie beschrijft je ook als een begenadigd schilder?
Dat is een uit de hand gelopen hobby. Een jaar of drie vier geleden hadden we het idee om in het café van mijn zus tijdens de zomermaanden een tentoonstelling te houden van alle klanten die iets wilden maken. Maar die zeiden dat ik dan zelf ook mee moest doen. Dus ik dacht Shit, ik kan absoluut niet tekenen. Maar ik heb een schilderij gemaakt met vormpjes en kleurtjes, en dat sloeg in als een bom. Nu jaren later is het een passie geworden. Ik schilder mezelf voorbij als ik tijd heb.
Waar komt de inspiratie vandaan?
Geen idee. Ik leg tussen mijn bankstel en de televisie een blank canvas op de grond, Dan kijk ik televisie en denk, he dat ding ligt daar. En de volgende dag ligt het daar nog steeds, en dan plots neem ik penseel en verf, en dan begin ik, zonder aanleiding. Het kleurgebruik is soms somber, en dan spat het er weer vanaf, Ik schilder ook altijd op mijn knieën en de huisarts heeft me al gewaarschuwd daarvoor. ‘Koop dan toch een ezel.’ Maar ik ben een ezel. Ik hoef geen ezel te hebben. Ik voel mij het beste, zittend op de grond.
KALENDER:
Theater M-Lab - Amsterdam
http://www.m-lab.nl
-zondag 5 april om 14u30
-maandag 6 april om 14u30
-maandag 6 april om 20u15
Rode Zaal, Fakkelteater - Antwerpen
Van 9 tot en met 19 april 2015
070 246 036 - http://www.fakkelteater.be
Tickets: € 26,00 - VIP: € 36,00
