Ik weet niet of ik me zo als musicalfan moet/kan zien. Ik ga wel regelmatig naar de AU, maar zal nooit iemand dwingen met me te praten, met me op de foto te gaan, etc.
Ik vraag netjes of ze met me op de foto zouden willen, geef ze een complimentje en zeg weer gedag. Maar ik zal nooit mijn hele levensverhaal gaan vertellen, aangezien zo iemand daar toch niets mee kan. Ik bewonder de mensen uit het musicalvak en soms ga ik alleen daarom naar een voorstelling. Ik ben een grote fan van Rosalie, dus als zij in de buurt als Pattie opgaat, zul je mij daar vinden.

Ik ken iemand die denkt dat musicalartiesten haar vrienden zijn, haar al hun geheimpjes vertellen en zo verder. Even later ontdekken we dan dat dat gewoon op internet staat en dan kan die musicalartiest dat wel gezegd hebben, echt geheim was het toch niet meer. Aan zulke mensen erger ik me dus wel. Ik zal ook altijd zorgen dat ik zo niet word!

Wat denken jullie? Moet ik mezelf zo’n fan noemen of kan ik ook een fan zijn zonder dat ik zo enorm hysterisch ben, wat jullie dus liefhebber noemen?

BN-ers worden uitgenodigd op een premiere voor de aandacht. Dus juist op een premiere is de artiest de artiest en vind ik op de foto gaan niet raar. Bij toevallige ontmoetingen wel.

Inderdaad, op zo’n premiere zijn ze inderdaad artiest dan gaat het om de aandacht. Als je ze zomaar op straat tegenkomt vind ik het een soort van privacyinbreuk om dan iemand aan te vliegen en op de foto te willen.
Nu doe ik dat sowieso nooit, kga ook nooit naar de AU omdat ik vind dat die mensen na een avond hard werken wel met rust gelaten mogen worden, maar dat is gewoon ieder z’n mening…

Maar ik vind wel: leef en laat leven en niet als een malle de kalverstraat afrennen omdat je chantal janzen daar zag lopen om met d’r op de foto te kunnen (ofzeu)

Jeroen - 02 March 2011 10:38 AM

meloca - 02 March 2011 09:03 AM

Stonden we bij standje om handtekening op cd te vragen: “haaa meiden, was die vlaai van jullie?”.... ja dus… Vroeg ze ff of we naar de zijkant kwamen voor een foto en babbeltje enzo.

Vinden jullie dit vreemd?

Dat je herkend wordt aan een stand als de schenker van een vlaai, terwijl ze jullie niet heeft gezien vind ik wel vreemd ja.  Een keer inspelen met een origineel aardigheidje op een voorstelling niet zozeer.

Ik snap je niet helemaal. Maar we hadden onze namen op de vlaai geschreven:P

Ik ben zelf niet iemand die op de foto gaat met musicalartiesten maar zelf heb ik meegemaakt tijdens 3 dagen Crazy Shopping(waarvan 1 dag gespeeld) hoe irritant de meeste mensen zijn en wanhopig door de (glazen) deur kijken wie er naar buiten komt en dat chagrijnig zijn als het toevallig hun idool niet is…

Ach, sommige fans weten niet wat een verschrikkelijke reputatie ze binnen musicalland hebben. Ik moet er vooral om lachen, hoewel ik de mensen die in alles willen laten doorschemeren dat ze een artiest kennen (lees: ze maken er weleens een praatje mee bij een AU) meer zielig (als in medelijden) dan grappig vind. Wat wil je bewijzen? Tegenover wie? Musicalmensen zijn ook gewoon mensen net als jij en ik.

Kimzingt - 02 March 2011 01:37 PM

Ik weet niet of ik me zo als musicalfan moet/kan zien. Ik ga wel regelmatig naar de AU, maar zal nooit iemand dwingen met me te praten, met me op de foto te gaan, etc.
Ik vraag netjes of ze met me op de foto zouden willen, geef ze een complimentje en zeg weer gedag. Maar ik zal nooit mijn hele levensverhaal gaan vertellen, aangezien zo iemand daar toch niets mee kan. Ik bewonder de mensen uit het musicalvak en soms ga ik alleen daarom naar een voorstelling. Ik ben een grote fan van Rosalie, dus als zij in de buurt als Pattie opgaat, zul je mij daar vinden.

Ik ken iemand die denkt dat musicalartiesten haar vrienden zijn, haar al hun geheimpjes vertellen en zo verder. Even later ontdekken we dan dat dat gewoon op internet staat en dan kan die musicalartiest dat wel gezegd hebben, echt geheim was het toch niet meer. Aan zulke mensen erger ik me dus wel. Ik zal ook altijd zorgen dat ik zo niet word!

Wat denken jullie? Moet ik mezelf zo’n fan noemen of kan ik ook een fan zijn zonder dat ik zo enorm hysterisch ben, wat jullie dus liefhebber noemen?

dat heb ik ook, ik weet niet of ik nou zo’n soort fan ben, ik hoop iig van niet 😊 . Ik vind het leuk om naar de artiestenuitgang te gaan, maar ik ga niet tegen iedereen stoer doen dat ik allerlei mensen ken. ik heb ze vaak 1x gesproken, en dat noem ik niet echt kennen.

Ik noem mezelf een fan van musicals, ik hou gewoon erg veel van musicals en van het theater, maar bij een acteur zou ik me niet zo snel een fan noemen, maar meer een bewonderaar en het is natuurlijk leuk als je dan een praatje hebt gemaakt met een acteur die je bewonderd of op de foto bent geweest, maar het hoeft niet perse.
Ik ben niet zo’n hele ervaren au-er om het zo maar eens te zeggen, ik ben er niet zo’n grote liefhebber van om te gaan au-en heb het wel een paar keer gedaan, maar dat was eigenlijk meer om dan een cadeautje te geven, of zoals in Londen bij Love Never Dies ik het wel leuk vond om met een paar op de foto te gaan, en bij Phantom eventjes gekeken maar verder als dag kwamen we niet ver.
In Nederland ben ik eigenlijk bijna nooit naar de AU geweest, paar keer maar. Laatste keer AU was wel grappig, ik ging naar Volendam de Musical en Ruud speelde die avond en ik was heel subtiel in het kobalt blauw gegaan, ik raak aan de praat met de buschaufeur en hij vond dat ik dan ook wel naar de artiesten uitgang moest gaan( wou zelf ook wel eventjes gaan, om eigenijk alleen succes te zeggen voor de liveshow van op zoek naar zorro), alleen omdat ik een keer een krabbeltje van Ruud terug had gehad op hyves, dus ik ging er naar toe na de voorstelling bleek dus de buschaufeur er voor gezorgd te hebben dat Ruud effe wat eerder naar buiten kwam, gezellig geklets met Ruud en op de foto gegaan en hem even toi toi toi gewenst voor de liveshow van op zoek naar zorro wat de dag erna was. Dat vond ik dan erg leuk.
Maar om nu elke keer na een musical die ik heb gezien naar een artiesten uitgang te gaan, nee dat is niet aan mij besteed. Wil niet dat ze gaan denken van zucht…heb je haar weer, en zo nodig hoeft het nu ook weer niet.

Als ik in het Chassé theater moet staan en er is ook een musicalvoorstelling is vaak de vraag: kun je vragen of hij/zij naar buiten komt? Als je die naam zegt weer ie het wel!
Alsof het vrienden zijn. Vaak staan ze er met taarten en andere cadeaus. Tjaah ieder z’n hobby dan maar 😊!

Ik noem mezelf een fan van musicals, ik hou gewoon erg veel van musicals en van het theater, maar bij een acteur zou ik me niet zo snel een fan noemen, maar meer een bewonderaar en het is natuurlijk leuk als je dan een praatje hebt gemaakt met een acteur die je bewonderd of op de foto bent geweest, maar het hoeft niet pers

Dit is precies het zelfde voor mij,,echt het precies 😛

Mensen die, onuitgenodigd op een afterparty terecht komen, en dan om een foto en handtekening gaan vragen vind ik niet kunnen.
Enkele jaren geleden werden fans nog wel eens toegelaten, maar de laatste tijd niet meer.
Al zullen er fans zijn die nog wel uitgenodigd worden.

Het bizarste wat ik heb meegemaakt is tijdens een concert dat een fan naar de kleedkamer ging om te kijken of de desbetreffende persoon er al aan kwam.
Toen deze naar buiten kwam, werd deze fan totaal genegeerd.

TonyFan.NL - 04 March 2011 02:39 PM

Mensen die, onuitgenodigd op een afterparty terecht komen, en dan om een foto en handtekening gaan vragen vind ik niet kunnen.
Enkele jaren geleden werden fans nog wel eens toegelaten, maar de laatste tijd niet meer.
Al zullen er fans zijn die nog wel uitgenodigd worden.
.

Soms gebeurt het idd wel, fans die uitgenodigd worden voor afterparty. Had kaartjes gewonnen voor premiere van masterclass via Pia Douwes fanclub en daar zat dus ook zo eentje voor afterparty bij. Maar echt ik durf die mense nog niet eens een te spreken voor een foto dan. Wilde zelf natuurlijk heel graag met Pia op de foto. Heb net zolang gewacht tot ze door iedereen gefeliciteerd was en er niemand meer bij haar stond en toen heb ik het gevraagd. uitgelegd dat ik kaartjes gewonnen had enzo. Ze feliciteerde ons met de kaartjes en vroeg wat we ervan vonden….
Zo kan het toch ook lijkt me… was ook een horde fans die gelijk op haar afstormden:S belachelijk!@

Het blijft een raar fenomeen; musicalfans. Ik noem mezelf een theaterliefhebber en ja, ook ik heb in een verder verleden bij een AU gestaan (wie niet…). Het was net dat moment dat ik mà³est zeggen dat ik die ene bepaalde performance zo bijzonder vond, waardoor alleen applaus niet genoeg meer was.
Maar het ging altijd maar om een of twee favorieten en nooit meer, of standaard iedereen.
Ik vond dat negen van de tien mensen die ik fangedrag zag vertonen, dat ook voor een groot deel nodig hadden voor zichzelf; alsof dat hen sterkt in wie ze zijn, alsof ze alles uit de artiest opzuigen om hun eigen identiteit aan te ontlenen. Daar hield ik mij verre van.

Wat ik overigens merkte, is dat toch de magie om het plaatje verdwijnt; je ziet iemand niet meer als dat personage in de voorstelling waar je van genoten hebt, maar als persoon. Dat kan afbreuk doen aan de magie. Ondanks de momenten dat het ook heel leuk was. Ik zou me nu wel heel goed bedenken of ik de droom van de voorstelling wil doorprikken door te willen weten wie er schuilgaan achter de personages.
Vaak een dilemma; want als ik enthousiast ben over een rol of personage, wil ik toch weten wie het is geweest.

Wat de uitnodigingen betreft voor afterparty’s…....dat gebeurt nog steeds, maar veel minder dan eerst inderdaad. Ik weet dat er toen bij mp aan me werd gevraagd of ik door kon geven aan degene die meegingen dat het niet de bedoeling was dat je met bn-ers op de foto zou gaan.
Ze noemden het een prive feest en was niet de bedoeling dat fans iedereen gingen aanspreken voor foto’s. Dat heb ik ook doorgegeven aan die groep, maar ik zag toch best veel mensen wel op de foto gaan (niet van “mijn” groep)

Ik vind het zelf op premiere’s en afterparty’s ook echt not done.. Mensen zijn daar onder elkaar en met collega’s ook kennen dit soort feestjes moment dat de acteurs ‘van de pers’ zijn.. Dus ik vind het om daar op iemand af te stappen een beetje vreemd.