Het verhaal van Crazy Shopping the Musical draait om een “Once in a lifetime, limited edition diamond studded Ginzi Tanaka Platinum” handtas ter waarde van 1,5 miljoen dollar. Het warenhuis Overvloet & Co viert haar 100-jarige bestaan en ter ere daarvan geeft eigenaar Dhr. Overvloet de tas weg. Het is uitgerekend de leider van de anti-shopping kerk “Stop ons shoppen”, Dominee Bob (Tony Neef) die de tas in handen krijgt. Althans dat denkt hij. Totdat de tas aan het einde van de musical weer boven water komt, volgen we voornamelijk de belevenissen van de 4 “huis” shopsters van het warenhuis: Thérèse Blauwaert (Miranda van Kralingen), Puck Bredero (Antje Monteiro), Annemarie (Carolina Mout) en Donna (Casey Francisco).
Het idee voor de musical is niet helemaal uit de lucht gegrepen: het karakter van Dominee Bob en zijn anti-shopping kerk bestaat daadwerkelijk in New York. Dat gegeven gemengd met een flinke dosis van de ironie en intriges van een Sex and The City met nog een vleugje van de droge Nederlandse humor van een Gooische Vrouwen erbij, zou best een leuke en zelfs nog wel interessante voorstelling hebben kunnen opleveren. Zij het, dan waarschijnlijk wel voornamelijk voor de doelgroep waarop ook het Holland Casino mikt om de woensdagavonden vol te krijgen.
Maar daarin slaagt Crazy Shopping helaas niet. Stardust presenteert de voorstelling als een twee uur durend “Or-tas-me”; meer waarschuwing heb je als eventuele toeschouwer in feite niet nodig. In een sketch van 5 tot 10 minuten kan het misschien nog grappig zijn om naar een vollledig “over the top” hysterische vrouw te kijken wier enige persoonlijkheidskenmerk uit shopverslaving lijkt te bestaan. Er in een musical meer dan twee uur naar kijkend (en dan ook nog in viervoud), slaat dat grappig al snel om naar saai, vervolgens via genant naar tenenkrommend. Om als bezoeker te eindigen in een staat van volledige onverschilligheid naar de hoofdpersonen én de musical toe.
Er is ongetwijfeld flink geïnvesteerd in deze productie. Daarvan getuigen de ambitieuze speeltijd in Carré en de topnamen die onder de castleden te vinden zijn. Ook op de kostuums lijkt niet bezuinigd te zijn. Jammer genoeg is er echter te weinig uitgetrokken voor het vertrekpunt van vrijwel elke succesvolle musical: een goed, soepellopend script waarbij de toeschouwer een band opbouwt met de karakters van het verhaal. Dat zo’n script niet per definitie heel veel diepgang hoeft te hebben om er een succesvolle musical van te kunnen maken, hebben shows als Mamma Mia ! en We Will Rock You wel bewezen. Genoemde musicals slagen er namelijk, ondanks het feit dat ook hun scripts aan de magere kant zijn, wél in om hun hoofdpersonages op een dusdanig geloofwaardige manier neer te zetten dat de toeschouwer met hun wel en wee kan gaan meeleven. Bij Crazy Shopping blijven alle karakters dermate ééndimensionaal dat het wel heel veel empathisch vermogen van het publiek vereist om bij deze hoofdpersonen een gevoel te ontwikkelen.
Daarom komen de nummers -een mengeling van (inter)nationale hits en gospelsongs-, hoe fraai gezongen soms ook, nergens binnen. Men heeft een cast samengesteld met enkele van de vocaal begaafdste speelsters in de Nederlandse musicalwereld en geeft ze vervolgens eigenlijk niet of nauwelijks materiaal om die vocale kwaliteiten echt te benutten. In plaats daarvan krijgen de 4 vrouwen heel veel kluchtachtige speeltijd, iets waar wellicht nu juist andere actrices beter raad mee hadden geweten. Maar laat het duidelijk zijn: het valt de actrices en acteurs niet te verwijten dat ze niks van hun karakter kunnen maken. Daarvoor krijgen ze simpelweg te weinig in handen om mee te werken.
