Wolf steelt show bij presentatie Sprookjesboom-musical

Marike Folles heeft als enige nog niet met poppen gewerkt, maar stond wel in het Efteling-theater in Assepoester, als één van de stiefzussen. Haar Sprookjesboom op Reis-collega Mark Haayema speelde al sprookjesboom in de Efteling, en Nienke van Hassel trok met Theater Terra door Amerika.

Je eerste voorstelling met poppen. Hoe kijk je daar tegenaan?
Dat is spannend. Ik moet gaan ervaren hoe het werkt om ineens achter poppen te staan, en natuurlijk ook dat de aandacht op de poppen is gericht in plaats van op je zelf. En omdat je met meerdere poppen speelt kun je natuurlijk verschillende stemmetjes gaan toepassen en dat lijkt me heel leuk.

Heb je je nog op een speciale manier voorbereid voor de auditie van deze voorstelling?
Ik ben er redelijk onbevangen naartoe gegaan, maar heb wel thuis met een leenpop leren bekken. En we moesten een eigen monoloog maken; een verhaaltje op Roodkapje. Dus ik heb voor de spiegel gezeten en gekeken hoe dat moest. Want het is natuurlijk niet alleen het gezichtje wat moet bewegen, maar het hele lijf moet ook mee doen.

Zijn de sprookjesbosbewoners net zo karikaturaal als de stiefzussen in Assepoester?
De stiefzussen zijn wel echte karakters, maar heel erg over the top. Heel erg veel buitenkant en ongetwijfeld zat er ook wel een binnenkant in; maar niet zichtbaar,
Ik speel Roodkapje en de Heks. Roodkapje is wel schattig maar ook ondeugend, de heks is vooral gemeen. Wel op een heel andere manier als het stiefzusje. Dus het hangt een beetje van de pop af. Je zal wel alle emotie in de pop moeten leggen.

Is het niet allebei. Als je kijkt naar Avenue Q zijn de gelaatsuitdrukkingen van pop en speler vaak identiek
Je kan bijna ook niet lachen zonder zelf te lachen, of boos te zijn zonder zelf er ook boos uit te zien. Dus je voelt de emoties van de poppen zelf ook wel. Alleen als ik wil dat iedereen naar mij kijkt doe ik dat anders dan als de pop de aandacht moet krijgen. Je moet zelf dus wel groot en energiek spelen, maar toch met de aandacht voor de pop.

Koen vertelde net dat de poppen zwaar waren. Staat er nog krachttraining op het programma
We gaan wel oefenen met een fysiotherapeut. Zien hoe je de poppen het beste kunt gebruiken. Ik heb echt totaal geen spierballen dus ik zal er waarschijnlijk thuis wel wat extra aan moeten trekken. Want net na de presentatie had ik al wat spierpijn. Het is echt redelijk zwaar, ook omdat dit nieuwe poppen zijn die nog niet zijn ingespeeld.

Heb je al momenten in het script gezien waarbij je dacht: hoe krijg ik dit voor elkaar?
Er zit een scene die ik heel erg leuk vind, waarbij ik moet praten als Roodkapje terwijl ik de heks in mijn hand heb. Dan moet ik me dus echt achter de heks verschuilen als ik praat, terwijl iemand anders dus Roodkapje speelt. Ik heb er echt heel erg veel zin in. Dit groepje bestaat toevallig uit allemaal bekenden van me: ik heb bij Koen en Nienke op de Frank Sanders Akademie gezeten en Mark is een hele goede vriend van me. Heel toevallig dat we zo samen zijn gekomen, maar heel erg leuk.


Wilma Hoornstra is de regisseuse. Ooit stond ze zelf op het podium, maar tegenwoordig is ze actief als choreografe en regisseusse. Ze deed onder meer Kleine Ezel.

In de Efteling worden al een paar jaar Sprookjesboom-voorstellingen gemaakt. Zijn er dingen die voor deze theatershow bewust anders worden?
Jaaaa, volmondig. Het spelen in het park gaat toch meer de kant op van animatie. Mede door de open lucht is dat toch een hele andere manier van spelen. De bedoeling is dat hier echt meer theater van wordt gemaakt. We hebben daarvoor ook een prachtig decor en andere hulpmiddelen.
Bij Theater Terra heb ik geleerd dat het de poppen zijn waar het publiek op moet letten. Als het goed is zien de kinderen de acteurs eigenlijk helemaal niet meer. Dat is de moeilijkheid; dat je als acteur eigenlijk in de pop moet zitten en dat het publiek het ook zo ziet. Dat is lastiger in de buitenlucht, waar je alles ziet.

Zal het publiek nog worden opgewarmd door bijvoorbeeld het ontvangen met poppen in de foyer of op het podium
Voor de voorstelling zal ik dat zeker niet doen. Dan confronteer je de mensen heel erg met het feit dat het poppen zijn, en daarmee maak je het je zelf moeilijk. Ik wil graag het magische zo lang mogelijk bewaren. Eerst het bos, dan de sprookjesbosfiguren zijn. Dan hebben zij de aandacht, en is het als de acteurs zichtbaar zijn het makkelijker om ze “onzichtbaar”te laten zijn.

Dick van den Heuvel schreef al eerder voor uiteenlopende genres. Turks Fruit, maar ook Os en Ezel (de fantastische kerstvoorstelling van Theater Terra) zijn van zijn hand. En dan nu: De Sprookjesboom.

De Sprookjesboom mag je bestaand noemen: verhaaltjes op de televisie en ook al een aantal parkvoorstellingen. Hoe heb je het schrijven van het script aangepakt?
Heel nauw samenwerken met Wilma en Albert en brainstormen met dat clubje. Ook Arno meteen erbij wat het decor betreft want dat is wel belangrijk. We wisten meteen al dat de Sprookjesboom in de Efteling stond en niet mee kon. En, zoals Johan Cruijff zegt, elk nadeel heeft zijn voordeel, dus dat was meteen een inspirerend idee. Ik ben dus uitgegaan van “de sprookjesboom is weg”en vervolgens nagedacht over wat er zou kunnen gebeuren als de Sprookjesboom er niet is en wat dat voor de sprookjesbosbewoners betekent. En dan is het lekker; want omdat het sprookjes zijn kun je ook alles verzinnen. Het zijn enorme uitdagingen voor de fantasie, zoals je ook als kind in de Efteling je fantasie laat spreken.
Wat ook enorm heeft geholpen is dat ik voor de audities heb voorgesteld om aparte scenes te schrijven. Voor mij was dat alvast een goede oefening om de personages te leren kennen.
Ik heb ook maar een paar afleveringen van de Sprookjesboomserie gezien voor een indruk, en heb dat verder losgelaten. Het is allemaal ontsproten uit de eigen fantasie..

Waren deze 10 karakters de basis, of zijn ze “uitgekozen”
Dit waren de karakters die er waren. En tien is al best veel, dus ik had zeker niet meer nodig.

Zijn er karakters die lastig in het verhaal te schrijven zijn en andere die makkelijk zijn
Met de invulling van de draak als schatbewaarder had ik wel moeite. Ik vind een schat op zich ook niet zo interessant. Zo'n kist met geld kan ik niet zo mee. Deze heeft dan ook een iets andere invalshoek gekregen. De draak wil graag een vogel zijn.
Klein Duimpje is dan weer eenvoudig. Klein zijn en dapper dat spreekt enorm tot de verbeelding.

Nu lijkt Klein Duimpje me wel een lastige pop om expressie mee uit te drukken. De figuur is erg klein
Dat lijkt zo maar dat is niet waar. Ik kan dat nu niet bewijzen, maar ik weet zeker dat het overkomt. Ik heb vorig jaar Os en Ezel gedaan en daar zat een scene in met twee ratten. Die waren echt klein. Iedereen zei dat ze groter moesten worden. In plaats daarvan hebben we er een spot op gezet en het werkte. Het publiek kan heel goed close-ups maken.
Daarbij, zoals Koen hem speelt, met die grote laarzen en de acteur erachter, ik geloof dat dat heel erg gaat werken, Maar we moeten het zien natuurlijk in de repetities.