Eindvoorstellingen DAPA 2/3 en 4

Na de pauze is er een voorstelling van een heel andere orde. De musical Famous door de vierdejaars is een bewerking van de bekende musical Fame over het wel en wee van een groep leeringen aan de High School of Performing Arts in New York. Het is een swingende voorstelling met genoeg ruimte voor het drama geworden, maar wel met een eigentijds tempo. Er wordt zo wel ingeleverd op de mogelijkheid tot karakterontwikkeling. Die staan aan het begin van de voorstelling eigenlijk wel vast. De voorstelling begint met een auditiefilm, die al speelt als we binnenkomen. Zo krijg je al een inkijkje in de personages, die in de swingende opening de envelop met de toelatingsbrief openen. Eenmaal op school aangekomen wordt er door de docenten duidelijk gemaakt dat er veel van hen wordt verwacht, en dat niet iedereen het zal halen. (De letterlijke musicaltekst dat er elk jaar vijf zullen afvallen zou betekenen dat deze hele cast het einde van de school niet haalt, dus fantaseren we er nog een stel leerlingen bij). We maken kennis met Nick Piazza, gespeeld door Ginno Rehling. Nick is een serieuze jongen die vol voor de studie gaat. Serena Katz (Margot Dicke) is gek op Nick, die op zijn beurt niet echt zit te wachten op het meisje dat hem herkent uit de pindakaasreclame en hem vreselijk ziet zitten. Pianist/saxofonist Schlomo Metzenbaum (Koen ten Brinke) is zoon van een beroemd musicus, maar zijn relatie met hem is verre van goed. Hij heeft een bandje gevormd met Goodman ‘Goody’King (Joey Hageman) en Grace ‘Lambchops’ Lamb (Carlie Spruijt). Haar aanvulling was trouwens niet helemaal naar wens van Goody, die niet zo veel van vrouwen lijkt te moeten hebben. Joe Vegas (Jeffrey Fransen) is een uitbundige jongen met een overdosis ego, die jaagt op aandacht en liefde van Carmen Diaz (Nicole van Hulst). Deze laatste, een pittige tante die denkt dat ze het helemaal gaat maken, is hier niet zo van gediend. Mabel Washington (Romy Vreeden) heeft zo haar eigen problemen: zij strijdt een verloren strijd tegen de kilo’s en tegen de verleidingen van lekker eten. Tyrone Jackson (Rik Vollebregt) is een jongen van de straat, met bijbehorende manieren, wat hem dikwijls in conflict brengt met de schoolleiding. Deze, bestaande uit de strenge Mrs Sherman (Merel Kuit), de van een Duits accent voorziene muzieklerares Mrs Sheinkopf (Eva Opperman) en de fanatieke dansdocente Mrs Bell(Nathalie Schriel). Als er later in het jaar een upperclass meisje binnenkomt vanuit de ballettraditie, en deze Iris Kelly (Elise Coebergh) gekoppeld wordt aan Tyrone botst dit in eerste instantie ontzettend.
Maar de band tussen de twee groeit, en als blijkt dat Tyrone niet alleen een probleem heeft met zijn houding, laat Iris haar betrokkenheid zien. Dat het niets wordt tussen Serina en Nick wijten haar klasgenootjes aan een simpel feit — Nick is homo -, maar geconfronteerd met dit feit ontkent hij. Hij is er nog niet uit, en niet aan toe. Joe vangt bot bij Carmen; zij ziet in Schlomo, schrijft een tekst op de zijn muziek, en als zij bij de band komt is Goody weer geïrriteerd. Maar Carmen, die inmiddels aan Mabel bekend maakt dat zij het ‘slank’ volhoudt dankzij coke, voornaamste drive is beroemd worden. Dus een aanbieding om daar in een film te spelen pakt ze met beide handen aan. Tyrone zorgt voor een crisis binnen het lerarencorps. Als Sherman hem verbiedt mee te spelen in de eindproductie, omdat zijn cijfergemiddelde onder de streep is gezakt dankzij een 1 voor het overschrijven van een verslag, is Mrs Bell weer razend. Er wordt een compromis gevonden, dat veel eist van Tyrone. Hij slaagt, speelt mee, maar de twijfels bij Sherman blijven, tot de waarheid eindelijk naar boven komt. Maar het grootste onheil overkomt Carmen.
De studenten slagen er allemaal in hun rollen goed over het voetlicht te brengen. Erg veel tijd voor verdieping van karakters is er niet, dus ze blijven over het algemeen wel hangen in stereotypen, maar dat stoort geen moment. Nou ja, enkele keren wel. Bijvoorbeeld als Goody een stuk tekst zingt dat niet echt lijkt te passen bij de rest van zijn uitstraling. Hij heeft wel een schattige uitstraling, mede door de aparte manier van lopen, Chaplin-achtig. Dezelfde soort vertedering wekt Serina op, mede door het bijzondere lachje wat ze produceert. Haar naïviteit wekt enorm veel sympathie op. Zeer overtuigend is ook Schlomo in zijn reacties op wat hem overkomt, op de cynische reacties als het over zijn vader gaat, maar ook de rampspoed met Carmen. Mrs. Sherman is het schoolvoorbeeld dat streng niet betekent dat iemand niet betrokken is. Nathalie Schriel weet die balans en de bijbehorende emoties goed te laten zien. Meest opvallend is waarschijnlijk toch de prestatie van Rik Vollebregt. Hij oogt gewoonlijk als een normale jongen uit de middenklasse, maar overtuigt zeer als de jongen van de straat.
Als geheel loopt Famous als een trein. De dansen ogen over het algemeen goed , al had bijvoorbeeld ‘Dancing on the side walk’ in het begin wel iets minder statisch gemogen. Daarentegen is de ‘zelfgemaakte’ choreografie van Tyrone weer fantastisch. Grootste manco is dat de liedjes in het Engels zijn gebleven. Dat stoort bij de dansnummers niet, maar bij de ballads is de omschakeling storend. Het is ook een keuze die ik niet begrijp. Voor de mensen in de zaal is het makkelijker emoties in het Nederlands te begrijpen, en voor de acteurs moet het ook meer houvast bieden bij