Crazy Shopping: doe maar niet ... mijn kant op spelen

Casey Francisco krijgt van de 4 vrouwen de meeste kans om haar zangkwaliteiten te tonen. Dat doet ze bijvoorbeeld samen met Tony Neef in een duetversie van het Blà¸fnummer “Omarm me”. In menig andere musical een versie die rillingen zou veroorzaken. Nu blijft het bij “een aangenaam muzikaal moment” omdat de relatie tussen de twee absoluut niet weet te raken.

Dat Miranda van Kralingen een fantastische (klassieke) stem heeft, is overduidelijk. Hier lijkt het er echter soms op dat men ineens dacht “oh ja, dat is waar ook, die vrouw is operazangeres”. Een andere verklaring voor de twee momenten waarop ze haar klassieke achtergrond laat horen is lastig te verzinnen, ze vervullen namelijk geen enkele functie in het verhaal. Wist Van Kralingen in haar eerste musicaluitstapje nog te schitteren als Bianca Castafiori in Kuifje, nu lijkt haar casting minder gelukkig gekozen te zijn. Haar stem is simpelweg niet de meest geschikte voor het repetoire dat ze in deze musical moet vertolken.

Die aansluiting is beter te vinden bij Antje Monteiro. Daar doet zich echter het probleem voor dat het lijkt alsof ze nauwelijks iets van enige betekenis te zingen krijgt. Het gevoel bekruipt je tijdens de voorstelling dat ze een soort hedendaagse Amneris is, maar dan zonder het voortschrijdend inzicht dat dat karakter bij Aida wel doormaakte. Toch laten de spaarzame momenten die ze krijgt om haar kunnen te tonen zien, dat het een aanwinst is dat zij weer terug is in musicalland. Beetje jammer dat het in deze rol moet zijn.

Carolina Mout is de 4e van de shopvriendinnen. Zij moet een shopverslaafde met een doodnormaal burgerlijk bestaan spelen. Als je al van diepgang zou kunnen spreken, dan is die waarschijnlijk het meest te vinden in haar personage. Een kansje dat Mout niet ten volle weet te benutten, haar spel en zang kwamen wat vlak over bij deze première.

Voor de 4 glimlachen in de voorstelling, was driemaal een bijrolspeler verantwoordelijk. Rolf van Rijsbergen tekent voor een eerste grappige noot met zijn Frank de Boer-achtige vertolking van Ernst-Jan Blauwaert. Voor de tweede was Renske Hoeksema als de chique hoerenmadam/adviseuse Mari-Claire verantwoordelijk. Haar onderkoelde spel deed denken aan dat van Tjitske Reidinga’s Claire van Kampen. Geslaagd en grappig. Milan van Weelden kent in zijn dubbelrol van Stief/Frennemie ook enkele leuke momenten. Met name zijn one-liners als “àœberbitch” treffen doel. De laatste gniffel was voor het Miss Saigon-moment van Tony Neef. Hieruit sprak zelfspot, juist datgene wat in de rest van de voorstelling veelal schrijnend afwezig is.

Met Crazy Shopping heeft de recent met een JK-oeuvreprijs bekroonde producent Henk van der Meijden na Rembrandt opnieuw het risico genomen om een nieuw Nederlands product op de markt te brengen. Dat is te waarderen. Of het publiek het echter in die mate zal waarderen om er de volle mep voor te betalen, valt te bezien. Tsja, en misschien bereikt Dominee Bob dan ongewild exact hetgeen waarvoor hij predikt in de musical: dat Nederland de knip dichthoudt. Nou ja, dan zal de uitverkoop voor deze voorstelling maar wat vroeger in het seizoen moeten beginnen.