Ik ben tot nu toe altijd met m’n ouders naar musicals geweest en aangezien zij het onzin vonden om naar de AU te gaan is dit ook nog nooit gebeurd. Bij Tarzan baalde ik daar eerst een beetje van, maar achteraf ben ik eigenlijk wel blij dat ik er nooit heengegaan ben. Eén keer na een opname van .(JavaScript must be enabled to view this email address) heb ik me enigszins als fan gedragen (eigenlijk alleen 2 foto’s gemaakt), maar ik heb daar achteraf zo’n spijt van gehad, ik schaamde me zelfs gewoon echt (ik had achteraf echt het idee dat ik en een paar andere fans Chantal lastig aan het vallen waren, terwijl het in feite best wel heel erg meeviel), dat ik in ieder geval voorlopig niet van plan ben nog ziets te doen.

Ik kan heel goed begrijpen dat mensen wel degelijk de behoefte hebben om even hun ‘idool’ te zien/spreken/foto maken/enz., maar bij mij is dat uit gewoonte van het niet doen eigenlijk helemaal weg. Ik wil de door Michiel omschreven fans ook niet over een kam scheren, want ik denk dat er onder die fans een heleboel zijn die zich van geen kwaad bewust zijn en eigenlijk alleen maar goed willen doen richting een artiest. Toch vind ik het wel ver gaan als je (regelmatig) naar de AU gaat, terwijl je niet eens de voorstelling gaat bezoeken, puur om een artiest te kunnen ‘ontmoeten’.

In ieder geval, Michiel heeft een punt. Maar dat lijkt me wel duidelijk na twee pagina’s vol (felle XD)reacties.

Haha, leuk dat zo’n column weer zoveel reacties oproept. Leuk geschreven trouwens! En tsja, moet je jezelf nou per se in een hokje stoppen als musicalfan of musicalliefhebber? Niemand hoeft zich hier te verdedigen, iemand geeft alleen zijn mening over irritante musicalfans. En met sommige dingen ben ik het wel eens. Ik vind het ook een beetje raar als je cadeaus gaat kopen voor een musicalspeler en gaat doen alsof je goede vrienden bent en iemand zo vaak spreekt. Maar waarom zou je geen High School musical pet op mogen zetten en een Tarzan tas bij je hebben of weet ik veel wat? Daar stoor ik me echt totaal niet aan. En met AU-en vind ik ook niets mis, leuk toch? Ik kan er ook echt van genieten om een handtekening of foto te vragen van iemand als herinnering, of even een praatje te houden. Het maakt de herinnering aan een bepaalde musical net iets specialer vind ik. Maar ieder zijn mening, toch?

Eveliene - 04 August 2009 04:58 PM

Maar waarom zou je geen High School musical pet op mogen zetten en een Tarzan tas bij je hebben of weet ik veel wat? Daar stoor ik me echt totaal niet aan.

Natuurlijk mag je zelf weten wat je aantrekt, maar als er een 30-jarige vrouw binnenkomt met een High School musical cap, tarzan tas etc., krijg ik toch een beetje hoofdpijn.

Qua kleding en foto’s maken zie ik het probleem ook niet. Ik ga zelf eigenlijk voor zover mogelijk na elke voorstelling naar de AU. Om de spelers te complimenteren en om een leuke herinning te krijgen (foto, handtekening) en soms om nog wat dingetjes te vragen.
Qua kleding zie ik het probleem ook niet. Als mensen helemaal met fanclub T-Shirts en al in die zaal gaan zitten: so what? Leuk toch. Je ergert er niemand mee. Wel heb ik een keer bij de AU van Tanz in Oberhausen meegemaakt dat iemand zo’n vampierencape omhad. Dat vond ik dan wel weer een beetje overdreven, maar als diegene dat wil moet ze dat vooral doen. Ik kan me er ook niet aan ergeren en zou mensen ook aanraden dat niet te doen. Beetje zonde van de tijd en de mooie voorstelling waar het eigenlijk om gaat 😉

O, wat ben ik blij met dit onderwerp en het feit dat er dus meerdere musicalliefhebbers zo over denken. Ik moet zeggen dat ik soms verzweeg dat ik van musicals houd, omdat ik niet geassocieerd wilde worden met de fans bij de artiesteningangen. 😉

Ik heb in theaters gewerkt, ook van Joop v/d Ende, en werk nu nog in een theater en ik kan jullie wel vertellen; het klopt dat sommige fans eigenlijk een beetje voor schut staan. Ook cast & crew vindt dat. Uiteraard houden zij de schijn op voor die fans, maar binnen werd er altijd over gesproken. En het is ook best vervelend hoor; zit je tussen 2 shows in gewoon even rustig te eten in de artiestenfoyer, staan er ineens 6 fans met hun neus tegen het raam naar het bord van een artiest te staren! Plaatsvervangende schaamte, echt waar!!  ‘O kijk, hij eet lasagne!!’ hoor je ze dan zelfs roepen. En een lol dat ze dan hadden in hun zelfgemaakte Lion King t-shirts. Je zag inderdaad dat ze zichzelf heel grappig en leuk vonden, maar binnen werden ze eigenlijk uitgelachen. Onbegrijpelijk dat ze dat niet zagen, ik had echt medelijden met ze. Maar iedere keer stonden ze weer met dezelfde zelfverzekerdheid bij de artiesteningang, dus tja…

Sommige castleden gingen tussen de shows door ook via de hoofdingang naar buiten om ergens te gaan eten, want als ze via de artiesteningang gingen, zouden ze daar veel te veel pauze-tijd kwijt zijn aan de fans. Dus de artiesten zitten er soms écht niet op te wachten.  En opmerkingen als ‘ik ben bevriend met de cast’ waren natuurlijk de lachtertjes van de eeuw, sowieso: ben je dan bevriend met de héle cast? Maar jullie moeten eens weten hoe vaak dat werd gezegd en hoe ontzettend dat GEEN indruk op ons maakte en bovendien gewoon een leugen was; dat dachten ze zelf!

Maar goed; zonder fans zou er voor de artiesten ook niet veel aan zijn hoor.; als er niemand bij de artiesteningang zou staan en niemand cadeaus zou geven. En uiteraard vinden de meesten het hartstikke leuk om een cadeau en aandacht te krijgen. Sommige fans moeten zich alleen gaan realiseren dat élke week daar gaan staan met t-shirts, tassen en plakboeken en élke week wéér met dezelfde personen op de foto gaan, gewoon afschuwelijk beschamend is. Bovendien; gun de mensen die daar voor het eerst staan en alleen een handtekening of foto willen à³à³k wat aandacht van de artiesten. De die-hard fans staan ook áltijd vooraan…

Heb toch wel even hard moeten lachen om je ‘column’. Het is namelijk erg herkenbaar. Ik bestempel bezelf ook als musicalliefhebber en ik zie mezelf echt niet bij de AU staan, moet er niet aan denken! Laat staan dat je daar ff uitgebreid cadeau’s gaat zitten uitdelen (wat motten ze daar in Godsnaam mee!), maar goed. Ik heb echt medelijden met sommige castleden, na een avond hard werken, kun je niet eens meer normaal naar huis. Moet er niet aan denken dat elke keer als ik uit mijn werk kom, ik nog eens ff blij moet gaan doen tussen een baal mensen. Oh ja, dat je een keer op de foto gaat, tot daar toe, maar er zijn mensen die gewoon ELKE voorstelling op de foto willen, dat vind ik nogal overdreven, ach iedereen moet doen waar ie zin in heeft. Heb daar zelf geen last van, ook niet in het theater zelf, vind het altijd wel interessant om te horen wat mensen te vertellen hebben 😛

In tegenstelling tot jullie heb ik geen ervaring met hysterische musicalfans. Hier in Vlaanderen lijkt het zelfs vaak taboe om enthousiast te zijn over een voorstelling, tenzij je een kind bent. Beheersing alom is wat ik zie als ik een theater uitstap. Ook weet ik eigenlijk nergens de AU zijn in de theaters hier.
Ik begrijp heel goed dat mensen op de foto willen met iemand die ze bewonderen (of dat nu een voetballer, popartiest of musicalacteur is). Het fenomeen handtekeningen begrijp ik dan weer niet. Het is maar een krabbel, en honderden mensen hebben er ook eentje…
Praten met een musicalacteur zou er bij mij al helemaal niet inzitten, daar ben ik veel te verlegen voor.

Goed geschreven! Het hadden zo mijn woorden kunnen zijn!

Zo denk ik er dus ook over haha! ik ben nu 23x naar musical geweest geloof ik en 1x in een opwelling naar de AU gegaan. We moesten wachten tot we naar de auto konden en dachten hmmm zullen we rondje om gebouw lopen misschien zien we mensen. Toen kwamen Chantal Janzen en Ron Link naar buiten. We waren met zijn 4en, allemaal terughoudend. Ik heb handtekening gevraagd mijn zus is er mee op de foto gegaan. Verder helemaal niets haha we waren denk niet zo spraakzaam want zowel Ron als Chantal vroegen hoe wij de show vonden :ohoh: Waarschijnlijk omdat wij zelf dus weinig deden haha
Ik haat het hele AU gebeuren als ik eerlijk ben. Dat mensen 1x een foto willen of handtekening, oke dat kan ik mij voorstellen. Maar kadootjes kopen? Hele boekwerken bijhouden? Neuhh dat vind ik overdreven

Ik heb niet de hele column gelezen moet ik eerlijk toegeven

maar ik schaar me zelf tussen de musicalliefhebbers MAAR ga toch ook regelmatig naar de Au voor een fotootje of een handtekening evt een praatje, maar dan natuurlijk wel zonder de histerie dit doe ik wel eigenlijk altijd als ik met een stel naar een musical ga, als ik alleen ga ga ik eigenlijk nooit naar de AU omdat ik het simpelweg gezegd in mijn eentje daar staan zonder dat ik iemand gewoon niet ken niet leuk vind en ik daar trouwens ook veel te verlegen voor ben denk ik.
met een groepje (als ik met een groepje ga zijn we nooit hysterisch dat moet ik wel zeggen) is veel leuker en gezelliger
Ik moet wel zeggen dat ik wel fan ben van twee musicalacteurs maar dat is echt om wat ze doen en kunnen

Nesoki - 04 August 2009 05:21 PM

Wel heb ik een keer bij de AU van Tanz in Oberhausen meegemaakt dat iemand zo’n vampierencape omhad. Dat vond ik dan wel weer een beetje overdreven, maar als diegene dat wil moet ze dat vooral doen.

Alleen maar een cape? Dat valt toch wel mee? 😉

Peter Stassen over Tanz der vampire in het Musicalworld-interview:

Als wij na de voorstelling naar buiten gingen moest je er rekening mee houden dat je een kwartier nodig had om naar je auto te komen om alle fans in alle mogelijke klederdrachten wat aandacht te geven. Er waren er bij die hun hoektanden hadden laten bijvijlen als een vampier. Anderen hadden kostuums aan die mooier waren dan de kostuums die ik op het toneel droeg. Ik heb daar de kostuumman wel eens gekscherend op gewezen.

Jeroen - 04 August 2009 08:29 PM

Nesoki - 04 August 2009 05:21 PM

Wel heb ik een keer bij de AU van Tanz in Oberhausen meegemaakt dat iemand zo’n vampierencape omhad. Dat vond ik dan wel weer een beetje overdreven, maar als diegene dat wil moet ze dat vooral doen.

Alleen maar een cape? Dat valt toch wel mee? 😉

Peter Stassen over Tanz der vampire in het Musicalworld-interview:

Als wij na de voorstelling naar buiten gingen moest je er rekening mee houden dat je een kwartier nodig had om naar je auto te komen om alle fans in alle mogelijke klederdrachten wat aandacht te geven. Er waren er bij die hun hoektanden hadden laten bijvijlen als een vampier. Anderen hadden kostuums aan die mooier waren dan de kostuums die ik op het toneel droeg. Ik heb daar de kostuumman wel eens gekscherend op gewezen.

Dat vind ik ergens nog wel grappig, net als de dreamcoats bij Joseph, maar als je ouder dan 13 bent, hoor je daar toch wel over heen te zijn.

Ezra - 04 August 2009 05:37 PM

Ik heb in theaters gewerkt, ook van Joop v/d Ende, en werk nu nog in een theater en ik kan jullie wel vertellen; het klopt dat sommige fans eigenlijk een beetje voor schut staan. Ook cast & crew vindt dat. Uiteraard houden zij de schijn op voor die fans, maar binnen werd er altijd over gesproken. En het is ook best vervelend hoor; zit je tussen 2 shows in gewoon even rustig te eten in de artiestenfoyer, staan er ineens 6 fans met hun neus tegen het raam naar het bord van een artiest te staren! Plaatsvervangende schaamte, echt waar!!  ‘O kijk, hij eet lasagne!!’ hoor je ze dan zelfs roepen. En een lol dat ze dan hadden in hun zelfgemaakte Lion King t-shirts. Je zag inderdaad dat ze zichzelf heel grappig en leuk vonden, maar binnen werden ze eigenlijk uitgelachen. Onbegrijpelijk dat ze dat niet zagen, ik had echt medelijden met ze. Maar iedere keer stonden ze weer met dezelfde zelfverzekerdheid bij de artiesteningang, dus tja…

Sommige castleden gingen tussen de shows door ook via de hoofdingang naar buiten om ergens te gaan eten, want als ze via de artiesteningang gingen, zouden ze daar veel te veel pauze-tijd kwijt zijn aan de fans. Dus de artiesten zitten er soms écht niet op te wachten.

Oh dat door de ramen turen heb ik zo’n afschuwelijke hekel aan als mensen dat doen! En dat artiesten door de hoofdingang ‘ontsnappen’ heb ik alle begrip voor, ik heb ook wel eens gevraagd aan iemand of die er nou nooit moe van werd al die mensen maar (uiteraard) kreeg ik als antwoord dat ie dat alleen maar erg leuk vond. Natuurlijk zul je nooit horen dat ze het helemaal niks vinden dus in hoeverre dat waar is zul je nooit 100% zeker weten.

Ik vind het overigens niet echt nodig om hier dan specifieke situaties van fans te beschrijven, zoals jij over de Lion King doet, maar dat moet je uiteraard zelf weten. Het ging volgens mij meer om het algemene idee en niet zozeer om aan te duiden welke personen er evt bedoeld zouden kunnen worden.

Michiel - 04 August 2009 08:45 PM

Jeroen - 04 August 2009 08:29 PM

Nesoki - 04 August 2009 05:21 PM

Wel heb ik een keer bij de AU van Tanz in Oberhausen meegemaakt dat iemand zo’n vampierencape omhad. Dat vond ik dan wel weer een beetje overdreven, maar als diegene dat wil moet ze dat vooral doen.

Alleen maar een cape? Dat valt toch wel mee? 😉

Peter Stassen over Tanz der vampire in het Musicalworld-interview:

Als wij na de voorstelling naar buiten gingen moest je er rekening mee houden dat je een kwartier nodig had om naar je auto te komen om alle fans in alle mogelijke klederdrachten wat aandacht te geven. Er waren er bij die hun hoektanden hadden laten bijvijlen als een vampier. Anderen hadden kostuums aan die mooier waren dan de kostuums die ik op het toneel droeg. Ik heb daar de kostuumman wel eens gekscherend op gewezen.

Dat vind ik ergens nog wel grappig, net als de dreamcoats bij Joseph, maar als je ouder dan 13 bent, hoor je daar toch wel over heen te zijn.

Zo rond een uur of zeven rondlopen in de buurt van het Victoria Station in Londen levert ook hele leuke plaatjes op…....groene gezichtjes en punthoeden…..en heus niet alleen bij 13 -  😄

Je wilt niet weten wat wij in Duitsland bij The Phantom af en toe voor de deur hadden staan…
Complete Christine-jurken en Phantom-maskers.
Maar de Duitsers zijn daarin volgens mij zelf nog een slagje erger.

Overigens vind ik het voorbeeld van Tanz niet helemaal tellen, die hadden namelijk een kortingsactie voor mensen die verkleed kwamen 😊