De voorstelling zijn voornamelijk besloten; ze wordt veel gespeeld op middelbare scholen, waar het een opstap kan zijn om het onderwerp bespreekbaar te maken. Af en toe is de show ook regulier in de theaters te zien, al is deze met een speelduur van een uur daarvoor wat aan de korte kant. Desalniettemin is het zeer de moeite waard een kijkje te nemen, mocht de gelegenheid zich voordoen.
De voorstelling draait om Maaike, een onaantrekkelijk (nou ja, niet echt eigenlijk), onzeker meisje dat onder de terreur van haar stiefzus heeft te lijden. Deze heeft totaal geen respect voor haar, en geniet ervan haar voor schut te zetten. Ongelukkigerwijs is ze ook nog eens dé populaire meid, waarvoor de schoolgenoten erg ver gaan. Als bij een volgende terreuractie ook de beste vriendin van Maaike betrokken is wordt ze woedend en vlucht ze weg. Ze belandt zo recht in de handen van de sympathieke Ramon. Hij begrijpt haar volkomen, vleit haar, en toont respect voor haar. Dat (door de titel van het stuk en) door de wat overdreven aanbidding van Ramon het de zaal wel duidelijk is dat Ramon een loverboy is is duidelijk, maar dat Maaike er met open ogen intrapt is eveneens goed begrijpbaar. Aanvankelijk wat huiverig valt ze voor de vleier, die haar aanraadt met haar kennissen van vroeger te breken, omdat deze hebben laten zien toch niets om haar te geven. Ondertussen hebben de vriendin en de jongen die de laatste rotstreek uithaalden vreselijke spijt, dit in tegenstelling tot de rest van de pesters. Ze proberen in contact te komen met Maaike, maar slagen hier maar in beperkte mate in. De waarschuwingen voor Ramon zijn aan dovemansoren gericht, en ook andere signalen dat het mis zit worden door Maaike volkomen genegeerd. Zelfs als ze op straat tussen de hoeren terecht komt is haar vertrouwen in Ramon onbegrend. Als ze werkelijk de situatie inziet lijken alle uitwegen afgesloten…
Loverboy wordt gespeeld door een jonge cast, mensen dus die het zelf ook zou kunnen overkomen. Over het geheel genomen worden de rollen sterk neergezet, al kunnen sommigen beter met de extremere rollen overweg dan anderen. Marta Meijer, die Maaike speelt, weet je mee te slepen in het verhaal, speelt heel naturel en bijzonder overtuigend. Ook Loverboy Ramon, Eduard Menig, speelt erg sterk de loverboy, die ook zijn eigen problemen heeft. Zijn iets te gladde gevlij, zijn schijnbare liefde voor het meisje (of hij ook daadwerkelijk van haar houdt wordt een beetje in het midden gehouden), maar een op het oog sympathieke stoere jongen; heel overtuigend.
Van de bijrollen hebben de stiefzus en de meelopers voor mijn gevoel een iets te hoog American Highschool gehalte gekregen. Erg theatraal, wat wel werkt in het toneelstuk, maar de personages minder “dichtbij” maakt. Al is de oprechte verbittering op de opmerking van haar ouders (“dit hadden we van jou verwacht, niet van Maaike”) wel heel sterk. Ook als hoer, pooier, crimineel of schoolgenoot gaat het goed, al krijgen sommige rollen wel weer een hoog karikatuurgehalte mee. Praktisch, om zo de show van de nodige humor en luchtige momenten te bieden, maar tegelijkertijd geeft het wel wat wrijving met de waarschuwende boodschap die de makers ongetwijfeld mee willen geven.
De muziek is niet bijzonder maar meestal wel functioneel. Het zijn niet de vrolijke deuntjes waarmee Clous van Mechelen zijn bekendheid verwierf, maar weet de sfeer in het verhaal goed te treffen. Hoewel de reggae op een dramatisch moment niet helemaal de juiste keuze lijkt.
Wie Loverboy bezoekt moet ook geen last hebben van een tere ziel. Direct taalgebruik, en een paar heftige scenes. “Staphorst” zal het waarschijnlijk niet kunnen waarderen, hoewel er ook wel scenes zijn die nog wel iets heftiger hadden gekund.
Op de keuzes in het verhaal zijn wel wat op- en aanmerkingen te maken. De loverboy in dit stuk is een amateur en wordt door een prof gewezen op zijn slechte keuze. Geef je hiermee niet de boodschap af dat je als lelijkerd niets hebt te vrezen van de echte professional? Bij de weddenschap die op dit gesprek volgt heeft de prof duidelijk baat bij het mislukken van opdracht “Maaike”. Toch helpt hij Ramon om Maaike zo ver te krijgen. Waarom? En het lot van hoer Kim aan het eind van de show doet in mijn oog afbraak aan de plot, de boodschap van het stuk. Misschien niet in de bezongen emoties, maar wel in de feitelijke situatie.
Ander kritiekpuntje betreft de bewuste of onbewuste clichés in het stuk. De beste vriendin van Maaike is zelf ook iemand die niet om uiterlijk geeft; de jongen met spijt zou zomaar een (kast)homo kunnen zijn. De loverboy is zwart. Ik weet niet of dit allemaal bewuste boodschappen zijn. *)
Loverboy is zeer geslaagd als voorstelling om over na te praten. Hoe geleidelijk zoiets gaat, hoe gemakkelijk je ervoor kunt vallen, hoe lijdzaam je als omgeving soms moet toezien en hoe moeilijk je weer uit dit moeras komt. Een prima voorstelling.
Loverboy werkt met meerdere casts. Dit was de bezetting van 24 juni.
Maaike: Marta Meijer
Larissa: Nikita Foe
David: Mitch Wolterink
Ramon: Eduard Menig
Caesar: Robin van Veen
Kim: Jessica Moerkamp
Melissa: Tamara van de Schee
Cherissa: Nina Weers
Josien: Amanda Kok
Shades: Charlotte Yntema
Summer: Sabrine Hallewas
Alice: Mirjam van Stapele
*) Daar in twee andere casts de Loverboy gewoon een blanke jongen is gaat het hier om toeval en niet om een bewuste boodschap.
