DAPA 1 en NME Junior academie

Er zijn musicals die blijven hangen in het kenners-circuit. Als er dan een Nederlandse producent het aandurft deze in de theaters te brengen is dat prettig en lovenswaardig, maar als deze dan voor de eerste voorstelling de voorstelling cancelt en als producent stopt, blijkt maar weer eens hoe onverkoopbaar zo’n titel is. Dan mogen we blij zijn dat deze voorstellingen toch nog in door een opleiding worden opgevoerd, al is het dan niet in zijn oorspronkelijke vorm. Dat geldt voor Q-ish, een bewerking van de Amerikaanse Avenue Q. Sesamstraat voor volwassenen, een poppenmusical uit de koker van de makers van South Park, en nu ook de musical Book of Mormon. Wat waren we benieuwd naar de Nederlandse vertaling van de nummers, maar helaas, op “I’m not wearing underwear today’ en een eigen tekst op ‘I will always love you’na zijn alle nummers in deze voorstelling in het Engels. Beide nummers worden overigens gezongen door Brian (Akshay Lachman), waar de Whitney Houston klassieker met vocale maniertjes erg aan slaat.

Degene die nog nooit van Avenue Q heeft gehoord zal zich bij Q-ish wel even achter de oren krabben. Staan er nu werkelijk acteurs op het podium, met acteurs als pop? En hoe ervaren zij de monsters, in deze alledaagse setting? Ik verwacht dat er even nodig is om de omschakeling te maken, om vervolgens, net als de kenner, te genieten van de absurditeiten en humor, de grofheden en het liefdesverhaal. Want eenmaal ben je eenmaal in de sfeer is er een hoop om van te genieten.

Princeton is net afgestudeerd en op zoek naar woonruimte. Hij is begonnen op avenue A (meest in het centrum van New York), maar pas bij Avenue Q vind hij iets wat hij kan betalen. De huismeester is een bekende Nederlander, Ruth Jacott. In het blok wonen verder de geflopte komiek Brian, en zijn aanstaande Japanse vrouw Christmas Eve. Deze drie zijn in het oorspronkelijke stuk de enige mensfiguren, en ook in Q-ish lopen zij los. Daarnaast wonen de vrienden Nicky en Rod in het blok en is er nog Kate (Monster). Tenslotte is er nog Trekkie Monster, die nogal op zichzelf is.
Als Princeton (Céline Overdijk als pop, Bram Louts als puppeteer) zijn baan verliest nog voor zijn eerste werkdag (bedrijf failliet) maakt hij zich zorgen over de ‘Purpose’ van zijn leven. Die zorgen drukken ook nogal op de ontluikende relatie met Kate Monster, vertederend gespeeld door Esther de Haas en Julia Berger in wisselende rol. Maar dan verschijnt Lucy de Slet (Britt Maassen en Wendela van Sprundel), die met een verleidelijk jazzy nummer als een katalysator werkt. Brian en Christmas Eve hebben een heftige relatie, waarin Eve nogal dominant is. En de band tussen Nicky (Jacqueline Lammers) en Rod (Messelina Mahabier) komt onder druk te staan als Nicky probeert Rod uit de kast te krijgen.

Avenue Q is een stuk met een provocerende humorstijl. Met liedjes over hoe iedereen discrimineert (Everybody’s a little bit racist) of het ware gebruik van internet (The Internet Is for Porn). De opzet die is gekozen voor Q-ish biedt ook weer nieuwe mogelijkheden. In eerste instantie vallen de poppen dood zodra ze door de speler worden losgelaten, maar later in het stuk reageren ze ook op de spelers. Het meest hilarisch werkt dat als de acteurs zich (los van elkaar liggend op de grond) helemaal uitleven op het pornografische stuk in “You Can Be as Loud as the Hell You Want (When You're Makin' Love)” terwijl de poppen daar apathisch bij zitten. Of als de pop van Kate verveeld voor zich uitkijkt terwijl de actrice zich een ongeluk hyperventileert.
Waar het oorspronkelijke stuk soms al tamelijk absurd is gaat Q-ish soms nog een stapje verder. Naast het eerder genoemde eigen leven die sommige ‘poppen’ leiden zijn de twee bad idea bears (een soort troetelbeertjes die Princeton op het slechte pad proberen te brengen) hier vervangen door drie slechte plan panda’s… en een giraf.

Bram Louts, een aangename verschijning die de acteur van Princeton speelt met een prachtig poppenstem geluid en een prachtige timing is de meest opvallende acteur in het poppengezelschap. Hij maakt van Princeton, toch niet het meest uitgesproken karakter, toch de ster van de voorstelling. De rauwe stem van Mark van Rijn is perfect voor de acteur achter Trekkie Monster (en stem van natuurlijk). Daarnaast zijn het toch vooral de ‘losse’ acteurs die de aandacht weten te pakken, wat aangeeft dat het makkelijker is om solo op te vallen, dan als duo. Vooral Stefanie Bisschops als Christmas Eve die met haar momenten de volle aandacht trekt. Ook Davinia Hitipeuw als Ruth Jacott is fenomenaal. De maniertjes, het gebruik van haar stem, ze doet het geweldig. Toch weten ook de anderen hun momenten te pakken. De diverse panda’s die voor de speciale effecten zorgen, bellen, telefoons (met snoeren uit vreemde plaatsen of hartbewakingsapparatuur, ze (Wendela van Sprundel, Messelina Mahabier en Sylvana Oosterhof) draaien hun hand er niet voor om.

Liefhebbers van Avenue Q zullen ongetwijfeld ook dingen missen in Q-ish, want er is wel het een en ander gesneuveld. Zo is het nummer Schadenfreude eigenlijk te lekker om te schrappen, en missen we in The Internet is for Porn het intermezzo waarin de normale mensen met hun normale gebruik door Kate worden geconfronteerd. Ook het idee van de gevallen ster die zijn spullen uit de tijd dat hij bekend was verkoopt (kind acteur Gary Coleman in de Engelstalige versies en gesjeesde Deutschland sucht den Superstar( Duitse Idols)-deelnemer Daniel Kublbock in de Duitse versie) is bij Ruth Jacott verdwenen. Toch blijft er genoeg over om van te genieten. Zo veel zelfs, dat de een drang was de show nogmaals te zien niet kon worden weerstaan.