Vooraf was er veel kritiek op de keuze van Stage Entertainment om Mamma Mia! opnieuw op de planken te brengen. Was het niet te snel na de weergaloze versie die in 2003 in Utrecht première ging? Maar gisteravond bleek dat Mamma Mia! een perfecte remedie tegen de kredietcrisis is. Het publiek ging ouderwets op de banken, opgezweept door de uitstekende, enthousiaste cast.
Het verhaal van Mamma Mia mag bekend zijn. Dochter Sophie leest stiekem het dagboek van haar alleenstaande moeder Donna en nodigt op haar huwelijksdag haar drie potentiële vaders uit. Die reizen als jonge honden richting Griekenland, benieuwd naar de vrouw die ze 20 jaar geleden beminden. Moeder Donna vindt uiteindelijk, gesteund door haar twee hartsvriendinnen, de “ware” liefde.
Mamma Mia is een succes over de hele wereld en nu ik de show na een pauze van 6 jaar weer terugzag is wel duidelijk waarom. Er bestaat denk ik geen slimmere jukeboxmusical die zo feilloos de juiste snaren weet te raken. Een avondje Mamma Mia betekent bruisende belletjes in je onderbuik die heerlijk langs je rug trekken. De schok van een bijna vergeten ABBA liedje op het juiste moment. Een schaterlach om hilarische scenes en kippenvel bij een swingende klassieker als Voulez-Vous.
De cast die nu op het toneel staat is jonger dan de vorige en dat merk je. In een adembenemend tempo wordt de voorstelling op je afgevuurd. Af en toe bijna te adembenemend. De première stress zal hierbij een rol hebben gespeeld; Mamma Mia heeft iets meer rust en lossigheid nodig dan op de première te zien was, maar ik neem aan dat dit de komende weken helemaal goed komt.
Stralend middelpunt van de voorstelling is de fantastische Lone van Roosendaal die zingt als een Agnetha op de toppen van haar kunnen. Het ene hoogtepunt volgt op het andere, met “’t Glipt me door de Vingers” als moment supràªme . In dit nummer, waarin Donna afscheid neemt van haar dochter Sophie laat van Roosendaal haar grote verscheidenheid zien. Ze beleeft met deze hoofdrol eindelijk haar doorbraak naar een groter publiek. Persoonlijk vond ik haar in The Wild Party nog beter, maar dat ligt vooral aan de rol. Van Roosendaal heeft bitchy kwaliteiten die in deze voorstelling wat minder uit de verf komen.
