Mamma Mia… ja daar gaan we… weer (nu incl. video)

Naast haar staan twee dijken van wijven (excusez le mot): Mylene d’Anjou als Roos en Anouk van Nes als Tanja. De karakters die ze vertolken zijn zo plat als een dubbeltje, maar wat genieten deze twee dames van het aangereikte materiaal. Van Nes maakt van “Weet je Moeder Dat?’ een feestje terwijl d’Anjou zich helemaal uit kan leven in “Pak je Kans Bij Mij”.

Dochter Sophie wordt vertolkt door Elise Berends en zij is zonder twijfel de beste Sophie die ik ooit zag. Sterk acterend en met een mooie heldere stem die weet te ontroeren. Haar toekomstige echtgenoot is reserve-Joseph John Vooijs die heerlijk zingt, maar helaas minder beweegt en acteert. Daar hebben bijna alle mannen in de hoofdrollen helaas een beetje last van. Ad Knippels en Rutger Le Poole voldoen prima als Harry en Bart, maar deden behoorlijk verlangen naar de heren uit de productie uit 2003.

Alle ogen waren natuurlijk ook gericht op Bas Westerweel die Donna’s grote liefde Sam vertolkte. Stuntcasting bij Stage Entertainment? Dat lijkt me niet. Westerweel is nou niet een naam die het publiek in grote getale naar het theater zal trekken. Hij is wel een prettige verschijning op het podium, met een acceptabele zangstem (zeker in vergelijking met Pierce Brosnan). Maar echt vlammen wil het tussen hem en van Roosendaal niet en daar heeft vooral het emotionele hoogtepunt van de show “De Winnaar krijgt de Macht” onder te lijden. Fabelachtig goed gezongen, maar nauwelijks ontroerend. Eén van de weinige teleurstellingen van de avond.

Deze versie van Mamma Mia gaat op tournee door het land en natuurlijk is dat te merken aan het decor van de voorstelling. Het is kleiner, zonder draaischijf en zonder omhoogkomende pier. Maar dat mag de pret niet drukken. Mamma Mia is wederom een feestje dat geen enkele musicalliefhebber zich mag laten ontgaan. Net ontslagen, depressief of geen bonus dit jaar? Koop kaartjes voor Mamma Mia en kom huppelend de zaal uit. Kom daar maar eens om in musicalland.