Urinetown .... dat is toch geen titel voor een musical ? Nope, dat is het niet. Maar wat begon als een kleinschalige satirische productie voor het New Yorkse International Fringe Festival, is 3 succesvolle Broadwayjaren, 10 Tony Award nominaties, diverse internationale producties en 8 John Kraaijkamp Musical Awards nominaties verder dan toch echt als Zeikstad, de musical in een theater bij u in de buurt te zien.
Een musical waarin de verhaallijn over een stad gaat waar zeiken op rantsoen is ? Een musical die het rechtssysteem, de bureaucratie, populisme, kapitalisme en niet in de laatste plaats het musicalgenre zelf op de hak neemt ? En dan die titel nog. Niet je doorsnee musical maar daarom wel uitstekend materiaal voor een producent als het M-Lab wiens doelstelling het juist is om dit soort kleinschaligere —commercieel niet het meest voor de hand liggende- producties een kans te geven. En dat die kans gegrepen is bleek wel uit de volledig uitverkochte speelreeks in eigen huis, de lovende reacties erop van pers en publiek én de zegentocht die Urinetown op het JK-Musicalawards Gala 2010 maakte, waar 4 van de 8 nominaties verzilverd werden. In Joop van den Ende Theaterproducties en Opus One vond het theater in Amsterdam Noord twee medeproducenten om deze musical dit seizoen aan de rest van Nederland te laten zien.
En wat krijgt die rest van Nederland dan nu te zien ? In Urinetown, is water een schaars goed geworden. Zo schaars dat het doortrekken van een thuistoilet ondenkbaar is geworden en de stadsbewoners alleen nog tegen woekerprijzen op openbare toiletten mogen urineren. Met het beheren van die openbare gelegenheden en het heffen van urinetax heeft Reinhard W. Kleinhart van het bedrijf “Pies in Harmony” zijn vermogen verdiend. Hem is er dan ook alles aan gelegen om de bewoners gedwee en angstig te houden en daarom worden betalingsweigeraars afgevoerd naar het lugubere “Zeikstad”. Als Bobby Goud, de leider van de rebellengroep “Baas in eigen blaas” — ja natuurlijk is er een opstand, compleet met wapperende vlag en al- verliefd wordt op Lot, de dochter van Kleinhart, volgen de nodige dramatische en vooral lachwekkende ontwikkelingen elkaar in rap tempo op.
Hoe absurd en hitongevoelig het verhaal ook in eerste instantie klinkt, toch zal daarin niet de hoogste drempel hebben gelegen om deze voorstelling naar Nederland te halen. De show had zich immers —tegen vele verwachtingen in- al bewezen op Broadway. De grootste uitdaging zat er ongetwijfeld in om het geniale Engelse script, de humoristische Engelse liedteksten en de ingenieuze verwijzingen naar andere musicals tot een kloppende Nederlandse versie te maken. Naast de lekker in het gehoor liggende muziek lag de kracht van de originele Broadwayproductie immers vooral in dit script en de bijbehorende teksten. Jurrian van Dongen is verantwoordelijk voor deze omzetting. Hij won hiervoor volledig terecht één van de 4 Awards die Urinetown ten deel viel. Dat wat de voorstelling tot een succes en publiekslieveling op Broadway maakte is in zijn bewerking recht overeind gebleven. De aanstekelijke (ook bekroonde) choreografie die Daan Wijnands verzorgde, helpt ook een stevig handje om de humor en absurdistische stijl verder aan te zetten en over te brengen. Sluitpost voor een geslaagde avond uit is de meer dan voortreffelijk acterende cast.
