Dit jaar ben ik je in een drietal shows tegengekomen. Wissel je bewust veel shows af de laatste tijd?
De afgelopen jaren heb ik heel veel variatie gehad in mijn leven. De laatste langere periode was 5 maanden Cats in 2003. En sindsdien zijn het shows die korter draaiden, of situaties zoals in Essen, waar steeds voor een bepaalde periode verschillende Phantoms optraden. Maar dit is precies goed. Lang genoeg om je tanden in je rol te kunnen zetten en deze te kunnen opbouwen, maar niet zo lang dat je deze kapot speelt. Dit is een terugkeer naar een langere productie. Professioneel is dat een fijne situatie, maar flexibel zijn en meerdere rollen in een jaar spelen is voor een artiest heel opwindend.
Waarom speelt een Amerikaan bijna exclusief in Duitsland?
Het is al bijna 10 jaar geleden dat ik in Londen in een grote show stond. Toen ik acht jaar geleden Jekyll & Hyde in Bremen deed werd ik verliefd op 1 van mijn collega’s en we zijn een paar jaar geleden getrouwd. Dat is een belangrijke factor geweest om in Duitsland te blijven. Mijn stemsoort en leeftijd maakt me geschikt voor een bepaald soort rol die ik hier in Duitsland sneller kan spelen dan in de Verenigde Staten, waar er meer mannen met dezelfde leeftijd en stemsoort rondlopen. Niet dat ik die concurrentie uit de weg ga, maar hier in Duitsland heb ik een plek in de musicalwereld verworven. Ik heb ook heel hard aan mijn Duits gewerkt zodat ik de rollen ook echt kan spelen.
Ik heb wel connecties met de musicalwereld in New York; op Broadway spelen zou wel een droom zijn. Maar ik zal niet bitter zijn als die droom niet zou uitkomen. Er zijn zoveel geweldige acteurs in New York Ik zou dan mijn leven hier moeten achterlaten om daar opnieuw te beginnen en dat ben ik op dit moment niet bereid om te doen.
Je hebt een opleiding in Opera. Is dat iets waar je wel wat in zou willen doen?
Ik ben nooit begonnen aan een carrière in de operarichting. Tijdens die opleiding wezen al mijn sterke punten juist in de richting van de musical. Toen kwamen Cats, Les Miserabels en the Phantom of the Opera voorbij en die gaven me als zanger de gelegenheid de operafacetten uit de opleiding te combineren met de muziek waar ik mee opgroeide, pop, rock en jazz. En zo ben ik bij vooral de dramatische musicals terechtgekomen.
Er is in Duitsland een tendens om alle verschillende muziekdisciplines te scheiden. Het is heel uitzonderlijk als iemand uit de musicalwereld in een opera optreedt. Bovendien moet je als klassiek zanger door de jaren heen aan je zangtechniek blijven werken. Klassiek zingen vergt een andere discipline dan musical zingen.
Het is iets wat ik best leuk zou vinden om te doen, maar ik moet ook realistisch zijn en kijken waar mijn sterke punten liggen. Als je kijkt naar wat voor stem er in een opera nodig is om gelijkwaardige rollen te spelen als ik nu speel dan ben ik er niet van overtuigd dat ik die stem heb. En ik heb niet te behoefte om van grote musicalrollen over te stappen naar kleine rollen in een opera.
Je hebt een groot aantal klassiekers gespeeld, maar recentelijk ook een aantal gloednieuwe producties. Wat is het meest interessante om te doen?
Een wereldpremière is natuurlijk het meest interessante. Je zit in die situatie het dichtst bij het artistieke proces. Aan de andere kant was de nieuwe productie van Jekyll & Hyde totaal verschillend van de versie in bijvoorbeeld New York en dat geeft nagenoeg hetzelfde effect.
Bij de meeste producties die ik nu speel zit je heel dicht bij de makers van het stuk, zoals nu bij ook de 3 Musketiere. Ze zijn er vaak bij en zo kun je tot op zekere hoogte ook weer “creative” zijn.
Maar op het podium staan is zo geweldig, dat het aan het eind van de repetitieperiode niet zo heel erg veel meer uitmaakt of je in een klassieker of een nieuw stuk speelt. Het belangrijkste is wat je zelf van je rol maakt. Elke avond, als het doek op gaat, heb je weer je eigen avontuur.
De meeste rollen die je speelt zijn niet de meest aangename personages
Bonefatius is wel een wat ander type. Je kunt zeggen dat ik nu met Richelieu dus de 2 gezichten van het katholieke geloof heb gespeeld. Maar de mensen die niet echt aardig zijn zijn doorgaans wel een stuk interessanter. Dat betekent niet dat Bonefatius niet leuk was om te spelen, maar wel heel anders. Je ontdekt andere kanten van jezelf, want ondanks dat beide karakters regelmatig hun handen hebben gevouwen is er werkelijk geen enkele overeenkomst tussen die twee.
Wat de rol van kardinaal Richelieu interessant maakt is te achterhalen waar zijn slechtheid vandaan komt en zo te voorkomen dat hij een clichéfiguur wordt. Vergelijk het een beetje met achterhalen hoe iemand als Hitler de Hitler wordt die hij is geworden. Ik bekijk Richelieu een beetje op die manier. Hij is iemand die met zijn gevoelens verstrikt zit in een web van God, sex, vrouwen en geweld en is zomaar niet een megalomane maniak met een lust naar macht en orde. Iemand die weldegelijk gelooft dat hij God’s wil uitvoert, maar al vroeg in zijn leven op een vreemde manier met al die verwarrende gevoelens omgaat. Hij is een welbespraakt en erudiet, en zeker een enorm intelligente man, anders zou hij er nooit in slagen al die mensen om hem heen zo geraffineerd te manipuleren.
Overigens is dit wel de beschrijving van de kardinaal Richelieu uit het stuk; de werkelijke Richelieu was totaal anders. Hij hield enorm van kunst en richtte de Academie Franà§aise op en was een groot staatsman. Hij was dan niet de meest humanitaire en aardige persoon op de wereld, maar hij werkte wel heel hard om ervoor te zorgen dat Frankrijk niet uiteen zou vallen, wat in die tijd een reële dreiging was.
In het stuk hebben de schrijvers er dus een booswicht van gemaakt, omdat de 3 Musketiers een krachtig figuur nodig hadden om tegen te vechten. Richelieu mag dus niet te veel zijn goede kant laten zien, omdat de reden om zich tegen hem te verzetten dan ontkracht wordt, maar het moet er wel onderhuids in zitten.
Betekent dat ook dat dit stuk in Frankrijk geen kans van slagen heeft. Omdat ze daar weten dat Richelieu niet zo was als in dit stuk?
Dat niet, want dit slechte karakter werd door Dumas in zijn boek al gecreëerd, al moet ik tot mijn spijt toegeven dat ik dit boek nooit heb gelezen. Dus ik denk niet dat ze er erg veel problemen mee zouden hebben.
