Ja Zuster, Nee Zuster: eigentijds nostalgisch

Barbara de Wit, die naast een van de drie “jonkies” ook de understudy voor het nieuwe karakter “mevrouw de Kneu” is, laat doorschemeren dat “Boze Buurman Boordevol” in zijn strijd tegen het rusthuis in de musicalversie steun krijgt van een aantal nieuwe medestanders. Naast het hoofd van de gemeente is dit dus “mevrouw de Kneu”, die als een soort spionne, informatie voor “Boordevol” moet verzamelen die hij tegen de bewoners kan gebruiken. Desgevraagd zegt Barbara dat “de pilletjesverhaallijn (“Boordevol” die een ander, aardig mens wordt door het per ongeluk inslikken van een van de wonderpilletjes van de ingenieur / red. ) van de film er ook in zit.....maar wel anders”. Wouter, het personage dat in de film door Paul de Leeuw werd vertolkt, komt in de musical niet terug.

Ara Halici (“Boordevol”) is blij met de steun die zijn karakter krijgt van “mevrouw de Kneu”. Hij vindt het een enorme leuke toevoeging en het biedt de mogelijkheid om de tegenstelling tussen Goed (Klivia en de rusthuisbewoners) en Kwaad (Boordevol en zijn medestanders) nog wat meer aan te zetten en uit te vergroten. Ara heeft geen moment geaarzeld toen men hem vroeg voor deze rol. “Ik heb geen bewuste carriereplanning. Ik kijk per keer wat goed voelt om te doen, waar ik wat mee heb en waar ik wat van kan leren...en die rol neem ik dan aan. Toen Albert (Verlinde /red.) me vroeg voor deze rol hoefde ik geen seconde na te denken: het was een onmiddellijk ja.” Zijn uitdaging in deze rol ligt erin om niet alleen de gierigheid, het chagrijn en de boosheid van Boordevol over te brengen, maar de man toch ook een vleugje sympathie mee te geven. “Hij kan niet anders en eigenlijk bedoelt ie het ook niet zo kwaad” . Hij verheugt zich in het bijzonder op het nummer “Geld, alles kan je kopen met geld” dat hij als “Boze Buurman Boordevol” mag zingen. “Daarin kan ik echt los om de volledige hysterie van die man aan te tonen”.

“Boordevols” pogingen om het rusthuis gesloten te krijgen, “Gerrits” bezoek van zijn opa: ze vormen het decor om de overbekende liedjes nog eens ten gehore te kunnen brengen. En straks in de theaters gaan opa, oma, moeder, vader en kleinkinderen “De Twips”, “In een rijtuigie”, “Wil u een stekkie”, “De kat van Ome Willem” en natuurlijk “Ja zuster, Nee zuster” vast weer uit volle borst meezingen. Het is crisis en dan schijnen mensen behoefte te hebben aan “luchtigheid” en “vrolijkheid” en om terug te vallen op dingen die een “prettige nostalgie” uitstralen. Gelukkige samenloop van omstandigheden voor V&V of een slimme bewuste keuze in deze tijd ? Hoe het ook zij: het zal waarschijnlijk eerder “Ja Zuster” dan “Nee Zuster” worden de komende winter voor Annick en haar collega’s en dat kan nooit echt kwaad als het om werk van Schmidt en Bannink gaat.