Musicalreport

Sister Act - West End

Yes ! ik kan een verslag schrijven over een nieuwe productie met orginele muziek waar ik laaiend enthousiast over ben. Sister Act was mijn hoogtepunt van deze Londentrip. Aan de reacties van de zaal te horen, was ik niet de enige die in superlatieven over deze show dacht. "Standing Ovations" al voor het einde van de voorstelling maak ik niet vaak mee in Londen.

Het verhaal, alom bekend vanwege de film met Whoopie, is eigenlijk zeer kort samen te vatten. Ietwat ordinaire (maar met het hart op de goede plek) nachtclubzangeres Deloris is getuige van een moord en moet onderduiken. Ze vindt haar schuiladres in het klooster van Moeder Overste en haar nonnen. Deze botsing van culturen leidt natuurlijk tot de nodige strubbelingen, maar lijkt zich tot een win-win situatie te ontwikkelen als Deloris haar zangtalent inzet voor het begeleiden van het koor. Dan komt er nog de verplichte ontmaskering van de schuilplaats door de moordenaar, alvorens we in een geweldige happy ending climax komen. Wat vooral knap is van deze Sister Act, is dat het ondanks het feit dat de film een wereldhit was, het lijkt alsof dit verhaal nu de plek heeft gevonden waar het altijd al thuishoorde: een musicalbühne.

Dat is in belangrijke mate te danken aan een briljante samenwerking tussen de creatives én de enorme energie waarmee deze cast de voorstellling speelt. Het klopt wat Whoopie bij de Muscial Awards over Allan Menken zei: deze meneer heeft Sister Act begrepen en doorvoeld én heeft dat feilloos weten om te zetten in heerlijke muziek waarvan elke noot raak is. Ballads ontroeren en vormen prettige rustmomenten. Waar het swingen moet, swingt het .... en wel de pan uit. Heel soms deden nummers mij in de verte denken aan Dreamgirls. Sister Act, Fabulous Baby en Take me to Heaven hebben in ieder geval ook datzelfde “soulgehalte”: bij mij gaat de speaker vol open als de cd dadelijk uit is

Naast de muziek is het decor werkelijk adembenemend. Vooral de kerkscenes zijn visuele plaatjes. Maar wellicht belangrijker nog: de decorwisselingen verlopen soepel en bijna onopvallend en houden zo de vaart erin die dit stuk nodig heeft. Want dit is toch vooral een komisch stuk…en die humor komt door het goede script maar ook door het genoemde tempo volledig tot zijn recht. Dat natuurlijk niet in de laatste plaats door een heerlijke cast aangevoerd door de fenomenale Pattina Miller. Zij mag zich alvast over 2 dingen druk gaan maken: 1) wat ze volgend jaar bij haar overwinningsspeech bij de Olivier-Awards gaat zeggen en 2) waar ze in New york gaat wonen als ze deze rol opnieuw zal moeten vertolken op Broadway.

Deze Sister Act brengt me vele malen luidkeels tot lachen, ontroert me bij momenten en laat me vrolijk swingend het theater uitgaan. Londen lijkt de show te omarmen, ik kan me niet anders voorstellen dan dat New York en Europa zullen volgen. De eerste echte orginele hit voor Van de Ende is daarmee geboren: ik vind het knap en in dit geval volledig terecht en gegund.

11 June 2009
Reguliere voorstelling
Londen
The London Palladium
Officiële website
sister act, londen, musical, verslag, recensie, mark schmeitz, whoopi goldberg, stage entertainment, pattina millar, palladium