Recensie

Team U.P. Ketnet musical vier ⭐⭐⭐⭐

Eén brok energie en enthousiasme. De jongeren die via het Ketnet programma zijn uitverkoren voor [b]Team Up[/b] laten zich van hun beste kant zien in deze heerlijke voorstelling.

Als een succesformule op de rails staat, is het moeilijk te stoppen. Dat geldt ook voor het fenomeen Ketnet musical, waarvan gisteren het vierde deel in première ging. De vaste ingrediënten keren wederom terug. Een tomeloze energie, talentvolle jeugd, bekende liedjes, een paar volwassenen professionals of BV-en, waarvan er een of meer vrij karikaturale rollen heeft en een makkelijk te behappen verhaal. Team U.P. kent al deze ingrediënten, en is wederom vanaf de eerste noot een feestje om te bekijken. Daarnaast is er natuurlijk nog de zoektocht op televisie naar deze talenten, waardoor de jonge acteurs voor sommige al een beetje bekenden zijn geworden.

Na de fantasiewereld van Unidamu heeft Team U.P. weer een vrij realistisch uitgangspunt. Universiteit voor Prestatie, daar staat de afkorting voor. De plaats van handeling is een school waar individuele prestaties op sportgebied het allerbelangrijkste zijn. De opleiding wordt geleid door een ex-Olympisch kampioene zevenkamp, en film-, lees- of musicalliefhebbers weten dat dat niet bepaald een aangename personage hoeft op te leveren. Maar deze Connie Versporte is geen miss Trunchbull, al houdt ze er net zo van haar eigen succes terug te zien. Ze is pusherig, houdt een groot scorebord bij van de sportprestaties en heeft zo haar favoriete leerlingen, maar het fanatisme op de school lijkt eerder natuur dan opgedrongen. Ze is uiteraard heel trots op de prijs van beste directrice van een sportopleiding, die ze binnenkort mag gaan afhalen. Als er een nieuwe leerling op school komt, Lars, zoon van de zwemkampioen, is Versporte vreselijk in haar nopjes. Een nieuwe leider van het klassement in de dop, en een mooie gelegenheid contact te leggen met de knappe zwemkampioen. Maar Lars blijkt geen fanatieke sporter en evenmin een goede. Hij komt aan met een gitaar, en kan het meteen goed vinden met Puck, nummer 2 in het klassement. Zij biedt hem aan hem met sport te helpen, als hij haar gitaar leert spelen. Natuurlijk worden deze ontwikkelingen argwanend bekeken door Milou en Jack, de nummer 1 en 3 van het klassement, die het niet bepaald hebben op Lars. Natuurlijk raken alle verhoudingen op scherp als Lars op een gegeven moment Milou verslaat, en vervolgens blijkt dat er met de sporttoestellen is geknoeid.

Een verhaal dus met romantiek en ruzie, een mysterie dat ontrafeld zal worden. Een verhaal dat je lekker over je heen kunt laten komen, of als je heel proactief denkt, waarschijnlijk ook grotendeels wel kunt voorspellen. Hoe je ook kijkt, je zult zeker met een vette lach het theater verlaten. Dit niet in de laatste plaats dankzij de komische noten, verzorgd door de hyperactieve en super enthousiaste tweeling Jo en Bo en natuurlijk de sukkelige goedzak Tist, het manusje van alles van de school.
Het is opvallend hoeveel jong talent er in Vlaanderen rondloopt. Na Ridders van de Ronde Keukentafel en Magdalena is dit de derde voorstelling dit seizoen met een flinke groep jongeren waar het talent vanaf druipt. Aan energie lijkt geen gebrek. Ze knallen van de eerste tot de laatste seconde, voeren buitengewoon strakke choreografieën uit, en weten daarbij ook nog eens continu te stralen. De spelrollen worden geloofwaardig neergezet, met een speciale vermelding voor de tweeling, die hun synchrone bewegingen en spraak geweldig uitvoeren. Goele de Raedt is heerlijk op dreef als de nogal dramatische Versporte, en Ketnet-wrapper Sander Gilles heeft als Tist de lachers op zijn hand als hij weer eens op zoek is naar het dier dat hij nu weer heeft horen brullen.  Zijn heimelijke liefde voor juffrouw Jessica, gespeeld door Jolien De Clerck, maakt hem ook nog eens extra vertederend.
Team U.P. kent nauwelijks zwakke plekken. Het voornaamste is de focus. Met een flink breed podium en een grote cast is het soms zoeken naar de persoon die aan het woord is, zeker tijdens de zangnummers. Ook zijn sommige zangfragmenten zo zuiver ten opzichte van andere, dat er waarschijnlijk op sommige momenten van ondersteuning op band sprake is.

Voor de liedjes is wederom geput uit Junior Eurosong liedjes, het materiaal van Studio 100, en nieuw materiaal. Sommige hiervan werden al gebruikt in Kadanza (Tocht door het donker, Get up en Zo verliefd), maar dat stoort niet echt, omdat ze ook hier prima op hun plaats zijn.
Met producties als deze is het te hopen dat deze voorstellingenreeks nog wel even doorgaat. Een heerlijk feestje om te bezoeken en een genot om de talenten aan het werk te zien. Het premierepubliek ging uit z’n dak. Hoewel de zaal van tevoren was opgezweept met het oog op de televisieopname en er natuurlijk veel bekenden in de zaal zaten, verwacht ik niet dat het bij de andere voorstellingen anders zal zijn. 

Team U.P. is nog te zien in Hasselt en Gent (april)  en Oostende en Antwerpen (mei).

Scenefoto’s aangeleverd door Studio 100.

03 March 2018
Première
De Panne
Plopsa Theater
ketnetmusical.be

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen